مناقشه درمهمترین ادله تشیع برای اثبات خلافت وامامت پس ازفوت پیامبر

[مــــبارز جــوانکاربر]

ﺑﺴﻢ ﺍﻟﻠﻪ ﺍﻟﺮﺣﻤﻦ ﺍﻟﺮﺣﯿﻢ ﺍﻟﺤﻤﺪﺍﻟﻠﻪ ﻭﺍﻟﺼﻼﻩ ﻋﻠﯽ ﺭﺳﻮﻝ ﺍﻟﻠﻪ ﻭﻋﻠﯽ ﺁﻟﻪ ﻭﺻﺤﺒﻪ ﻭﻣﻦ ﻭﺍﻻﻩ (واما شیعه وقتی از قران مجیدعاجز است که امامت من دراوردی که ابن سباء و پیروانهای ظلال این مکتب ساختن را نمیتواند ثابت کند از همه جا درمانده وبیچاره روی میاورد به روایت ها ضیعف ومخدوش درتاریخ یعنی میخواهد باطل را در باطل اثبات کند: وبرای این کار از نیرنگهایی چون قیچی وتحریف حدیث و مغلطه وبلغور استفاده میکند تا بلکه بتواند همان پیروان گمراه شده را در نزدخود حفظ کند:اینجا به حول و قوی الهی به بررسی مهمترین دلیل تشیع که همواره درمناظرات خود ازش اسناد میکنند را مورد بررسی قرارمیدهیم:
ﻧﺺ ﺭﻭﺍﯾﺖ ﻭ ﺑﺮﺭﺳﯽ ﺁﻥ: می ﮔﻮﯾﻨﺪ ﮐﻪ ﭘﯿﺎﻣﺒﺮ ﺻﻠﯽ ﺍﻟﻠﻪ ﻋﻠﯿﻪ ﻭﺳﻠﻢ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﺣَﺪَّﺛَﻨَﺎ ﻣُﺤَﻤَّﺪُ ﺑْﻦُ ﺍﻟْﻤُﺜَﻨَّﻰ ، ﺣَﺪَّﺛَﻨَﺎ ﻳَﺤْﻴَﻰ ﺑْﻦُ ﺣَﻤَّﺎﺩٍ ، ﺣَﺪَّﺛَﻨَﺎ ﺃَﺑُﻮ ﻋَﻮَﺍﻧَﺔَ ﻋَﻦْ ﻳَﺤْﻴَﻰ ﺑْﻦِ ﺳُﻠَﻴْﻢٍ ﺃَﺑِﻲ ﺑَﻠْﺞٍ ﻋَﻦْ ﻋَﻤْﺮِﻭ ﺑْﻦِ ﻣَﻴْﻤُﻮﻥٍ ﻋَﻦِ ﺍﺑْﻦِ ﻋَﺒَّﺎﺱٍ ﻗَﺎﻝَ ﻗَﺎﻝَ ﺭَﺳُﻮﻝُ ﺍﻟﻠَّﻪِ ﺻﻠﻰ ﺍﻟﻠﻪ ﻋﻠﻴﻪ ﻭﺳﻠﻢ ﻷَﺑْﻌَﺜَﻦَّ ﺭَﺟُﻼ ﻳُﺤِﺒُّﻪُ ﺍﻟﻠَّﻪُ ﻭَﺭَﺳُﻮﻟُﻪُ ﻻ ﻳُﺨْﺰِﻳﻪِ ﺍﻟﻠَّﻪُ ﺃَﺑَﺪًﺍ ﻗَﺎﻝَ ﻓَﺎﺳْﺘَﺸْﺮَﻑَ ﻟَﻬَﺎ ﻣَﻦِ ﺍﺳْﺘَﺸْﺮَﻑَ ﻗَﺎﻝَ ﻓَﻘَﺎﻝَ ﺃَﻳْﻦَ ﻋَﻠِﻲٌّ ﻗَﺎﻝَ ﻓَﺪَﻋَﺎﻩُ ﻭَﻫُﻮَ ﺃَﺭْﻣَﺪُ ﻣَﺎ ﻳَﻜَﺎﺩُ ﺃَﻥْ ﻳُﺒْﺼِﺮَ ﻓَﻨَﻔَﺚَ ﻓِﻲ ﻋَﻴْﻨَﻴْﻪِ ﺛُﻢَّ ﻫَﺰَّ ﺍﻟﺮَّﺍﻳَﺔَ ﺛَﻼﺛًﺎ ﻓَﺪَﻓَﻌَﻬَﺎ ﺇِﻟَﻴْﻪِ ﻓَﺠَﺎﺀَ ﺑِﺼَﻔِﻴَّﺔَ ﺑِﻨْﺖِ ﺣُﻴَﻲٍّ ﻭَﺑَﻌَﺚَ ﺃَﺑَﺎ ﺑَﻜْﺮٍ ﺑِﺴُﻮﺭَﺓِ ﺍﻟﺘَّﻮْﺑَﺔِ ﻓَﺒَﻌَﺚَ ﻋَﻠِﻴًّﺎ ﺧَﻠْﻔَﻪُ ﻓَﺄَﺧَﺬَﻫَﺎ ﻣِﻨْﻪُ ﻓَﻘَﺎﻝَ ﺃَﺑُﻮ ﺑَﻜْﺮٍ ﻟِﻌَﻠِﻲٍّ ﺍﻟﻠَّﻪَ ﻭَﺭَﺳُﻮﻟَﻪُ ﻗَﺎﻝَ ﻻ ﻭَﻟَﻜِﻦْ ﻻ ﻳَﺬْﻫَﺐُ ﺑِﻬَﺎ ﺇِﻻ ﺭَﺟُﻞٌ ﻫُﻮَ ﻣِﻨِّﻲ ﻭَﺃَﻧَﺎ ﻣِﻨْﻪُ ﻭَﻗَﺎﻝَ ﺍﻟﻨَّﺒِﻲُّ ﺻﻠﻰ ﺍﻟﻠﻪ ﻋﻠﻴﻪ ﻭﺳﻠﻢ ﻟِﺒَﻨِﻲ ﻋَﻤِّﻪِ ﺃَﻳُّﻜُﻢْ ﻳُﻮَﺍﻟِﻴﻨِﻲ ﻓِﻲ ﺍﻟﺪُّﻧْﻴَﺎ ﻭَﺍﻵﺧِﺮَﺓِ ﻓَﺄَﺑَﻮْﺍ ﻓَﻘَﺎﻝَ ﻋَﻠِﻲٌّ ﻋَﻠَﻴْﻪِ ﺍﻟﺴَّﻼﻡُ ﺃَﻧَﺎ ﺃُﻭَﺍﻟِﻴﻚَ ﻓِﻲ ﺍﻟﺪُّﻧْﻴَﺎ ﻭَﺍﻵﺧِﺮَﺓِ ﻓَﻘَﺎﻝَ ﺃَﻧْﺖَ ﻭَﻟِﻴِّﻲ ﻓِﻲ ﺍﻟﺪُّﻧْﻴَﺎ ﻭَﺍﻵﺧِﺮَﺓِ ﻗَﺎﻝَ ﻭَﺩَﻋَﺎ ﺭَﺳُﻮﻝُ ﺍﻟﻠَّﻪِ ﺻﻠﻰ ﺍﻟﻠﻪ ﻋﻠﻴﻪ ﻭﺳﻠﻢ ﺍﻟْﺤَﺴَﻦَ ﻭَﺍﻟْﺤُﺴَﻴْﻦَ ﻭَﻋَﻠِﻴًّﺎ ﻭَﻓَﺎﻃِﻤَﺔَ ﻭَﻣَﺪَّ ﻋَﻠَﻴْﻬِﻢْ ﺛَﻮْﺑًﺎ ﺛُﻢَّ ﻗَﺎﻝَ ﺍﻟﻠَّﻬُﻢَّ ﻫَﺆُﻻﺀِ ﺃَﻫْﻞُ ﺑَﻴْﺘِﻲ ﻭَﺧَﺎﺻَّﺘِﻲ ﻓَﺄَﺫْﻫِﺐْ ﻋَﻨْﻬُﻢُ ﺍﻟﺮِّﺟْﺲَ ﻭَﻃَﻬِّﺮْﻫُﻢْ ﺗَﻄْﻬِﻴﺮًﺍ ﻗَﺎﻝَ ﻭَﺧَﺮَﺝَ ﺍﻟﻨَّﺎﺱُ ﻓِﻲ ﻏَﺰْﻭَﺓِ ﺗَﺒُﻮﻙَ ﻓَﻘَﺎﻝَ ﻋَﻠِﻲٌّ ﺃَﺧْﺮُﺝُ ﻣَﻌَﻚَ ﻗَﺎﻝَ ﻻ ﻗَﺎﻝَ ﻓَﺒَﻜَﻰ ﻗَﺎﻝَ ﺃَﻓَﻼ ﺗَﺮْﺿَﻰ ﺃَﻥْ ﺗَﻜُﻮﻥَ ﻣِﻨِّﻲ ﺑِﻤَﻨْﺰِﻟَﺔِ ﻫَﺎﺭُﻭﻥَ ﻣِﻦْ ﻣُﻮﺳَﻰ ﺇِﻻ ﺃَﻧَّﻚَ ﻟَﺴْﺖَ ﺑِﻨَﺒِﻲٍّ ﻭَﺃَﻧْﺖَ ﺧَﻠِﻴﻔَﺘِﻲ ﻓِﻲ ﻛُﻞِّ ﻣُﺆْﻣِﻦٍ ﻣِﻦْ ﺑَﻌْﺪِﻱ
ﻗَﺎﻝَ ﻭَﺧَﺮَﺝَ ﺍﻟﻨَّﺎﺱُ ﻓِﻲ ﻏَﺰْﻭَﺓِ ﺗَﺒُﻮﻙَ ﻓَﻘَﺎﻝَ ﻋَﻠِﻲٌّ ﺃَﺧْﺮُﺝُ ﻣَﻌَﻚَ ﻗَﺎﻝَ ﻻ ﻗَﺎﻝَ ﻓَﺒَﻜَﻰ ﻗَﺎﻝَ ﻭَﺳُﺪَّﺕْ ﺃَﺑْﻮَﺍﺏُ ﺍﻟْﻤَﺴْﺠِﺪِ ﻏَﻴْﺮَ ﺑَﺎﺏِ ﻋَﻠِﻲٍّ ﻓَﻜَﺎﻥَ ﻳَﺪْﺧُﻞُ ﺍﻟْﻤَﺴْﺠِﺪَ ﻭَﻫُﻮَ ﺟُﻨُﺐٌ ﻭَﻫُﻮَ ﻃَﺮِﻳﻘُﻪُ ﻟَﻴْﺲَ ﻟَﻪُ ﻃَﺮِﻳﻖٌ ﻏَﻴْﺮُﻩُ ﻗَﺎﻝَ ﻭَﻗَﺎﻝَ ﻣَﻦْ ﻛُﻨْﺖُ ﻭَﻟِﻴَّﻪُ ﻓَﻌَﻠِﻲٌّ ﻭَﻟِﻴُّﻪُ ﻗَﺎﻝَ ﻗَﺎﻝَ ﺍﺑْﻦُ ﻋَﺒَّﺎﺱٍ ﻗَﺪْ ﺃَﺧْﺒَﺮَﻧَﺎ ﺍﻟﻠَّﻪُ ﻓِﻲ ﺍﻟْﻘُﺮْﺁﻥِ ﺃَﻧَّﻪُ ﻗَﺪْ ﺭَﺿِﻲَ ﻋَﻦْ ﺃَﺻْﺤَﺎﺏِ ﺍﻟﺸَّﺠَﺮَﺓِ ﻓَﻬَﻞْ ، ﺣَﺪَّﺛَﻨَﺎ ﺑَﻌْﺪَ ﺃَﻥْ ﺳَﺨِﻂَ علیهم

روایت فوق را ابن ابی عاصم درکتاب السنه وابوبکر الخلال نیز روایت را حسن میدانند

اما مشکلی که دراین حدیث وجود دارد علما ضلال شیعه به ان اشاره نمیکنند ‏:قسمت رنگ شده که درحدیث مشخص کردیم کلام پیا مبر صلی الله علیه والسلم نمی باشد ‏:بلکه به وسیله راوی درحدیث درج شده است ودلیل ان روایت نسائی است درسنن الکبری
أﺧﺒﺮﻧﺎ ﻣﺤﻤﺪ ﺑﻦ ﺍﻟﻤﺜﻨﻰ ﻗﺎﻝ ﺣﺪﺛﻨﺎ ﻳﺤﻴﻰ ﺑﻦ ﺣﻤﺎﺩ ﻗﺎﻝ ﺣﺪﺛﻨﺎ ﺍﻟﻮﺿﺎﺡ ﻭﻫﻮ ﺃﺑﻮ ﻋﻮﺍﻧﺔ ﻗﺎﻝ ﺣﺪﺛﻨﺎ ﻳﺤﻴﻰ ﻗﺎﻝ ﺣﺪﺛﻨﺎ ﻋﻤﺮﻭ ﺑﻦ ﻣﻴﻤﻮﻥ ﻗﺎﻝ : ﺇﻧﻲ ﻟﺠﺎﻟﺲ ﺇﻟﻰ ﺑﻦ ﻋﺒﺎﺱ ﺇﺫ ﺃﺗﺎﻩ ﺗﺴﻌﺔ ﺭﻫﻂ ﻓﻘﺎﻟﻮﺍ ﺇﻣﺎ ﺃﻥ ﺗﻘﻮﻡ ﻣﻌﻨﺎ ﻭﺇﻣﺎ ﺃﻥ ﺗﺨﻠﻮﻥ ﻳﺎ ﻫﺆﻻﺀ ﻭﻫﻮ ﻳﻮﻣﺌﺬ ﺻﺤﻴﺢ ﻗﺒﻞ ﺃﻥ ﻳﻌﻤﻰ ﻗﺎﻝ ﺃﻧﺎ ﺃﻗﻮﻡ ﻣﻌﻜﻢ ﻓﺘﺤﺪﺛﻮﺍ ﻓﻼ ﺃﺩﺭﻱ ﻣﺎ ﻗﺎﻟﻮﺍ ﻓﺠﺎﺀ ﻭﻫﻮ ﻳﻨﻔﺾ ﺛﻮﺑﻪ ﻭﻫﻮ ﻳﻘﻮﻝ ﺃﻑ ﻭﺗﻒ ﻳﻘﻌﻮﻥ ﻓﻲ ﺭﺟﻞ ﻟﻪ ﻋﺸﺮ ﻭﻗﻌﻮﺍ ﻓﻲ ﺭﺟﻞ ﻗﺎﻝ ﺭﺳﻮﻝ ﺍﻟﻠﻪ ﺻﻠﻰ ﺍﻟﻠﻪ ﻋﻠﻴﻪ ﻭ ﺳﻠﻢ ﻷﺑﻌﺜﻦ ﺭﺟﻼ ﻳﺤﺐ ﺍﻟﻠﻪ ﻭﺭﺳﻮﻟﻪ ﻻ ﻳﺨﺰﻳﻪ ﺍﻟﻠﻪ ﺃﺑﺪﺍ ﻓﺄﺷﺮﻑ ﻣﻦ ﺍﺳﺘﺸﺮﻑ ﻓﻘﺎﻝ ﺃﻳﻦ ﻋﻠﻲ ﻫﻮ ﻓﻲ ﺍﻟﺮﺣﺎ ﻳﻄﺤﻦ ﻭﻣﺎ ﻛﺎﻥ ﺃﺣﺪﻛﻢ ﻟﻴﻄﺤﻦ ﻓﺪﻋﺎﻩ ﻭﻫﻮ ﺃﺭﻣﺪ ﻣﺎ ﻳﻜﺎﺩ ﺃﻥ ﻳﺒﺼﺮ ﻓﻨﻔﺚ ﻓﻲ ﻋﻴﻨﻴﻪ ﺛﻢ ﻫﺰ ﺍﻟﺮﺍﻳﺔ ﺛﻼﺛﺎ ﻓﺪﻓﻌﻬﺎ ﺇﻟﻴﻪ ﻓﺠﺎﺀ ﺑﺼﻔﻴﺔ ﺑﻨﺖ ﺣﻴﻲ ﻭﺑﻌﺚ ﺃﺑﺎ ﺑﻜﺮ ﺑﺴﻮﺭﺓ ﺍﻟﺘﻮﺑﺔ ﻭﺑﻌﺚ ﻋﻠﻴﺎ ﺧﻠﻔﻪ ﻓﺄﺧﺬﻫﺎ ﻣﻨﻪ ﻓﻘﺎﻝ ﻻ ﻳﺬﻫﺐ ﺑﻬﺎ ﺇﻻ ﺭﺟﻞ ﻫﻮ ﻣﻨﻲ ﻭﺃﻧﺎ ﻣﻨﻪ ﻭﺩﻋﺎ ﺭﺳﻮﻝ ﺍﻟﻠﻪ ﺻﻠﻰ ﺍﻟﻠﻪ ﻋﻠﻴﻪ ﻭ ﺳﻠﻢ ﺍﻟﺤﺴﻦ ﻭﺍﻟﺤﺴﻴﻦ ﻭﻋﻠﻴﺎ ﻭﻓﺎﻃﻤﺔ ﻓﻤﺪ ﻋﻠﻴﻬﻢ ﺛﻮﺑﺎ ﻓﻘﺎﻝ ﺍﻟﻠﻬﻢ ﻫﺆﻻﺀ ﺃﻫﻞ ﺑﻴﺘﻲ ﻓﺄﺫﻫﺐ ﻋﻨﻬﻢ ﺍﻟﺮﺟﺲ ﻭﻃﻬﺮﻫﻢ ﺗﻄﻬﻴﺮﺍ ﻭﻛﺎﻥ ﺃﻭﻝ ﻣﻦ ﺃﺳﻠﻢ ﻣﻦ ﺍﻟﻨﺎﺱ ﺑﻌﺪ ﺧﺪﻳﺠﺔ ﻭﻟﺒﺲ ﺛﻮﺏ ﺭﺳﻮﻝ ﺍﻟﻠﻪ ﺻﻠﻰ ﺍﻟﻠﻪ ﻋﻠﻴﻪ ﻭ ﺳﻠﻢ ﻭﻧﺎﻡ ﻓﺠﻌﻞ ﺍﻟﻤﺸﺮﻛﻮﻥ ﻳﺮﻣﻮﻥ ﻛﻤﺎ ﻳﺮﻣﻮﻥ ﺭﺳﻮﻝ ﺍﻟﻠﻪ ﺻﻠﻰ ﺍﻟﻠﻪ ﻋﻠﻴﻪ ﻭ ﺳﻠﻢ ﻭﻫﻢ ﻳﺤﺴﺒﻮﻥ ﺃﻧﻪ ﻧﺒﻲ ﺍﻟﻠﻪ ﺻﻠﻰ ﺍﻟﻠﻪ ﻋﻠﻴﻪ ﻭ ﺳﻠﻢ ﻓﺠﺎﺀ ﺃﺑﻮ ﺑﻜﺮ ﻓﻘﺎﻝ ﻳﺎ ﻧﺒﻲ ﺍﻟﻠﻪ ﻓﻘﺎﻝ ﻋﻠﻲ ﺇﻥ ﻧﺒﻲ ﺍﻟﻠﻪ ﺻﻠﻰ ﺍﻟﻠﻪ ﻋﻠﻴﻪ ﻭ ﺳﻠﻢ ﻗﺪ ﺫﻫﺐ ﻧﺤﻮ ﺑﺌﺮ ﻣﻴﻤﻮﻥ ﻓﺎﺗﺒﻌﻪ ﻓﺪﺧﻞ ﻣﻌﻪ ﺍﻟﻐﺎﺭ ﻭﻛﺎﻥ ﺍﻟﻤﺸﺮﻛﻮﻥ ﻳﺮﻣﻮﻥ ﻋﻠﻴﺎ ﺣﺘﻰ ﺃﺻﺒﺢ ﻭﺧﺮﺝ ﺑﺎﻟﻨﺎﺱ ﻓﻲ ﻏﺰﻭﺓ ﺗﺒﻮﻙ ﻓﻘﺎﻝ ﻋﻠﻲ ﺃﺧﺮﺝ ﻣﻌﻚ ﻓﻘﺎﻝ ﻻ ﻓﺒﻜﻰ ﻓﻘﺎﻝ ﺃﻣﺎ ﺗﺮﺿﻰ ﺃﻥ ﺗﻜﻮﻥ ﻣﻨﻲ ﺑﻤﻨﺰﻟﺔ ﻫﺎﺭﻭﻥ ﻣﻦ ﻣﻮﺳﻰ ﺇﻻ ﺃﻧﻚ ﻟﺴﺖ ﺑﻨﺒﻲ ﺛﻢ ﻗﺎﻝ ﺃﻧﺖ ﺧﻠﻴﻔﺘﻲ ﻳﻌﻨﻲ

ﻫﻤﺎﻧﻄﻮﺭ ﮐﻪ ﻣﯽ ﺑﯿﻨﯿﻢ ﻗﺴﻤﺖ ﺭﻧﮓ ﺷﺪﻩ ﺑﺎ ﺭﻧﮓ ﻗﺮﻣﺰ ﮐﻪ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﯾﻌﻨﯽ ﻣﺴﻠﻤﺎ ﺍﺯ ﮐﻼﻡ ﺭﺳﻮﻝ ﺍﻟﻠﻪ ﺻﻠﯽ ﺍﻟﻠﻪ ﻋﻠﯿﻪ ﻭﺳﻠﻢ ﻧﯿﺴﺖ ﺑﻠﮑﻪ ﺗﻮﺳﻂ ﺭﺍﻭﯼ ﮐﻪ ﺣﺪﯾﺚ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺑﻪ ﻓﻬﻢ ﺧﻮﺩﺵ ﺑﺮﺩﺍﺷﺖ ﮐﺮﺩﻩ ﻣﻨﺪﺭﺝ ﺷﺪﻩ ﻭﻟﻔﻆ ﯾﻌﻨﯽ ﺍﺯ ﮐﻼﻡ ﭘﯿﺎﻣﺒﺮ ﺻﻠﯽ ﺍﻟﻠﻪ ﻋﻠﯿﻪ ﻭﺳﻠﻢ ﻧﻤﯽ ﺑﺎﺷﺪ ﻭﺩﻟﯿﻞ ﺩﯾﮕﺮ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﺁﻥ ﻗﺴﻤﺖ ﻗﺮﻣﺰ ﺭﻭﺍﯾﺖ ﺍﺑﻦ ﺍﺑﯽ ﻋﺎﺻﻢ ﻣﻨﺪﺭﺝ ﺍﺳﺖ ﻭﺍﺯ ﺍﺻﻞ ﺣﺪﯾﺚ ﻭﺣﺘﯽ ﮐﻼﻡ ﺻﺤﺎﺑﯽ ﻧﯿﺴﺖ ﺁﻧﭽﯿﺰﯼ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺍﻣﺎﻡ ﺍﺣﻤﺪ ﺭﻭﺍﯾﺖ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﺩﺭ ﻣﺴﻨﺪ ﻭﻓﻀﺎﺋﻠﻞ ﺻﺤﺎبه

ﺻﺤﺎﺑﻪ ﺛﻨﺎ ﻳﺤﻴﻰ ﺑﻦ ﺣﻤﺎﺩ ﻗﺜﻨﺎ ﺃﺑﻮ ﻋﻮﺍﻧﺔ ﻗﺜﻨﺎ ] ﺹ 683 [ ﺃﺑﻮ ﺑﻠﺞ ﻗﺜﺎ ﻋﻤﺮﻭ ﺑﻦ ﻣﻴﻤﻮﻥ : ﻗﺎﻝ ﺍﻧﻲ ﻟﺠﺎﻟﺲ ﺍﻟﻰ ﺑﻦ ﻋﺒﺎﺱ ﺇﺫ ﺃﺗﺎﻩ ﺗﺴﻌﺔ ﺭﻫﻂ ﻗﺎﻟﻮﺍ ﻳﺎ ﺃﺑﺎ ﻋﺒﺎﺱ ﺍﻣﺎ ﺍﻥ ﺗﻘﻮﻡ ﻣﻌﻨﺎ ﻭﺍﻣﺎ ﺍﻥ ﺗﺨﻠﻮ ﺑﻨﺎ ﻋﻦ ﻫﺆﻻﺀ ﻗﺎﻝ ﻓﻘﺎﻝ ﺑﻦ ﻋﺒﺎﺱ ﺑﻞ ﺍﻧﺎ ﺍﻗﻮﻡ ﻣﻌﻜﻢ ﻗﺎﻝ ﻭﻫﻮ ﻳﻮﻣﺌﺬ ﺻﺤﻴﺢ ﻗﺒﻞ ﺍﻥ ﻳﻌﻤﻰ ﻗﺎﻝ ﻓﺎﺑﺘﺪﺃﻭﺍ ﻓﺘﺤﺪﺛﻮﺍ ﻓﻼ ﻧﺪﺭﻱ ﻣﺎ ﻗﺎﻟﻮﺍ ﻗﺎﻝ ﻓﺠﺎﺀ ﻳﻨﻔﺾ ﺛﻮﺑﻪ ﻭﻳﻘﻮﻝ ﺍﻑ ﻭﺗﻒ ﻭﻗﻌﻮﺍ ﻓﻲ ﺭﺟﻞ ﻟﻪ ﻋﺸﺮ ﻭﻗﻌﻮﺍ ﻓﻲ ﺭﺟﻞ ﻗﺎﻝ ﻟﻪ ﺍﻟﻨﺒﻲ ﺻﻠﻰ ﺍﻟﻠﻪ ﻋﻠﻴﻪ ﻭ ﺳﻠﻢ ﻻﺑﻌﺜﻦ ﺭﺟﻼ ﻻ ﻳﺨﺰﻳﻪ ﺍﻟﻠﻪ ﺍﺑﺪﺍ ﻳﺤﺐ ﺍﻟﻠﻪ ﻭﺭﺳﻮﻟﻪ ﻗﺎﻝ ﻓﺎﺳﺘﺸﺮﻑ ﻟﻬﺎ ﻣﻦ ﺍﺳﺘﺸﺮﻑ ﻗﺎﻝ ﺃﻳﻦ ﻋﻠﻲ ﻗﺎﻟﻮﺍ ﻫﻮ ﻓﻲ ﺍﻟﺮﺣﻰ ﻳﻄﺤﻦ ﻗﺎﻝ ﻭﻣﺎ ﻛﺎﻥ ﺃﺣﺪﻛﻢ ﻳﻄﺤﻦ ﻗﺎﻝ ﻓﺠﺎﺀ ﻭﻫﻮ ﺃﺭﻣﺪ ﻻ ﻳﻜﺎﺩ ﺃﻥ ﻳﺒﺼﺮ ﻗﺎﻝ ﻓﻨﻔﺚ ﻓﻲ ﻋﻴﻨﻪ ﺛﻢ ﻫﺰ ﺍﻟﺮﺍﻳﺔ ﺛﻼﺛﺎ ﻓﺄﻋﻄﺎﻫﺎ ﺇﻳﺎﻩ ﻓﺠﺎﺀ ﺑﺼﻔﻴﺔ ] ﺹ 684 [ ﺑﻨﺖ ﺣﻴﻲ ﻗﺎﻝ ﺛﻢ ﺑﻌﺚ ﻓﻼﻧﺎ ﺑﺴﻮﺭﺓ ﺍﻟﺘﻮﺑﺔ ﻓﺒﻌﺚ ﻋﻠﻴﺎ ﺧﻠﻔﻪ ﻓﺎﺧﺬﻫﺎ ﻣﻨﻪ ﻭﻗﺎﻝ ﻻ ﻳﺬﻫﺐ ﺑﻬﺎ ﺍﻻ ﺭﺟﻞ ﻣﻨﻲ ﻭﺍﻧﺎ ﻣﻨﻪ ﻗﺎﻝ ﻭﻗﺎﻝ ﻟﺒﻨﻲ ﻋﻤﻪ ﺃﻳﻜﻢ ﻳﻮﺍﻟﻴﻨﻲ ﻓﻲ ﺍﻟﺪﻧﻴﺎ ﻭﺍﻵﺧﺮﺓ ﻗﺎﻝ ﻭﻋﻠﻲ ﺟﺎﻟﺲ ﻣﻌﻬﻢ ﻓﻘﺎﻝ ﻋﻠﻲ ﺍﻧﺎ ﺍﻭﺍﻟﻴﻚ ﻓﻲ ﺍﻟﺪﻧﻴﺎ ﻭﺍﻵﺧﺮﺓ ﻗﺎﻝ ﻓﺒﺮﻛﻪ ﺛﻢ ﺍﻗﺒﻞ ﻋﻠﻰ ﺭﺟﻞ ﺭﺟﻞ ﻣﻨﻬﻢ ﻓﻘﺎﻝ ﺃﻳﻜﻢ ﻳﻮﺍﻟﻴﻨﻲ ﻓﻲ ﺍﻟﺪﻧﻴﺎ ﻭﺍﻵﺧﺮﺓ ﻓﺄﺑﻮﺍ ﻗﺎﻝ ﻓﻘﺎﻝ ﺃﻧﺖ ﻭﻟﻴﻲ ﻓﻲ ﺍﻟﺪﻧﻴﺎ ﻭﺍﻵﺧﺮﺓ ﻗﺎﻝ ﻭﻛﺎﻥ ﺃﻭﻝ ﻣﻦ ﺁﻣﻦ ﻣﻦ ﺍﻟﻨﺎﺱ ﺑﻌﺪ ﺧﺪﻳﺠﺔ ﻭﺃﺧﺬ ﺭﺳﻮﻝ ﺍﻟﻠﻪ ﺻﻠﻰ ﺍﻟﻠﻪ ﻋﻠﻴﻪ ﻭ ﺳﻠﻢ ﺛﻮﺑﻪ ﻓﻮﺿﻌﻪ ﻋﻠﻰ ﻋﻠﻲ ﻭﻓﺎﻃﻤﺔ ﻭﺣﺴﻦ ﻭﺣﺴﻴﻦ ﻓﻘﺎﻝ ﺇﻧﻤﺎ ﻳﺮﻳﺪ ﺍﻟﻠﻪ ﻟﻴﺬﻫﺐ ﻋﻨﻜﻢ ﺍﻟﺮﺟﺲ ﺃﻫﻞ ﺍﻟﺒﻴﺖ ﻭﻳﻄﻬﺮﻛﻢ ﺗﻄﻬﻴﺮﺍ ﻗﺎﻝ ﻭﺷﺮﻯ ﻋﻠﻲ ﺑﻨﻔﺴﻪ ﻟﺒﺲ ﺛﻮﺏ ﺍﻟﻨﺒﻲ ﺻﻠﻰ ﺍﻟﻠﻪ ﻋﻠﻴﻪ ﻭ ﺳﻠﻢ ﺛﻢ ﻧﺎﻡ ﻣﻜﺎﻧﻪ ﻗﺎﻝ ﻭﻛﺎﻥ ﺍﻟﻤﺸﺮﻛﻮﻥ ﻳﺮﻣﻮﻥ ﺭﺳﻮﻝ ﺍﻟﻠﻪ ﺻﻠﻰ ﺍﻟﻠﻪ ﻋﻠﻴﻪ ﻭ ﺳﻠﻢ ﻓﺠﺎﺀ ﺃﺑﻮ ﺑﻜﺮ ﻭﻋﻠﻲ ﻧﺎﺋﻢ ﻗﺎﻝ ﻭﺃﺑﻮ ﺑﻜﺮ ﻳﺤﺴﺐ ﺍﻧﻪ ﻧﺒﻲ ﺍﻟﻠﻪ ﻗﺎﻝ ﻓﻘﺎﻝ ﻳﺎ ﻧﺒﻲ ﺍﻟﻠﻪ ﻗﺎﻝ ﻓﻘﺎﻝ ﻋﻠﻲ ﺍﻥ ﻧﺒﻲ ﺍﻟﻠﻪ ﻗﺪ ﺍﻧﻄﻠﻖ ﻧﺤﻮ ﺑﺌﺮ ﻣﻴﻤﻮﻥ ﻓﺄﺩﺭﻛﻪ ﻗﺎﻝ ﻓﺎﻧﻄﻠﻖ ﺃﺑﻮ ﺑﻜﺮ ﻓﺪﺧﻞ ﻣﻌﻪ ﺍﻟﻐﺎﺭ ﻗﺎﻝ ﻭﺟﻌﻞ ﻋﻠﻲ ﻳﺮﻣﻲ ﺑﺎﻟﺤﺠﺎﺭﺓ ﻛﻤﺎ ﻛﺎﻥ ﻳﺮﻣﻲ ﻧﺒﻲ ﺍﻟﻠﻪ ﻭﻫﻮ ﻳﺘﻀﻮﺭ ﻗﺪ ﻟﻒ ﺭﺃﺳﻪ ﻓﻲ ﺍﻟﺜﻮﺏ ﻻ ﻳﺨﺮﺟﻪ ﺣﺘﻰ ﺃﺻﺒﺢ ﺛﻢ ﻛﺸﻒ ﻋﻦ ﺭﺃﺳﻪ ﻓﻘﺎﻟﻮﺍ ﺍﻧﻚ ﻟﻠﺌﻴﻢ ﻛﺎﻥ ﺻﺎﺣﺒﻚ ﻧﺮﻣﻴﻪ ﻓﻼ ﻳﺘﻀﻮﺭ ﻭﺃﻧﺖ ﺗﻀﻮﺭ ﻭﻗﺪ ﺍﺳﺘﻨﻜﺮﻧﺎ ﺫﻟﻚ ﻗﺎﻝ ﻭﺧﺮﺝ ﺑﺎﻟﻨﺎﺱ ﻓﻲ ﻏﺰﻭﺓ ﺗﺒﻮﻙ ﻗﺎﻝ ﻓﻘﺎﻝ ﻟﻪ ﻋﻠﻲ ﺍﺧﺮﺝ ﻣﻌﻚ ﻗﺎﻝ ﻟﻪ ﻧﺒﻲ ﺍﻟﻠﻪ ﺻﻠﻰ ﺍﻟﻠﻪ ﻋﻠﻴﻪ ﻭ ﺳﻠﻢ ﻻ ﻓﺒﻜﻰ ﻋﻠﻲ ﻓﻘﺎﻝ ﻟﻪ ﺍﻣﺎ ﺗﺮﺿﻰ ﺍﻥ ﺗﻜﻮﻥ ﻣﻨﻲ ﺑﻤﻨﺰﻟﺔ ﻫﺎﺭﻭﻥ ﻣﻦ ﻣﻮﺳﻰ ﺍﻻ ﺍﻧﻚ ﻟﻴﺲ ﻧﺒﻲ ﺍﻧﻪ ﻻ ﻳﻨﺒﻐﻲ ﺍﻥ ﺍﺫﻫﺐ ﺍﻻ ﻭﺃﻧﺖ ﺧﻠﻴﻔﺘﻲ ﻗﺎﻝ ﻭﻗﺎﻝ ﻟﻪ ﺭﺳﻮﻝ ﺍﻟﻠﻪ ﺻﻠﻰ ﺍﻟﻠﻪ ﻋﻠﻴﻪ ﻭ ﺳﻠﻢ ﺃﻧﺖ ﻭﻟﻲ ﻛﻞ ﻣﺆﻣﻦ ﺑﻌﺪﻱ ﻭﻣﺆﻣﻨﺔ ﻗﺎﻝ ﻭﺳﺪ ﺃﺑﻮﺍﺏ ﺍﻟﻤﺴﺠﺪ ﻏﻴﺮ ﺑﺎﺏ ] ﺹ 685 [ ﻋﻠﻲ ﻗﺎﻝ ﻓﻴﺪﺧﻞ ﺍﻟﻤﺴﺠﺪ ﺟﻨﺒﺎ ﻭﻫﻮ ﻃﺮﻳﻘﻪ ﻟﻴﺲ ﻟﻪ ﻃﺮﻳﻖ ﻏﻴﺮﻩ ﻗﺎﻝ ﻭﻗﺎﻝ ﻣﻦ ﻛﻨﺖ ﻣﻮﻻﻩ ﻓﺎﻥ ﻣﻮﻻﻩ ﻋﻠﻲ ﻗﺎﻝ ﻭﺃﺧﺒﺮﻧﺎ ﺍﻟﻠﻪ ﻓﻲ ﺍﻟﻘﺮﺁﻥ ﺍﻧﻪ ﻗﺪ ﺭﺿﻲ ﻋﻨﻬﻢ ﻋﻦ ﺃﺻﺤﺎﺏ ﺍﻟﺸﺠﺮﺓ ﻓﻌﻠﻢ ﻣﺎ ﻓﻲ ﻗﻠﻮﺑﻬﻢ ﻫﻞ ﺣﺪﺛﻨﺎ ﺍﻧﻪ ﺳﺨﻂ ﻋﻠﻴﻬﻢ ﺑﻌﺪ ﻗﺎﻝ ﻭﻗﺎﻝ ﻧﺒﻲ ﺍﻟﻠﻪ ﺻﻠﻰ ﺍﻟﻠﻪ ﻋﻠﻴﻪ ﻭ ﺳﻠﻢ ﻟﻌﻤﺮ ﺣﻴﻦ ﻗﺎﻝ ﺍﺋﺬﻥ ﻟﻲ ﻓﺎﺿﺮﺏ ﻋﻨﻘﻪ ﻗﺎﻝ ﻭﻛﻨﺖ ﻓﺎﻋﻼ ﻭﻣﺎ ﻳﺪﺭﻳﻚ ﻟﻌﻞ ﺍﻟﻠﻪ ﻋﺰ ﻭ ﺟﻞ ﻗﺪ ﺍﻃﻠﻊ ﻋﻠﻰ ﺃﻫﻞ ﺑﺪﺭ ﻓﻘﺎﻝ ﺍﻋﻤﻠﻮﺍ ﻣﺎ ﺷﺌﺘﻢ

ﻫﻤﺎﻧﻄﻮﺭ ﮐﻪ ﻣﯽ ﺑﯿﻨﯿﻢ ﮐﻪ ﺍﻣﺎﻡ ﺍﺣﻤﺪ ﮐﻪ ﻣﻮﺛﻖ ﺗﺮ ﺍﺳﺖ ﺩﺭ ﺭﻭﺍﯾﺖ ﺭﺍ ﺑﺪﻭﻥ ﺟﻤﻠﻪ ﻓﯽ ﮐﻞ ﻣﻮﻣﻦ ﻣﻦ ﺑﻌﺪﯼ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﻭﺗﺎ ﺍﯾﻨﺠﺎ ﺛﺎﺑﺖ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ﮐﻪ ﺍﯾﻦ ﻗﺴﻤﺖ ﺍﺻﻼ ﺍﺯ ﺣﺪﯾﺚ ﻧﻤﯽ ﺑﺎﺷﺪ ﻭ ﺑﻠﮑﻪ ﺑﻪ ﺩﻟﯿﻞ ﻟﻔﻆ ﯾﻌﻨﯽ ﺗﻮﺳﻂ ﯾﮑﯽ ﺍﺯ ﺭﺍﻭﯾﺎﻥ ﮐﻪ ﺍﺣﺘﻤﺎﻝ ﺯﯾﺎﺩ ﺷﯿﻌﯽ ﻧﯿﺰ ﺑﻮﺩﻩ ﺗﻔﺴﯿﺮ ﺑﻪ ﻣﯿﻞ ﺷﺪﻩ ﻭ ﺩﺭ ﺭﻭﺍﯾﺖ ﻣﻨﺪﺭﺝ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﻭﻫﻤﭽﻨﯿﻦ ﺍﻣﺎﻡ ﻃﺒﺮﺍﻧﯽ ﻧﯿﺰ ﺑﺪﻭﻥ ﻟﻔﻆ ﻓﯽ ﮐﻞ ﻣﻮﻣﻦ ﻣﻦ ﺑﻌﺪﯼ ﺭﻭﺍﯾﺖ ﺭﺍ ﻣﯽ ﺁﻭﺭﺩ

ﺣﺪﺛﻨﺎ ﺇﺑﺮﺍﻫﻴﻢ ﺑﻦ ﻫﺎﺷﻢ ﺍﻟﺒﻐﻮﻱ ﺛﻨﺎ ﻛﺜﻴﺮ ﺑﻦ ﻳﺤﻴﻰ ﺛﻨﺎ ﺃﺑﻮ ﻋﻮﺍﻧﺔ ﻋﻦ ﺃﺑﻲ ﺑﻠﺞ ﻋﻦ ﻋﻤﺮﻭ ﺑﻦ ﻣﻴﻤﻮﻥ : ﻗﺎﻝ : ﻛﻨﺎ ﻋﻨﺪ ﺍﺑﻦ ﻋﺒﺎﺱ ﻓﺠﺎﺀﻩ ﺳﺒﻌﺔ ﻧﻔﺮ ﻭﻫﻮ ﻳﻮﻣﺌﺬ ﺻﺤﻴﺢ ﻗﺒﻞ ﺃﻥ ﻳﻌﻤﻰ ﻓﻘﺎﻟﻮﺍ : ﻳﺎ ﺍﺑﻦ ﻋﺒﺎﺱ ﻗﻢ ﻣﻌﻨﺎ ﺃﻭ ﻗﺎﻝ : ﺃﺧﻠﻮﺍ ﻳﺎ ﻫﺆﻻﺀ ﻗﺎﻝ : ﺑﻞ ﺃﻗﻮﻡ ﻣﻌﻜﻢ ﻓﻘﺎﻡ ﻣﻌﻬﻢ ﻓﻤﺎ ﻧﺪﺭﻱ ﻣﺎ ﻗﺎﻟﻮﺍ ﻓﺮﺟﻊ ﻳﻨﻔﺾ ﺛﻮﺑﻪ ﻭﻳﻘﻮﻝ : ﺃﻑ ﺃﻑ ﻭﻗﻌﻮﺍ ﻓﻲ ﺭﺟﻞ ﻗﻴﻞ ﻓﻴﻪ ﻣﺎ ﺃﻗﻮﻝ ﻟﻜﻢ ﺍﻵﻥ ﻭﻗﻌﻮﺍ ﻓﻲ ﻋﻠﻲ ﺑﻦ ﺃﺑﻲ ﻃﺎﻟﺐ ﻭﻗﺪ ﻗﺎﻝ ﻧﺒﻲ ﺍﻟﻠﻪ ﺻﻠﻰ ﺍﻟﻠﻪ ﻋﻠﻴﻪ ﻭ ﺳﻠﻢ : ) ﻷﺑﻌﺜﻦ ﺭﺟﻼ ﻻ ﻳﺨﺮﻳﻪ ﺍﻟﻠﻪ ( ﻓﺒﻌﺚ ﺇﻟﻰ ﻋﻠﻲ ﻭﻫﻮ ﻓﻲ ﺍﻟﺮﺣﻰ ﻳﻄﺤﻦ ﻭﻣﺎ ﻛﺎﻥ ﺃﺣﺪﻛﻢ ﻟﻴﻄﺤﻦ ﻓﺠﺎﺅﻭﺍ ﺑﻪ ﺃﺭﻣﺪ ﻓﻘﺎﻝ : ﻳﺎ ﻧﺒﻲ ﺍﻟﻠﻪ ﻣﺎ ﺃﻛﺎﺩ ﺃﺑﺼﺮ ﻓﻨﻔﺚ ﻓﻲ ﻋﻴﻨﻪ ﻭﻫﺰ ﺍﻟﺮﺍﻳﺔ ﺛﻼﺙ ﻣﺮﺍﺕ ﺛﻢ ﺩﻓﻌﻬﺎ ﺇﻟﻰ ﻓﻔﺘﺢ ﻟﻪ ﻓﺠﺎﺀ ﺑﺼﻔﻴﺔ ﺑﻨﺖ ﺣﻴﻲ ﺛﻢ ﻗﺎﻝ ﻟﺒﻨﻲ ﻋﻤﻪ : ) ﺃﻳﻜﻢ ﻳﺘﻮﻻ ﻧﻲ ﻓﻲ ﺍﻟﺪﻧﻴﺎ ﻭﺍﻵﺧﺮﺓ ؟ ( ﺛﻼﺛﺎ ﺣﺘﻰ ﻣﺮ ﻋﻠﻰ ﺁﺧﺮﻫﻢ ﻓﻘﺎﻝ ﻋﻠﻲ : ﻳﺎﻧﺒﻲ ﺍﻟﻠﻪ ﺃﻧﺎ ﻭﻟﻴﻚ ﻓﻲ ﺍﻟﺪﻧﻴﺎ ﻭﻓﻲ ﺍﻵﺧﺮﺓ ﻓﻘﺎﻝ ﺍﻟﻨﺒﻲ ﺻﻠﻰ ﺍﻟﻠﻪ ﻋﻠﻴﻪ ﻭ ﺳﻠﻢ : ) ﺃﻧﺖ ﻭﻟﻴﻲ ﻓﻲ ﺍﻟﺪﻧﻴﺎ ﻭﺍﻵﺧﺮﺓ ( ﻗﺎﻝ : ﻭﺑﻌﺚ ﺃﺑﺎ ﺑﻜﺮ ﺑﺴﻮﺭﺓ ﺍﻟﺘﻮﺑﺔ ﻭﺑﻌﺚ ﻋﻠﻴﺎ ﻋﻠﻰ ﺃﺛﺮﻩ ﻓﻘﺎﻝ ﺃﺑﻮ ﺑﻜﺮ : ﻳﺎ ﻋﻠﻲ ﻟﻌﻞ ﺍﻟﻠﻪ ﻭﻧﺒﻴﻪ ﺳﺨﻄﺎ ﻋﻠﻲ ﻓﻘﺎﻝ ﻋﻠﻲ : ﻻ ﻭﻟﻜﻦ ﻧﺒﻲ ﺍﻟﻠﻪ ﺻﻠﻰ ﺍﻟﻠﻪ ﻋﻠﻴﻪ ﻭ ﺳﻠﻢ ﻗﺎﻝ : ) ﻻ ﻳﻨﺒﻐﻲ ﺃﻥ ﻳﺒﻠﻎ ﻋﻨﻲ ﺇﻻ ﺭﺟﻞ ﻣﻨﻲ ﻭﺃﻧﺎ ﻣﻨﻪ ( ﻗﺎﻝ : ﻭﻭﺿﻊ ﻧﺒﻲ ﺍﻟﻠﻪ ﺻﻠﻰ ﺍﻟﻠﻪ ﻋﻠﻴﻪ ﻭ ﺳﻠﻢ ﺛﻮﺑﻪ ﻋﻠﻰ ﻋﻠﻲ ﻭ ﻓﺎﻃﻤﺔ ﻭ ﺍﻟﺤﺴﻦ ﻭ ﺍﻟﺤﺴﻴﻦ ﻭ ﻗﺎﻝ ) ﺇﻧﻤﺎ ﻳﺮﻳﺪ ﺍﻟﻠﻪ ﺃﻥ ﻳﺬﻫﺐ ﻋﻨﻜﻢ ﺍﻟﺮﺟﺲ ﺃﻫﻞ ﺍﻟﺒﻴﺖ ﻭﻳﻄﻬﺮﻛﻢ ﺗﻄﻬﻴﺮﺍ ( ﻭﻛﺎﻥ ﺃﻭﻝ ﻣﻦ ﺃﺳﻠﻢ ﺑﻌﺪ ﺧﺪﻳﺠﺔ ﻣﻦ ﺍﻟﻨﺎﺱ ﻗﺎﻝ : ﻭﺷﺮﻯ ﻋﻠﻲ ﻧﻔﺴﻪ ﻟﺒﺲ ﺛﻮﺏ ﺍﻟﻨﺒﻲ ﺻﻠﻰ ﺍﻟﻠﻪ ﻋﻠﻴﻪ ﻭ ﺳﻠﻢ ﺛﻢ ﻗﺎﻡ ﻣﻜﺎﻧﻪ ﻗﺎﻝ : ﻭﻛﺎﻥ ﺍﻟﻤﺸﺮﻛﻮﻥ ﻳﺮﻣﻮﻥ ﺭﺳﻮﻝ ﺍﻟﻠﻪ ﺻﻠﻰ ﺍﻟﻠﻪ ﻋﻠﻴﻪ ﻭ ﺳﻠﻢ ﻓﺠﺎﺀ ﺃﺑﻮ ﺑﻜﺮ ﻓﻘﺎﻝ : ﺇﻟﻲ ﻳﺎ ﺭﺳﻮﻝ ﺍﻟﻠﻪ ﻭ ﺃﺑﻮ ﺑﻜﺮ ﻳﺤﺴﺒﻪ ﻧﺒﻲ ﺍﻟﻠﻪ ﻓﻘﺎﻝ ﻋﻠﻲ : ﺇﻥ ﻧﺒﻲ ﺍﻟﻠﻪ ﺻﻠﻰ ﺍﻟﻠﻪ ﻋﻠﻴﻪ ﻭ ﺳﻠﻢ ﻗﺪ ﺍﻧﻄﻠﻖ ﻧﺤﻮ ﺑﺌﺮ ﻣﻴﻤﻮﻥ ﻓﺄﺩﺭﻛﻪ ﻓﺎﻧﻄﻠﻖ ﺃﺑﻮ ﺑﻜﺮ ﻓﺪﺧﻞ ﻣﻌﻪ ﺍﻟﻐﺎﺭ ﻭﺟﻌﻞ ﻋﻠﻲ ﻳﺮﻣﻰ ﺑﺎﻟﺤﺠﺎﺭﺓ ﻛﻤﺎ ﻛﺎﻥ ﺭﺳﻮﻝ ﺍﻟﻠﻪ ﺻﻠﻰ ﺍﻟﻠﻪ ﻋﻠﻴﻪ ﻭ ﺳﻠﻢ ﻳﺮﻣﻰ ﻭﻫﻮ ﻳﺘﻀﻮﺭ ﻗﺪ ﻟﻒ ﺭﺃﺳﻪ ﻓﻲ ﺍﻟﺜﻮﺏ ﻻ ﻳﺨﺮﺟﻪ ﺣﺘﻰ ﺃﺻﺒﺢ ﺛﻢ ﻛﺸﻒ ﻋﻦ ﺭﺃﺳﻪ ﺣﻴﻦ ﺃﺻﺒﺢ ﻓﻘﺎﻟﻮﺍ : ﺇﻧﻚ ﻟﻠﺌﻴﻢ ﻛﺎﻥ ﺻﺎﺣﺒﻚ ﻧﺮﻣﻴﻪ ﺑﺎﻟﺤﺠﺎﺭﺓ ﻓﻼ ﻳﺘﻀﻮﺭ ﻭﺃﻧﺖ ﺗﻀﻮﺭ ﻭﻗﺪ ﺍﺳﺘﻨﻜﺮﻧﺎ ﺫﻟﻚ ﻗﺎﻝ : ﺛﻢ ﺧﺮﺝ ﺑﺎﻟﻨﺎﺱ ﻓﻲ ﻏﺰﺍﺓ ﺗﺒﻮﻙ ﻓﻘﺎﻝ ﻟﻪ ﻋﻠﻲ : ﺃﺧﺮﺝ ﻣﻌﻚ ؟ ﻓﻘﺎﻝ ﻟﻪ ﺍﻟﻨﺒﻲ ﺻﻠﻰ ﺍﻟﻠﻪ ﻋﻠﻴﻪ ﻭ ﺳﻠﻢ : ) ﻻ ( ﻓﺒﻜﻰ ﻋﻠﻲ ﻓﻘﺎﻝ ﻟﻪ ﻧﺒﻲ ﺍﻟﻠﻪ ﺻﻠﻰ ﺍﻟﻠﻪ ﻋﻠﻴﻪ ﻭ ﺳﻠﻢ : ) ﺃﻣﺎ ﺗﺮﺿﻰ ﺃﻥ ﺗﻜﻮﻥ ﻣﻨﻲ ﺑﻤﻨﺰﻟﺔ ﻫﺎﺭﻭﻥ ﻣﻦ ﻣﻮﺳﻰ ﺇﻻ ﺃﻧﻚ ﻟﺴﺖ ﺑﻨﺒﻲ ﺇﻧﻪ ﻻ ﻳﻨﺒﻐﻲ ﺃﻥ ﺃﺫﻫﺐ ﺇﻻ ﻭﺃﻧﺖ ﺧﻠﻴﻔﺘﻲ ( ﻗﺎﻝ : ﻭﻗﺎﻝ ﻟﻪ : ) ﺃﻧﺖ ﻭﻟﻲ ﻛﻞ ﻣﺆﻣﻦ ﺑﻌﺪﻱ ( ﻗﺎﻝ : ﻭﺳﺪ ﺭﺳﻮﻝ ﺍﻟﻠﻪ ﺻﻠﻰ ﺍﻟﻠﻪ ﻋﻠﻴﻪ ﻭ ﺳﻠﻢ ﺃﺑﻮﺍﺏ ﺍﻟﻤﺴﺠﺪ ﻏﻴﺮ ﺑﺎﺏ ﻋﻠﻲ ﻓﻴﺪﺧﻞ ﺍﻟﻤﺴﺠﺪ ﺟﻨﺒﺎ ﻭﻫﻮ ﻃﺮﻳﻘﻪ ﻟﻴﺲ ﻟﻪ ﻃﺮﻳﻖ ﻏﻴﺮﻩ ﻗﺎﻝ : ﻭﻗﺎﻝ : ) ﻣﻦ ﻛﻨﺖ ﻣﻮﻻﻩ ﻓﻌﻠﻲ ﻣﻮﻻﻩ ( ﻗﺎﻝ ﺍﺑﻦ ﻋﺒﺎﺱ : ﻓﺄﺧﺒﺮﻧﺎ ﺍﻟﻠﻪ ﻓﻲ ﺍﻟﻘﺮﺁﻥ ﺃﻧﻪ ﻗﺪ ﺭﺿﻲ ﻋﻨﻬﻢ ﻋﻦ ﺃﺻﺤﺎﺏ ﺍﻟﺸﺠﺮﺓ ﻳﻌﻠﻢ ﻣﺎ ﻓﻲ ﻗﻠﻮﺑﻬﻢ ﻓﻬﻞ ﺣﺪﺛﻨﺎ ﺃﻧﻪ ﺳﺨﻂ ﻋﻠﻴﻬﻢ ﺑﻌﺪﻩ ؟ ﻭﻗﺎﻝ : ﺇﻥ ﻧﺒﻲ ﺍﻟﻠﻪ ﺻﻠﻰ ﺍﻟﻠﻪ ﻋﻠﻴﻪ ﻭ ﺳﻠﻢ ﻗﺎﻝ ﻟﻌﻤﺮ ﺣﻴﻦ ﻗﺎﻝ : ﺃﺗﺄﺫﻥ ﻟﻲ ﻓﺄﺿﺮﺏ ﻋﻨﻘﻪ ﻳﻌﻨﻲ ﺣﺎﻃﺒﺎ ﻓﻘﺎﻝ : ) ﺃﻓﻜﻨﺖ ﻓﺎﻋﻼ ؟ ﻭﻣﺎ ﻳﺪﺭﻳﻚ ﻟﻌﻞ ﺍﻟﻠﻪ ﺃﻃﻠﻊ ﻋﻠﻰ ﺃﻫﻞ ﺑﺪﺭ ﻓﻘﺎﻝ ﺃﻋﻤﻠﻮﺍ ﻣﺎ ﺷﺌﺘﻢ

واما این حدیث ازلحاظ سندی هم اشکال داردو ضیعف است وفردی به نام ابی بلج وجود داردکه هیچ توثیقی ندارد

‎ﺃﺑﻲ ﺑﻠﺞ ﺍﻟﻔﺰﺍﺭﻱ ﺍﻟﻮﺍﺳﻄﻲ‎ ﻳﺤﻴﻰ ﺑﻦ ﺳﻠﻴﻢ . ﻗﺎﻝ ﺍﻟﺴﻌﺪﻱ : ﺿﻌﻴﻒ
. ﻭﻗﺎﻝ ﺍﻟﺒﺨﺎﺭﻱ : ﻓﻴﻪ ﻧﻈﺮ
. ﻭﻗﺎﻝ ﺍﻟﺬﻫﺒﻲ ﻓﻲ ﻣﻴﺰﺍﻥ ﺍﻻﻋﺘﺪﺍﻝ – ) / 4 384( ﻳﺤﻴﻰ ﺑﻦ ﺳﻠﻴﻢ ] ﻋﻮ [، ﺃﻭ ﺍﺑﻦ ﺃﺑﻰ ﺳﻠﻴﻢ. ﺃﺑﻮ ﺑﻠﺞ ﺍﻟﻔﺰﺍﺭﻯ ﺍﻟﻮﺍﺳﻄﻲ. ﻋﻦ ﻋﻤﺮﻭ ﺑﻦ ﻣﻴﻤﻮﻥ ﺍﻻﻭﺩﻯ، ﻭﻣﺤﻤﺪ ﺑﻦ ﺣﺎﻃﺐ ﺍﻟﺠﻤﺤﻰ. ﻭﻋﻨﻪ ﺷﻌﺒﺔ، ﻭﻫﺸﻴﻢ. ﻭﺛﻘﻪ ﺍﺑﻦ ﻣﻌﻴﻦ، ﻭﻏﻴﺮﻩ، ﻭﻣﺤﻤﺪ ﺑﻦ ﺳﻌﺪ، ﻭﺍﻟﻨﺴﺎﺋﻲ، ﻭﺍﻟﺪﺍﺭﻗﻄﻨﻲ. ﻭﻗﺎﻝ ﺃﺑﻮ ﺣﺎﺗﻢ: ﺻﺎﻟﺢ ﺍﻟﺤﺪﻳﺚ، ﻻ ﺑﺄﺱ ﺑﻪ. ﻭﻗﺎﻝ ﻳﺰﻳﺪ ﺑﻦ ﻫﺎﺭﻭﻥ: ﺭﺃﻳﺘﻪ ﻛﺎﻥ ﻳﺬﻛﺮ ﺍﻟﻠﻪ ﻛﺜﻴﺮﺍ. ﻭﻗﺎﻝ ﺍﻟﺒﺨﺎﺭﻱ: ﻓﻴﻪ ﻧﻈﺮ0 . ﻭﻗﺎﻝ ﺃﺣﻤﺪ: ﺭﻭی0ﺣﺪﻳﺜﺎ ﻣﻨﻜﺮﺍ. ﻭﻗﺎﻝ ﺍﺑﻦ ﺣﺒﺎﻥ: ﻛﺎﻥ ﻳﺨﻄﺊ. ﻭﻗﺎﻝ ﺍﻟﺠﻮﺯﺟﺎﻧﻰ:

ﻏﻴﺮ ﺛﻘﺔ.

ﺃﺑﻮ ﻋﻮﺍﻧﺔ، ﻋﻦ ﺃﺑﻰ ﺑﻠﺞ، ﻋﻦ ﻣﺤﻤﺪ ﺑﻦ ﺣﺎﻃﺐ، ﻗﺎﻝ: ﻗﺎﻝ ﺭﺳﻮﻝ ﺍﻟﻠﻪ ﺻﻠﻰ ﺍﻟﻠﻪ ﻋﻠﻴﻪ ﻭﺳﻠﻢ: ﺍﻟﻔﺼﻞ ﻣﺎ ﺑﻴﻦ ﺍﻟﺤﻼﻝ ﻭﺍﻟﺤﺮﺍﻡ ﺍﻟﺼﻮﺕ ﻭﺿﺮﺏ ﺍﻟﺪﻑ.ﻭﻣﻦ

ﻣﻨﺎﻛﻴﺮﻩ
ﻋﻦ ﻋﻤﺮﻭ ﺑﻦ ﻣﻴﻤﻮﻥ، ﻋﻦ ﺍﺑﻦ ﻋﺒﺎﺱ – ﺃﻥ ﺍﻟﻨﺒﻲ ﺻﻠﻰ ﺍﻟﻠﻪ ﻋﻠﻴﻪ ﻭﺳﻠﻢ ﺃﻣﺮ ﺑﺴﺪ ﺍﻻﺑﻮﺍﺏ ﺇﻻ ﺑﺎﺏ ﻋﻠﻰ ﺭﺿﻰ ﺍﻟﻠﻪ ﻋﻨﻪ. ﻓﻬﻮ ﻓﻀﻼ ﻋﻦ ﺃﻧﻪ ﺗﻜﻠﻢ ﻓﻴﻪ ﺃﻫﻞ ﺍﻟﻌﻠﻢ ﺇﻻ ﺃﻥ ﺭﻭﺍﻳﺘﻪُ ﻋﻦ ﻋﻤﺮﻭ ﺑﻦ ﻣﻴﻤﻮﻥ ﻓﻴﻪ ﻛﻼﻡ ﺃﻭ ﺃﻧﻪ ﻳﺮﻭﻱ ﺍﻟﻤﻨﺎﻛﻴﺮ ﻋﻦ ﻋﻤﺮﻭ ﺑﻦ ﻣﻴﻤﻮﻥ ﻭﻫﻮ ﻫﺎﻟﻚ ﻭﺳﻨﺒﻴﻦ ﺫﻟﻚ ﺍﻷﻥ . ﻭﻗﺎﻝ ﺍﺑﻦ ﺣﺒﺎﻥ ﻓﻲ ” ﺍﻟﻤﺠﺮﻭﺣﻴﻦ ” )2/464( : ﻳﺤﻴﻰ ﺑﻦ ﺃﺑﻲ ﺳﻠﻴﻢ ﺃﺑﻮ ﺑﻠﺞ ﺍﻟﻔﺰﺍﺭﻱ ، ﻣﻦ ﺃﻫﻞ ﺍﻟﻜﻮﻓﺔ ، ﻭﻗﺪ ﻗﻴﻞ : ﺇﻧﻪ ﻭﺍﺳﻄﻲ ، ﻳﺮﻭﻱ ﻋﻦ ﻣﺤﻤﺪ ﺑﻦ ﺣﺎﻃﺐ ، ﻭﻋﻤﺮﻭ ﺑﻦ ﻣﻴﻤﻮﻥ ، ﺭﻭﻯ ﻋﻨﻪ ﺷﻌﺒﺔ ﻭﻫﺸﻴﻢ ، ﻛﺎﻥ

ﻣﻤﻦ ﻳﺨﻄﻰﺀ
، ﻟﻢ ﻳﻔﺤﺶ ﺧﻄﺆﻩ ﺣﺘﻰ ﺍﺳﺘﺤﻖ ﺍﻟﺘﺮﻙ ، ﻭﻻ ﺃﺗﻰ ﻣﻨﻪ ﻣﺎ ﻻ ﻳﻨﻔﻚ ﻣﻨﻪ ﺍﻟﺒﺸﺮ ، ﻓﻴﺴﻠﻚ ﻓﻴﻪ ﻣﺴﻠﻚ ﺍﻟﻌﺪﻝ ،

ﻓﺄﺭﻯ ﺃﻥ ﻻ ﻳﺤﺘﺞ ﺑﻤﺎ ﺍﻧﻔﺮﺩ ﻣﻦ ﺍﻟﺮﻭﺍﻳﺔ ﻓﻘﻂ ، ﻭﻫﻮ ﻣﻤﻦ ﺍﺳﺘﺨﻴﺮ ﺍﻟﻠﻪ ﻓﻴﻪ

.ﺍ.ﻫـ. ﻗﻠﺖُ : ﻭﻫﺬﺍ ﻛﺎﻑٍ ﺑﺎﻟﻨﻈﺮ ﻓﻲ ﺣﺎﻟﻪِ . ﻭﻗﺎﻝ ﺍﻟﺸﻴﺦ ﻣﻘﺒﻞ ﺍﻟﻮﺍﺩﻋﻲ – ﺭﺣﻤﻪ ﺍﻟﻠﻪ – ﻓﻲ ﺗﺘﺒﻌﻪ ﻷﻭﻫﺎﻡ ﺍﻟﺤﺎﻛﻢ ﺍﻟﺘﻲ ﺳﻜﺖ ﻋﻨﻬﺎ ﺍﻟﺬﻫﺒﻲ )3/155 ﺭﻗﻢ 4715( ﻋﻨﺪ ﻗﻮﻝ ﺍﻟﺤﺎﻛﻢ ” : ﻫﺬﺍ ﺣﺪﻳﺚ ﺻﺤﻴﺢ : ” ﻻ ، ﺃﺑﻮ ﺑﻠﺞ ﻳﺤﻴﻰ ﺑﻦ ﺳﻠﻴﻢ ، ﻭﻳﻘﺎﻝ : ﺍﺑﻦ ﺃﺑﻲ ﺳﻠﻴﻢ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﻓﻴﻪ ،

ﻭﺍﻟﺮﺟﺢ ﺿﻌﻔﻪ ؛ ﺇﺫﺍ ﺍﻟﺠﺮﺡ ﻓﻴﻪ ﻣﻔﺴﺮ ، ﻗﺎﻝ ﺍﻟﺒﺨﺎﺭﻱ : ﻓﻴﻪ ﻧﻈﺮ ، ﻭﻫﻲ ﻣﻦ ﺃﺭﺩﻯ ﻋﺒﺎﺭﺍﺕ ﺍﻟﺘﺠﺮﻳﺢ ﻋﻨﺪ ﺍﻟﺒﺨﺎﺭﻱ

.ﺍ.ﻫـ. ﻗﻠﺖُ : ﻭﻫﺬﺍ ﺍﻟﺤﺪﻳﺚ ﻣﻤﺎ ﺗﻔﺮﺩ ﺑﻪِ ﺃﺑﻲ ﺑﻠﺞ ﻋﻦ ﺑﻦ ﻣﻴﻤﻮﻥ ﻭﻫﻮ ﻳﺮﻭﻱ ﻋﻨﻪُ ﺍﻟﻤﻨﺎﻛﻴﺮ . ﻭﺍﻟﻠﻪ ﺃﻋﻠﻢ . ﻭﻫﺬﺍ ﻛﻼﻡ ﺍﻟﺒﺨﺎﺭﻱ ﻧﻘﻠﻪُ ﺇﺑﻦ ﻋﺪﻱ ﻓﻲ ﺍﻟﻜﺎﻣﻞ . ﺍﻟﻜﺎﻣﻞ ﻓﻲ ﺿﻌﻔﺎﺀ ﺍﻟﺮﺟﺎﻝ ﺝ/7ﺹ229 2128 ﻳﺤﻴﻰ ﺑﻦ ﺃﺑﻰ ﺳﻠﻴﻢ ﺃﺑﻮ ﺑﻠﺞ ﺍﻟﻔﺰﺍﺭﻱ ﺛﻨﺎ ﻋﻼﻥ ﺛﻨﺎ ﺑﻦ ﺃﺑﻰ ﻣﺮﻳﻢ ﺳﻤﻌﺖ ﻳﺤﻴﻰ ﺑﻦ ﻣﻌﻴﻦ ﻳﻘﻮﻝ ﺃﺑﻮ ﺑﻠﺞ ﻳﺤﻴﻰ ﺑﻦ ﺃﺑﻰ ﺳﻠﻴﻢ ﺳﻤﻌﺖ ﺑﻦ ﺣﻤﺎﺩ ﻳﻘﻮﻝ ﻗﺎﻝ ﺍﻟﺒﺨﺎﺭﻱ ﻳﺤﻴﻰ ﺑﻦ ﺃﺑﻰ ﺳﻠﻴﻢ ﺃﺑﻮ ﺑﻠﺞ ﺍﻟﻔﺰﺍﺭﻱ ﺳﻤﻊ ﻣﺤﻤﺪ ﺑﻦ ﺣﺎﻃﺐ ﻭﻋﻤﺮﻭ ﺑﻦ ﻣﻴﻤﻮﻥ ﻓﻴﻪ ﻧﻈﺮ . ﻭﺭﻭﺍﺗﻪُ ﺛﻘﺎﺕ ﻣﺤﺪﺛﻮﻥ ﺛﻘﺎﺕ . ﻓﺎﻟﻠﻔﻆ ﻟﻠﺒﺨﺎﺭﻱ ﺻﺤﻴﺢ . ﻭﻧﻘﻞ ﺍﺑﻦ ﻋﺒﺪ ﺍﻟﺒﺮ ﻭﺍﺑﻦ ﺍﻟﺠﻮﺯﻱ ﺃﻥ ﺍﺑﻦ ﻣﻌﻴﻦ ﺿﻌﻔﻪ ﻭﻗﺎﻝ ﺃﺣﻤﺪ )ﺭﻭﻯ ﺣﺪﻳﺜﺎ ﻣﻨﻜﺮﺍ((، ﻭﻗﺎﻝ ﺍﺑﻦ ﺣﺠﺮ )ﺻﺪﻭﻕ ﺭﺑﻤﺎ ﺃﺧﻄﺄ((، ﻓﺎﻟﺮﺟﻞ ﻓﻲ ﺃﺣﺴﻦ ﺃﺣﻮﺍﻟﻪ ﻻ ﻳﻌﺘﺒﺮ ﺑﻤﺎ ﻳﺮﻭﻳﻪ ﻭﻫﻮ ﺿﻌﻴﻒ ﺍﻟﺤﺪﻳﺚ . ﻭﺍﻟﻠﻪ ﺃﻋﻠﻰ ﻭﺃﻋﻠﻢ . ﻭﻓﻲ ﻗﺼﺔ ﺳﺪ ﺍﻷﺑﻮﺍﺏ ﻏﻴﺮ ﺑﺎﺏ ﻋﻠﻲ ﺃﺣﺎﺩﻳﺚ … ﻭﻟﻴﺲ ﻓﻲ ﺃﺳﺎﻧﻴﺪ ﻫﺬﻩ ﺍﻷﺣﺎﺩﻳﺚ ﺇﺳﻨﺎﺩ ﺻﺎﻟﺢ ، ﺑﻞ ﻫﻲ ﺃﺳﺎﻧﻴﺪ ﺿﻌﻴﻔﺔ ﻻ ﺗﺜﺒﺖ ﻋﻠﻰ ﻧﻘﺪ ، ﻭﻟﻢ ﻳﺼﻨﻊ ﺍﻟﺤﺎﻓﻆ ﺍﺑﻦ ﺣﺠﺮ ﺭﺣﻤﻪ ﺍﻟﻠﻪ ﺷﻴﺌﺎ ﻓﻲ ﺗﻘﻮﻳﺔ ﻫﺬﺍ ﺍﻟﺤﺪﻳﺚ ﺑﻤﺜﻞ ﻫﺬﻩ ﺍﻷﺳﺎﻧﻴﺪ ، ﻭﻟﻢ ﻳﺼﺐ ﻓﻲ ﺗﻨﻘﻴﺪ ﺍﻟﺤﺎﻓﻈﻴﻦ ﺍﺑﻦ ﺍﻟﺠﻮﺯﻱ ﻭﺍﻟﻌﺮﺍﻗﻲ ﺭﺣﻤﻬﻤﺎ ﺍﻟﻠﻪ ﻓﻲ ﺇﻳﺮﺍﺩﻫﻤﺎ ﻫﺬﺍ ﺍﻟﺤﺪﻳﺚ ﻓﻲ ” ﺍﻟﻤﻮﺿﻮﻋﺎﺕ ” ﻭﺍﻟﻠﻪ ﺃﻋﻠﻢ

و اینجاست که شیعه دمشو مگذارد رو کولش ده برو که رفتیم

[abdollah1990کاربر]

با سلام و عرض ادب خدمت شما برادر گرامی .

امیدوارم که انشا الله در تبلیغ دین اسلام موفق باشید و به عنوان یک برادر دلسوز پیشنهاداتی دارم که ان شا الله از من دلخور نشوید .

1- به جای آن عکس که در شان یک برادر مسلمان نیست از آیات قران استفاده کنید . که معرف شخصیت یک مسلمان باشد .

2- در عقیده و مسائل اصول عقیده ی دین فقط به آیات قران بپردازید .

3- من یک سوال مطرح کرده ام و در سایت های مختلف دوستان گذاشته اند . و خیلی هم مطرح شده و کسی هم نتوانسته پاسخ بدهد . با اجازه شما در اینجا هم می گذارم .

هنوز یک عالم شیعه پیدا نشده است که بتواند به این سوال ، پاسخ صحیح بدهد . مستند با ایات قران و مستند به ایاتی که امامت منصوص الهی 12 امام پس از فوت پیامبر را به صراحت مثل توحید و نبوت و معاد ثابت کند ، و دوباره این سوال را می گذارم .

چرا برای معرفی دشمنی ابولهب با پیامبر یک سوره کامل با نام ابولهب در قران وجود دارد ولی از امامت که به گفته علمای شما یک اصل دینی است ، یک سوره و یا یک ایه با نام و تعداد امامان وجود ندارد ؟؟

برای معرفی چگونگی تولد عیسی و معرفی داستان یوسف و داستان نوح ایات صریح واضح و روشن در قران وجود دارد ایا مسئله امامت که به اعتقاد علمای شما یک اصل از اصول دین است ارزش ان کمتر از این مسائل بود که با ایات واضح و روشن و با نام و تعداد امامان در قران نیامده است .

اگر جزو ارکان ایمان هم می بود خداوند در ایه 177 سوره بقره ارکان ایمان را به صراحت بیان نموده

1-ایمان به خدا

2- ایمان به رسولان

3- ایمان به کتب الهی

4 – ایمان به ملائکه

5 – ایمان به معاد.

و ایمان نداشتن به همین 5 مورد را در ایه 136 نسا جزو ضلالت و گمراهی دانسته ولی از ایمان به امامت چیزی نگفته است .

و همچنین در اول سوره مومنون و دیگر ایات اوصاف مومنین به صراحت بیان شده ولی باز هم از امامت خبری نیست .

با توجه به اینکه خود خداوند قادر متعال حفاظت قران را تضمین نموده است (9حجر).

منتظر جواب با دلیل و مستند به ایات قران ، در رابطه با امامت منصوص الهی 12 امام پس از فوت پیامبر مثل آیات نبوت و معاد هستم.

و به گفته بعضی علما ایا امکان دارد امامت جزو اصول دین نباشد و اصول مذهب تشیع باشد ؟؟

و از خوانندگان می خواهم که این سوال را به همین شکل در سایت های مختلف مطرح کنند .

[نویسنده]

نوشته ها