اسلام تکس بانک مقالات اسلامی و پاسخ به شبهات
پاسخ های ارسال شده در انجمن
-
نوشته ها
-
اهمیت درک درست نیات مفتریان بر ام المومنین عایشه رضی الله عنها در این است که با فرض صحت اباطیل این گمراهان بخش اعظمی از سیره پر برکت رسول اکرم صلی الله علیه و آله و سلم مسکوت و معطل خواهد ماند.
چرا که شمار احادیث منقول از ام المومنین عایشه رضی الله عنها بسیارند و این در حالی است که از ام المومنین خدیجه و سیده النساء العالمین فاطمه الزهرا رضی الله عنهما کمترین حدیث موثر و مبین در سیره نبوی و تنویر احکام در دست است.
لذا هدف شوم غالیان و مفتریان بر اصحاب کرام و امهات مومنین و اهل بیت رضی الله عنهم اجمعین در اینکه جز محو آثار پر برکت نبوی و انحراف از دین مرضی حق تعالی نیتی نداشته و ندارند روشن می شود.قدر مسلم نه افراد و نه اجتهادات شخصی رکن دین نیستند.
بلکه نفس اجتهاد تکلیف اساسی و محتوم هر مومن است.
میزان و ملاک تحقیق درستی و انطباق اجتهاد نه در نظر شخصی که مبانی مسلم و نص است.
لذا می بینیم که تاکید بر پرهیز از تقلید کور و شخصیت محوری مصرح است.
حال باید دقت کرد و دانست که چرا فرق ضاله تا این اندازه صرفا” ملاک و معیارشان بر افراد بنا می شودرسول اکرم صلی الله علیه و آله و سلم جانشینی تعیین نفرمودند چون خاتم انبیا بودند و ختم نبوت و تعیین جانشین جمع نمی شود.
در مورد خلفای راشد و صحابه کرام و اهل بیت رضی الله عنهم اجمعین هم چون نزدیکترین و آگاه ترین افراد نسبت به دین و سنت نبوی بودند شکی نیست جز در ذهن بیماران و زخم خوردگانی که موجب انحراف گروهی از خود احمق تر شدند که تا امروز هم شاهد پراکنده گویی اخلافشان هستیم.
از اینکه قبری پنهان است یا پیدا چه مشکلی حل می شود؟ضمن اینکه تنها قبر فاطمه سلام الله علبها مخفی نیست.
در مورد وقایع تاریخی هم عواملی چون صحت و سقم و کل و جز و …وجود دارد و هر محقق و خواننده منصف و اهل فهم می داند که تفسیر و تعبیرات گوناگون از تاریخ امکان دارد و مبین نوع نگاه و میزان تطابق مفسر با اصل و حقیقت است.
جا ماندن در تاریخ و نبش قبر های معمول در آیین های ضاله رکن اصلی خیمه حماقت آنهاست لذا از این مرکب حماقت بر نخیزند تا روی هدایت نبینند.
تمامی مطالب مطروحه مشخص و معرف موحدین است و دست و پا زدن های این چنینی هم مسبوق سابقه است.اینکه عمر رضی الله عنه عثمان و یا هر کس دیگر را بهترین بداند ،چه رکنی از ارکان ایمان و دین تغییر می کند؟
پر واضح است که نظر و اجتهاد هر شخص انعکاس و برداشت خودش می باشد.
و تقلید کور و پیروی و اطاعت محض از غیر الله سبحانه و تعالی جایز نیست.
اینکه گرفتاران در بند آیین های خرافی و ضد دینی در پیله شخصیت محوری می مانند محصول تفکر غیر دینی و بشر بنیادی است که بر آنان تحمیل شده.
از این روی است که اگر داوری های مرسوم و زایدالوصف افراد و شخصیت ها که خود مبتنی بر برداشتهای غلط و محرف و خیانت آمیز هستد را از پسروان آیین های ضاله و مخالف جماعت موحد بگیرید دیگر ابزازی در ابراز اباطیلشان ندارند.
و مسلمان موحد است که اصل دین را با عمل افراد خلط نمی کند. هرچند که از کمترین خدشه و تنقیص و وهنی نسبت به ائمه و اولیا پرهیز دارند.کاش کمی از پیله خود تنیده خود رها می شدی و سبب حقیقی فضیلت را که عبادت خالص است در می یافتی.
تا برای جبران نقص عقل و جهل مرکب خود ناچار به فرافکنی نمی شدی.
ریط موضوع را نمی فهمی چون غیر موحد تنها در اثبات شرکیات خود دست و پای کور می زند.
و غافل از نگاه آزاد اندیشان واقع بین یاوه پراکنی میکند.
اصل دعوت انبیا کلمه توحید است.و پرهیز از پرستش من دون الله.
و تو این را نمی فهمی.بنام خدا
در اینکه علی علیه السلام نزد خداوند و رسول اکرم و مومنین محبوب است شک نیست.
و کسی جز مدعی تشیع منکر این محبوبیت نیست.
لذا در عین تکرار شعاری و طوطی وار چنین ادعاهایی همواره این روافض و مدعیان کذاب بودند که همواره علی علیه السلام و سیره متبرکش را نشناختند.و برگه های تاریخ را از خیانت ها و حماقت های خود سیاه کردند.
خوارج و کوفیان و در راسشان ابن ملجم و ابن زیاد و شمر و سنان را همه می شناسیم.
آیا غیر از مدعی تشیع قاتلی برای ائمه سراغ دارید؟فضایل مولای متقیان و امام الموحدین علی علیه السلام بسیار است و به راستی کمتر کسی در طول تاریخ چون او توان یافت.
وای بر روافض و مدعیان کذاب که توهیناتی بر امام علی علیه السام و اولیای خدا و یاران رسول صلی الله علیه و آله و سلم می زنند که خود را به دست خود در ظلمت روز افزون و دوری از رحمت الهی فرو می برند.بنام خدا
اما بعضی هم بهتر است که فرق تکرر اکاذیب و تواتر صحیح را به مخیله پریشان خود وارد کنند.
و این امید شاید بر جهال مدعی مسحور خود توهم باشد.
ولی فرض محال محال نیست.بنام خدا
و اما دشمن علی علیه السلام را باید شناخت.
آیا دشمن تر از مدعیان کذاب تشیع که درطول تاریخ و عصر حاضر موهن ترین افترائات را بر ساحت پاکش و اهل بیت رسول اکرم صلی الله علیه و آله و سلم نسبت می دهند یافت می شود.
و اگر کمی انصاف دهیم مراجع تحریف گروگانگیر اهل بیت امروزی روی خوارج سلفشان را سفید کردند.
پس راس شیطان و دشمنان مفلوک خدا و رسول و علی را به حق و انصاف در بین مدعیان کذاب،مکار و یا مفتون و مسحور سلسله منحوسه سبأی صفوی و دیگر جانوران از این دست می توان دید. و البته از شرشان به خداوند پناه برد.بنام خدا
یک وجه کلی در عموم مدعیان تشیع وجود دارد که البته مختص ایشان نیست و در آیین های انحرافی اصل مهم اعتقادی است.
و آن وجه همین داوری های نا به جا و بی دلیل و برخاسته از پستی وجود و هوا های نفسانی است.
داوری در مورد افراد به شیوه امثال مدعیان و نتیجه گیری های احساسی و غیر علمی و شعار گونه و احمقانه چه تعباتی دارد؟
-موجب بی اعتمادی و یاس می شود.
-و در نتیجه هیچ مرجع قابل قبول برای درک شرایط و نقل اخبار و حوادث نخواهد ماند.
-هر چند برای رفع این نقیصه ظاهرا” امامت منصوص را ابداع کردند. ولی با موضوعات دیگر چون تقیه امام و خفقان مورد ادعا این راه رسیدن به حقیقت را هم یر خود بستند.
-با این ترتیبات میدان تحریف و ترک تازی و ترویج افکار پلید خود را مهیا می بینند و امر بر خودشان هم مشتبه می شود.
-تعصب و اقرار به جهل در لباس اقتدا و تقلید از امام شکل می گیرد.و ذهن مستجهل متعصب پرداخته شده آماده استثمار فکری می شود.
چنانچه مشاهده می کنیم در مباحثاتی که این موجودات مغفول و گمراه شرکت دارند بیش از پیش بر عمق جنایت و فاجعه انسانی معمول بر ایشان پی می بریم.
قرآن و سنت دو ثقل و منبع شناخت حقیقت دین الله است.و چنانچه این دو مخدوش جلوه داده شود مدلس و منافق به خیال خام خود احساس توفیق می کند ولی از قدرت و سلطنت خدا چون غافل است به مخیله اش خطور نمی کند که:
چراغی را که ایزد بر فروزد هر آن کس پف کند ریشش بسوزدبنام خداالسلام علیکم و رحمه الله و برکاته
روشن است جناب عبدالحسین با پیش فرض و موضع خاص خود با گرایش به دیدگاه عمومی مدعی تشیع وارد بحث شده اند. نشانه و تابلوی گویای آن نام ایشان است.
هر چند بعید ولی شاید اطلاعی از عدم اعتقاد اهل سنت و جماعت مسلمین بر معصومیت و تبعیت محض از صحابه و امهات مومنین و ائمه اهل بیت ندارد و یا به نحوی خواهان القای اکاذیب مدعیان تشیع و افترائات این گروه ضاله به صحابه و ائمه اهل بیت و در نتیجه جماعت مسلمین و اهل سنت است.
استنباط می شود موضعی که ایشان دارد گویای این مطلب است که خطاها و اشتباهاتی که بر هر کس امکان وقع دارد را بزرگ نماید و منظور اصلی را در سایه غلو و تنقیص و محوریت افراد پنهان کند تا اباطیل پیش باور خود را توجیه کند.
مواضع و رویکرد مسلمین موحد روشن و صریح است و در امور اعتقادی و حتی احکام تقلید کور را نادرست و حرام می دانند.پس سعی نکنند با چنین افترائات و برچسبها که از جمله حقه های کثیف مبلغین و مراجع تحریف مدعی تشیع است بحث را منحرف کنند.
این را بدانند خداوند متعال از هر گناه و خطایی خواهد گذشت الا شرک.پس تنها راه رسیدن به سعادت معصومیت نیست بلکه مجاهدت و عمل صالح است و البته اصلاح و انابه از خطایا و گناهان.و هیچ کس را به گناه و ثواب دیگری کیفر نخواهند داد.
در مورد حدیث منقولشان هم جواب داده شده و اگر از دام مفروضاتشان کمی خود را برهانند قطعا” با اندیشه آزاد و حق طلب توضیح واضح دوستان را خواهند فهمید.
با کنایه گویی و مطلک و استهزا و فرافکنی که ابزار خاص مراجع تحریف است راه به جایی نخواهند برد.خود دانند.
والسلام علی من اتبع الهدی
بنام خداالسلام علیکم و رحمه الله و برکاته
و لا رطب و لایابس الا فی کتاب مبین یعنی چه؟
تبیان کل شی را هم داریم.
یعنی این کتاب هدایت است.و تمامی آنچه سبب هدایت است در آن آمده و از هیچ تر و خشکی فرو گزار نشده است.
حق و کلام حق اصل است و باطل و کلام باطل بدل.
حق از هر زبانی حق و باطل از هر زبانی باطل.
اینکه چه کسی حق گفته و یا باطل ذره ذره اش نزد باری تعالی محاسبه می شود و به حساب فردی اش منظور می شود.و هیچ کس بار دیگری را به دوش نخواهد کشید.
اینکه برخی میل به اشخاص و مرید و مراد بازی دارند خطر انحراف تهدیدشان می کند چرا که از باطن و نیت واقعی افراد جز ذات اقدس الله خبر ندارد.و متاسفانه شاهدیم که چنین افراد در ظواهر اسیر می شوند و از باطن غافل.به همین سبب اولیای الهی از این امور و تقلید کور به شدت نهی کرده اند.
اگر از موهبت عقل سلیم بر اساس فطرت الهی که بر همه به ودیعت است درست بهره ببریم به روشنی می توانیم درک کنیم که زید و امر عامل هدایت نیستند بلکه همه مراتب هدایت خاص الله سبحانه و تعالی است و حد اکثر زید و امر می توانند مهدی باشند و از علم ایشان بشود بهره جست تا به طرق کسب هدایت دست یافت.ولی طی طریق تنها توسط خود فرد است که صورت می گیرد و تقلید و دنباله روی گناهی نابخشودنی و خلاف امر صریح الهی است.چرا که سبب جمود فکری و توقف در فرد مهتدی می شود و فرا تر از او را نمی تواند که تصور کند.
با این نگاه منظور از تبیان کل شی و لارطب و یابس فهمیده می شود.
ساده تر اینکه باید باور کنی که در وجود خود که آفرینش آن به فرموده آفریننده اش در حد اعلا است که از روح خود در سرشتش دمیده با اخلاص به هدف آفرینشت خواهی رسید و شیطان هم به تو تسلط نمی تواند داشت و این اقرار را خود شخص شیطان گفته و در تبیان کل شی آمده.
پس به خود بیاییم و چون صالحین که اسوه های ما هستند، نیروهای خدادادی و روح الهی خود را در پرتوی راستی و اخلاص بیابیم تا با شاه کلید رستگاری به لقای رب خود و کمال و حقیقت واصل شویم.
بنام خداخطبه ای که حضرت رسول اکرم در غدیر ایراد فرمودند در کتب مسلمین آمده و علمای بزرگ اهل سنت و از جمله ائمه اهل بیت علیهم السلام مخصوصا” علی علیه السلام هم تاویل مدعیان تشیعش را نداشته و در هیچ کجا به آن استناد برای خلافت بلا فصل نکرده.
این داستان ها را افرادی معلوم الحال ساخته اند و روش فکری آنها به یهودیت منحرف نزدیک تر است که در زمان خلافت مولای متقیان علی علیه السلام با ایشان برخورد جدی شد و حتی روایت شده که تعدادی از آنها را در چاه ریخته و با هیزم آتش زده و سردمدارشان را به مدائن تبعید فرمودند.
تفکر مدعیان تشیع در عصر حاضر مشابهت قریبی به آنها دارد و اهم اشتراک نظرشان همین امامت منصوص من عندالله است.
تکثر و افتراق و سب و لعن یاران رسول خدا میراثی است که مدعیان از آنها گرفته اند.
عثمان را به شهادت رساندند و جنگ جمل را کلید زدند و به انحای مختلف بین صفوف مسلمین شکاف و چند دستگی ایجاد کردند.
مگر امام حسین علیه السلام را همین مدعیان تشیع خود و پدرش به شهادت نرساندند؟
این چه افترایی است که بر خدا بسته می شود که صراحت ختم نبوتش و اکمال دینش را انکار می کند؟
امامت منصوص من عندالله به دلایل عقلی نمی تواند در دین مبین اسلام جایگاهی داشته باشد و قطعا” بدعت است و هیچ کدام از مسلمین از جمله ائمه اهل بیت بر آن اعتقاد نمی توانستند باشند.و قائلین به این اصل مبدع خارجی و غیر مسلمان اند.
در عمل هم می بینیم این ادعا یعنی امامت منصوص به روایت و باور مدعیان و مبدعینش به رسالت خود موفق نشد و از ائمه بزرگوار و اهل بیت علیهم السلام به عنوان بزرگترین مظلومین عالم یاد می کنند.
اراده خداوندی در هدایت بندگانش با ارسال رسل صورت گرفته و خاتم ایشان محمد ابن عبدالله صلی الله علیه و آله و سلم همگی در ابلاغ وحی و رسالت خود موفق بودند و در خطبه حجه الوداع که اتفاقا”در غدیر خم هم تکرار فرمودند این موفقیت اعلام رسمی شد و دین اسلام تثبیت و مورد رضای خدا نامیده شد.
وقتی که نعمت تمام شده و دین کامل شده و پیامبری ختم گردیده و دروازه وحی بسته شده دیگر امامت منصوص چه محلی از اعراب می تواند داشته باشد؟
اشکال مدعیان تشیع همین است که عوارض و نتایج ادعا هاشان را توجه نمی کنند.و به همین دلیل است که متکثر و متشتت و پریشانند.واین خلا را با افسانه و تاویلاتی اینچنینی و خرافات و ابداعات و اباطیل پر کنند.
بنام خداالسلام علیکم و رحمه الله و برکاته
خداوند در آیات خود توبیخ می کند و تکفیر هم می کند و گاهی لعنت خود را اعلام می کند.
آیا بین این مفاهیم شما تفاوت و درجه ای قائل نیستید.
برای یک جویای حقیقت نفس مفهوم مهم است که خداوند از چه عملی به چه اندازه خوشنود و یا نا خوشنود است و کدام گناه را می بخشد و کدامین گناه نابخشودنی است.
اگر با توبیخ و تشر و گناه کفر و الحاد کسی ثابت شود که اولین کافر حضرت آدم علی نبینا و علیه السلام است و رسول مکرم اسلام صلی الله علیه و آله و سلم هکذا.
عزیز برادر توبه و استغفار عملی است معمول در همه مومنین و متقین و در ادعیه ماثور از ارکان است.
کسانی که در حق آنها غلو عصمت می شود خود در دمادم حیاتشان استغفار می کردند.و البته به اجابت ربشان یقین داشتند.
گناهان کلیدی که زیر مجموعه دو زذیله دروغ و طمع هستند حتی از طرف الله سبحانه و تعالی قابل توبه و بازگشتند.وتنها شرک نا بخشودنی است.
دقت کنید تنها شرک.
دروغ گو ملعون خوانده شده ولی با توبه میتواند باز گردد و جبران مافات کند.
ظالم ومفتری و اهل غیبت و دزد و زناکار و چه وچه وچه همه و همه به فرموده حضرت حق راه بازگشت به رویشان باز است،اگر دچار شرک نباشند.
تمرکز بر اشتباه افراد یک عادت ناپسند و غیر اخلاقی و در نتیجه گناه بزرگ است.و عدم تمرکز و یا ستر آن از صفات الهی است و بدیهی است که ساتر گناه و عیب با نفس عمل نادرست مخالفت داشته و از شر آنها به خدا پناه می برد.و در صورت ارتکاب خود را مکلف به انابه و جبران می داند.
همانگونه که حضرت آدم علیه السلام از خدای بزرگ برای خود و همسرش طلب استغفار می کند.
السلام علیکم و رحمه الله و برکاته
در اینکه حضرت علی علیه السلام بر حق بوده شکی نیست ولی بر چه اساسی و با چه منطقی حق بودن انحصاری است و در هر جمع و جمعیتی تنها یک نفر می تواند حق داشته باشد.
جز قرائت خاص گروه های مدعی تشیع در سایر گرایشات مذهبی این گونه مرز بندی های مقطوع و ابتر کمتر دیده می شود و دست کم بنده کمتر دیده ام.
با توجه به سوابق شخصی خود که در این جماعت بوده ام کینه و موضع تحمیلی و مخالف صحابه و امهات مومنین رضی الله عنهم ، فهم درست وقایع توسط عامه تحت سلطه مراجع تحریف مدعی تشیع را تقریبا” محال می کند.
والسلام علی من اتبع الهدی