لطفا دو متن زير را كه از سايتهاي سني آورده شده است را بادقت مطالعه نماييد.
دلايل عدم جواز توسل به ائمه اطهار(از سايت اسلام تكس):
آيا شيعه فرق بين زنده و مرده را تشخيص نميدهد يا تفاوت را ميداند ولي خود را به ناداني ميزند تا کار بد خود را ( توسل را) مطابق قرآن جلوه دهد؟
گاهي چيزي در زمان زنده بودن خوب است ولي در بعد از مرگ بد ميشود حرام ميشود کفر ميشود، مثلا آميزش با همسر وقتي زنده است خوب است مُرد، مشمئز کننده است.
مثلا نهادن خوراک و غذا جلوي پدر وقتي که زنده است خوب است و وقتي مُرد برايش سفره پهن کنيم زشت است..
بيدار کردن پسر زنده براي نماز صبح خوب است ولي وقتي که مرد تکان دادنش که بيدار شو نماز بخوان ديوانگي است..
ما ميگوييم شهداء زنده اند و از نعيم قبر بهره ميبرند و نميگوييم از بين رفتند مگر ما ملحديم ؟ ما فقط ميگوييم مرده از دنيا بيخبر است و نميتواند ببيند يا بخورد يا بنشيند يا راه برود يا گوش دهد زيرا مرده ،مرده است زيرا دو بعلاوه دو مساوي چهار است و نميگوييم که مرد از بين رفت!اين تهمت است. ميگويم مرد و روحش به جهان ديگر رفت.
ما قبول داريم که روزي ميخورند اما شما نتيجه ميگيريد چون روزي ميخورند پس ميشنوند چون ميشنوند پس حاجت ميخواهيم و توسل ميکنم پس واسطه ميشوند و…..
گوشه اي از پاكدامني و ايمان عايشه(از سايت اسلام ناب)
عايشه رضي الله عنه مي‌گويد : قبل از آنکه عمر را در خانه ام دفن کنند، در داخل خانه حجاب را برمي‌داشتم و برخي از لباسهايم را از تن بيرون مي‌آوردم، زيرا تنها همسرم رسول خدا و پدرم ابوبکر در آنجا بودند، اما از آن به بعد به خاطر شرم از عمر آنگونه نمي‌کردم.
نتيجه گيري:
1-يا عايشه هم به قول عالم سني مانند شيعيان فرق مرده و زنده را تشخيص نمي داد و همانند آنها جاهل و نادان و… بوده است.
2-يا اينكه در آن سالهايي كه با پيامبر اكرم (ص) زندگي مي كرد به حقايقي دست يافت كه البته آن را به دنباله هاي خود آموزش نداد.
چطور عايشه حضور يك فرد عادي كه زير خروارها خاك مدفون است را حس مي كند.تجسم مي كند.و از او خود را مي پوشاند.ليكن شيعيان که به حضور روحاني پيامبر اكرم وائمه اطهار اعتقاد دارند مورد بدترين تهمت ها قرار مي گيرند.
اسلام تکس بانک مقالات اسلامی و پاسخ به شبهات
دلايل عدم جواز توسل به ائمه اطهار(از سايت اسلام تكس):
آيا شيعه فرق بين زنده و مرده را تشخيص نميدهد يا تفاوت را ميداند ولي خود را به ناداني ميزند تا کار بد خود را ( توسل را) مطابق قرآن جلوه دهد؟
گاهي چيزي در زمان زنده بودن خوب است ولي در بعد از مرگ بد ميشود حرام ميشود کفر ميشود، مثلا آميزش با همسر وقتي زنده است خوب است مُرد، مشمئز کننده است.
مثلا نهادن خوراک و غذا جلوي پدر وقتي که زنده است خوب است و وقتي مُرد برايش سفره پهن کنيم زشت است..
بيدار کردن پسر زنده براي نماز صبح خوب است ولي وقتي که مرد تکان دادنش که بيدار شو نماز بخوان ديوانگي است..
ما ميگوييم شهداء زنده اند و از نعيم قبر بهره ميبرند و نميگوييم از بين رفتند مگر ما ملحديم ؟ ما فقط ميگوييم مرده از دنيا بيخبر است و نميتواند ببيند يا بخورد يا بنشيند يا راه برود يا گوش دهد زيرا مرده ،مرده است زيرا دو بعلاوه دو مساوي چهار است و نميگوييم که مرد از بين رفت!اين تهمت است. ميگويم مرد و روحش به جهان ديگر رفت.
ما قبول داريم که روزي ميخورند اما شما نتيجه ميگيريد چون روزي ميخورند پس ميشنوند چون ميشنوند پس حاجت ميخواهيم و توسل ميکنم پس واسطه ميشوند و…..
گوشه اي از پاكدامني و ايمان عايشه(از سايت اسلام ناب)
عايشه رضي الله عنه مي‌گويد : قبل از آنکه عمر را در خانه ام دفن کنند، در داخل خانه حجاب را برمي‌داشتم و برخي از لباسهايم را از تن بيرون مي‌آوردم، زيرا تنها همسرم رسول خدا و پدرم ابوبکر در آنجا بودند، اما از آن به بعد به خاطر شرم از عمر آنگونه نمي‌کردم.
نتيجه گيري:
1-يا عايشه هم به قول عالم سني مانند شيعيان فرق مرده و زنده را تشخيص نمي داد و همانند آنها جاهل و نادان و… بوده است.
2-يا اينكه در آن سالهايي كه با پيامبر اكرم (ص) زندگي مي كرد به حقايقي دست يافت كه البته آن را به دنباله هاي خود آموزش نداد.
چطور عايشه حضور يك فرد عادي كه زير خروارها خاك مدفون است را حس مي كند.تجسم مي كند.و از او خود را مي پوشاند.ليكن شيعيان که به حضور روحاني پيامبر اكرم وائمه اطهار اعتقاد دارند مورد بدترين تهمت ها قرار مي گيرند.