اسلام تکس بانک مقالات اسلامی و پاسخ به شبهات
در سال ۶۱ هجری، در سرزمینی موسوم به "کربلا" مصیبت جانسوز شهادت سیدنا حسین علیه السلام و یارانش و اسارت همراهانش به وقوع پیوست؛ آخوندان شیعه از این مصیبت، کمال استفاده را برده اند!
کربلا برای آخوندهای شیعه مانند "گاو گوشتی و شیر ده" بوده و هست، که هم آن را می دوشند و هم به شیوه های مختلف از گوشت و پوست آن استفاده می کنند؛ خلاصه قسمتی از آن نمی ماند که بدون استفاده بماند!
متاسفانه واقعۀ کربلا از دست آخوندان "دین دوش" در امان نمانده است، قبر سیدنا حسین را مسجد قرار دادند و با ساختن ضریح، پولهای کلانی به جیب زدند؛ عده ای دیگر با روضه خوانی و مرثیه گویی و مجلس داری جیب های خود را پر کردند، اما عده ای دیگر به اینها راضی نشده و برای اینکه آنان نیز، سرشان بی کلاه نماند و از این عیش، بی فیض خارج نشوند! گوشه ای برای خود عطاری باز کردند و در آن دوا فروشی می کنند؛ آن هم چه دوایی!! دوای همۀ بیماریها، دوای هر درد، اصلاً خودِ خودِ نوشدارو !!
آن دوا، خاک کربلاست!!! خاک کربلا؟!!! بله! خاک کربلا، نوشدارویی که فردوسی از آن سخن می گوید همین خاک است، دوای بیماری ایدز همین خاک است؛ سرطان؛ ام اس، انواع و اقسام بیماریهای روانی تماماً با خوردن ذره ای از این خاک نیست و نابود و کان لم یکن می شود! و به قول یکی از دوستان: «خاک کربلا به شما بال می دهد!» اما!!
اما این نوشدارو ویژگی خاص و شگفت انگیزی دارد؛ آن هم این که در عین شفا، بلا هم هست!!
شفا بودن خاک قبر حسین علیه السلام:
۱٫طوسی در تهذیب: «سَعْدِ بْنِ سَعْدٍ قَالَ: سَأَلْتُ أَبَا الْحَسَنِ ع عَنِ الطِّینِ فَقَالَ أَکْلُ الطِّینِ حَرَامٌ مِثْلُ الْمَیْتَهِ وَ الدَّمِ وَ لَحْمِ الْخِنْزِیرِ إِلَّا طِینَ الْحُسَیْنِ ع فَإِنَّ فِیهِ شِفَاءً مِنْ کُلِّ دَاءٍ وَ أَمْناً مِنْ کُلِّ خَوْف»
(تهذیب الأحکام،طوسی (تحقیق خرسان)، ج9، ص: ۸۹، اسلامیه _تهران،ط۴)
یعنی: « سعد بن سعد،گفت: از حضرت ابى الحسن علیه السّلام راجع به خوردن تربت پرسیدم؟حضرت فرمودند:خوردن تربت حرام است همان طورى که خوردن میته و خون و گوشت خوک حرام است مگر تربت امام حسین علیه السّلام زیرا در آن شفاء از هر دردى و امان از هر خوف و هراسى است.»
۲٫«عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ: فِی طِینِ قَبْرِ الْحُسَیْنِ ع الشِّفَاءُ مِنْ کُلِّ دَاءٍ وَ هُوَ الدَّوَاءُ الْأَکْبَرُ.» (تهذیب الأحکام (تحقیق خرسان)، ج6، ص: ۷۴)
یعنی: « از حضرت ابى عبد اللَّه علیه السّلام نقل شده که آن حضرت فرمودند: در تربت قبر امام حسین علیه السّلام شفاء هر دردى بوده و آن دواء اکبر مىباشد.»
۳٫کلینی: « یُونُسَ بْنِ الرَّبِیعِ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ قَالَ: إِنَّ عِنْدَ رَأْسِ الْحُسَیْنِ ع لَتُرْبَهً حَمْرَاءَ فِیهَا شِفَاءٌ مِنْ کُلِّ دَاءٍ إِلَّا السَّامَ قَالَ فَأَتَیْنَا الْقَبْرَ بَعْدَ مَا سَمِعْنَا هَذَا الْحَدِیثَ فَاحْتَفَرْنَا عِنْدَ رَأْسِ الْقَبْرِ فَلَمَّا حَفَرْنَا قَدْرَ ذِرَاعٍ ابْتَدَرَتْ عَلَیْنَا مِنْ رَأْسِ الْقَبْرِ مِثْلُ السِّهْلَهِ حَمْرَاءَ قَدْرَ الدِّرْهَمِ فَحَمَلْنَاهَا إِلَى الْکُوفَهِ فَمَزَجْنَاهُ وَ أَقْبَلْنَا نُعْطِی النَّاسَ یَتَدَاوَوْنَ بِهَا.»
(الکافی (ط – الإسلامیه)، ج4، ص: ۵۸۸)
یعنی: «یونس بن ربیع، از حضرت ابى عبد اللَّه علیه السّلام، حضرت فرمودند:نزد سر مبارک حسین بن على علیهما السّلام تربت قرمزى است که در آن شفاء هر دردى غیر از مرگ مىباشد.»
بلا و مصبت بودن کربلا:
سیدنا حسین دربارۀ این خاک گفته است:« هَذَا مَوْضِعُ کَرْبٍ وَ بَلَاءٍ هَاهُنَا مُنَاخُ رِکَابِنَا وَ مَحَطُّ رِحَالِنَا وَ مَقْتَلُ رِجَالِنَا وَ مَسْفَکُ دِمَائِنَا»
یعنی: «این سرزمین هم مصیبت است و هم بلا و اینجا محل خوابیدن شتران ما است، اینجا محل انداختن بار و بنۀ ماست اینجا محل شهید شدن مردان ما است و اینجا محل ریختن خونهاى ما است.» (بحار الأنوار ج44، ص: ۳۸۳ _بیروت،ط۲)
حمیری نیز سروده است: «کربلا یا دار کرب و بلا … و بها سبط النبی قد قتلا»
یعنی:کربلا ای سرزمین مصیبت و بلا …که در آن نوۀ رسول خدا کشته می شود!
سیدنا حسین علیه السلام، محلی که خونش در آنجا ریخته می شود را «مصیبت و بلا» نامیده اند، حال چگونه خاک سرزمینی که هم مصیبت است و هم بلا؛ شفا می دهد؟!! آیا از مصیبت و بلا، شفا و درمان حاصل می شود؟!
خانمها، آقایان، برادران و خواهران ؛ بیاندیشید ؛ مصیبت و بلا در تضاند با درمان و شفا ؛ این دو ضدند، چگونه با هم جمع شوند؟ این دو مثل آتش و پنبه اند، مگر می شود این دو با هم جمع شوند؟
چطور می شود یک شیئی هم بلا باشد و هم شفا؟؟ اگر بلاست که دیگر شفا نیست، و اگر شفا است که دیگر بلا نیست!
اگر لج کرده و بگوئید: آقا می شود، خوب هم می شود، تربت کربلا هم بلا است و هم شفا!! می گوئیم : انسان عاقل چرا باید خود را مبتلا به مصیبت و بلا کند تا به دوایی برسد؟ فرضاً من سرما خورده ام، چرا باید خاک کربلا بخورم که مثلاً سرما خوردگی من خوب شود ولی از طرفی بلا و مصیبت دیگری بر سرم بیاید!!
آیا دفع ضرر به قیمت جلب یک ضرر بزرگتر، عاقلانه و معقول است؟؟
حضرت حسین همین خاکی را که شیعیان شفا می دانند، مصیبت و بلا خوانده است؛ خاکی که برای حضرت حسین بلا و مصیبت بوده، شفا می دهد و مداوا می کند؟ اگر اینگونه است، چرا حضرت سجاد علیه السلام که در اکثر طول زندگیش بیمار بود از این خاک نخورد تا شفا یابد؟
حسین و یارانش، در منبع نوشدارو چادر زده بودند و خودشان بی خبر بودند! زین العابدین در همین منبع نوشدارو در بستر بیماری قرار داشت؛ اما مانند آخوندان تحریف کنندۀ دین از خاصیت شگفت انگیز خاکی که بر آن خوابیده بود، خبر نداشت!
یکی از دوستان مستبصر تعریف میکرد: « یکی از آشناهامون که بیماری کلیه داشت براش معجون خاک کربلا میارن و بهش میدن که یه ذره بخوره تا خوب بشه، اون هم میخوره اما خوب نمیشه ؛ بعد از یه مدت باز بهش میدن باز خوب نمیشه،خلاصه هر چند وقت یه بار از این نوشدارو میخوره تا اینکه …!!!؟ کلیه اش که شن ساز بوده، یه سنگ درست و حسابی میسازه!!! میبرنش دکتر و ماجرا رو براش تعریف میکنند ؛ دکتره میگه : بخدا شما انسانید، روی دو پا راه میرید، نه دم دارید و نه شاخ! به والله گاو هم خاک نمیخوره، این چه کاریه آخه!!»
من هم، سخن دکتر را به شما خوانندۀ شیعه می گویم: به والله شما انسانید، این چه مذهبی است که مقام و منزلت انسان را به این پستی و مذلت رسانیده است؟ این چه مذهبی است که مروج آن خود را «سگ» خطاب می کند؟ این چه مذهبی است که پیروانش مانند سگ و گربه چهار دست و پا راه می روند و «میو میو» و « واق واق» می کنند (ولو تعدادشان کم باشد ولی به هر حال واقعیت است) ؛ این چه مذهبی است که انسان را تشویق به خوردن خاک می کند!
خمینی که مریض شد، چرا برایش از همین خاک نیاوردند که بخورد و خوب شود؟؟ مگر نمی گویید شفای هر بیماری است؟ اگر چنین است چرا مراجع شیعه تا مریض میشوند برای مداوا به فرانسه و کشورهای اروپایی سفر می کنند؟؟ مگر نوشدارو ندارند؟؟
خوانندۀ شیعه اگر به حرف بنده اعتماد ندارید، قدم رنجه کنید و بروید جلو داروخانه یا بیمارستان بایستید و اگر آخوندی را دیدید که قصد ورود به آن محل را دارد، جلویش را بگیرید و ذره ای خاک کربلا تعارف کنید و بگوئید:«بفرمائید این همه شفای هر درد! نیازی به مطب و دکتر و دارود نیست» اگر پذیرفت و خاک را گرفته، خورد و برگشت پس ما در اشتباه بوده ایم و اینها واقعاً به حرفهای خود عقیده دارند، اما اگر اعتنایی نکردند و به بیمارستان یا دارو خانه وارد شدند، بدانید که این همه مدت شما را مسخره کرده بودند! … امتحان کنید.
در پایان:
در کتاب «توضیح المسائل مراجع ج۲،ص: ۵۹۹ رقم: ۲۶۲۸ » که از فتاوای مراجع عصر حاضر شیعه تشکیل شده، سؤالی دربارۀ خوردن خاک پرسیده شده، تمام مراجعی که به این سؤال پاسخ داده اند، همگی خوردن خاک را حرام دانسته اند الا تربت حسین! و مستند این فتوا یک سری روایت است که در کتب روایی شیعه وارد شده است ؛ بنده تا جایی که توانستم هر چه روایت در این باب (خوردن تربه حسین) بود را گرد آوردم و از نظر سندی بررسی کردم و بخدا قسم حتی یک روایت صحیح السند هم نیافتم (اگر دوستان یافته اند، نشان دهند) ؛ اگر توفیقی بود و خدا خواست در بحثی جداگانه تک تک روایات را با بررسی سندی، ذکر خواهم کرد.
مقصود اینکه حتی روایاتی که در این باب ذکر شده سند صحیحی ندارند و این روایات از قول کذابین و ضعفا و غلات و مجهولین نقل شده، پس شما خوانندۀ شیعه دین و عقیدۀ خود را دست یک سری کذاب و غالی ندهید و هر چه آنها به ائمۀ بزرگوار نسبت دادند، باور نکنید.
التماس دعا
