تهمت شرابخواری به حضرت عمر رضی الله عنه

قبل از تحریم, شراب یک نوشیدنی حلال بوده؛ و شرابخواری قبل از تحریم نیز عیب محسوب نمی شد.
ولی این کاملا ثابت است که بعد از حرام اعلام شدن شراب، صحابه گرد این سم نگشتند
اما شیعه ها به حضرت عمر رضی الله عنه کینه عجیبی دارند و میگویند:
<<ما از کتاب اهل سنت ثابت میکنیم که حضرت عمر شراب را بسیار دوست میداشته و به افراط مینوشیده !!>>
و این در حالی است که در کتب ما نوشته که حضرت عمر در زمانی که هنوز شراب حلال بود ،آرزو میکرد که ای کاش آیه ای در تحریم شراب نازل شود، شیعه حالا ادعا میکند که حضرت عمر رضی الله عنه بعد از تحریم نیز آنرا ترک نکرده بود و میخواهد این سخن را از کتب اهل سنت ثابت کند!!
بیایید ببینم که چگونه ثابت میکند؟!
ادعای شیعه:
به اعتراف خود علمای اهل سنت عمر بن خطاب حتی در زمان حکومتش نیز این عادت را که از زمان جاهلی داشته است نتوانسته ترک کند :
(۱) از عبد الرحمن بن قاسم ( نقل شده است که) اسلم غلام عمر به او خبر داد که او عبد الله بن عیاش مخزومی را دید ؛ در حالی که او در راه مکه بود ، در نزد وی نبیذ دید !!! پس اسلم به او گفت : این نوشیدنی است که عمر آن را دوست می دارد . عبد الله بن عیاش ظرف بزرگی پر کرده و آن را به نزد عمر آورد و در جلوی او گذاشت ؛ پس عمر آن را به دهان خود نزدیک کرد ؛ سپس سرش را بلند کرد و گفت : این شرابی نیکو است ؛ پس از آن نوشید . …….
کتاب الموطأ ، الإمام مالک
(۲) عمر در راه سفر با مردی روزه دار همراه بود ؛ وقتی که افطار نمود مشک عمر را که در آن شراب بوده و عمر آن را به شترش آویزان نموده بود و شتر نیز آن را تکان داده بود ، برداشت و از آن نوشید و مست شد ؛ عمر او را حد زد !!! آن شخص به عمر گفت : من از مشک تو نوشیدم!!!
عمر در پاسخ گفت : ما تو را به خاطر مستی حد زدیم (نه به خاطر نوشیدن شراب)
المصنف لابن أبی شیبه ج ۶ ص ۵۰۲
شاید خود عمر از آن می خورده و مست نمی شده است!!!
(۳) همانطور که در اشعار فارسی و عربی مشهور است وقتی شخصی دائم الخمر باشد ، دیگر برای وی نوشیدن تفاله شراب و دُردی (عکر) آسان شده و به اصطلاح به وی دردی کش گفته می شود ؛ در روایات اهل سنت آمده است که عمر نیز از دردی کشان بوده است :
زید بن اسلم از پدرش (غلام عمر) روایت می کند که گفت : من برای عمر صبحگاه شرابی آماده می کردم و او شب آن را می نوشید و شب هنگام برای او شراب آماده می کردم و او صبح آن را می نوشید و حتی در آن دُردی را هم باقی نمی گذاشت!!!
سنن الدارقطنی ج۴/ص۲۵۹ ش ۷۰
(۴) جالب است که جناب عمر ، حتی در آخرین لحظات عمرش نیز دست از شراب خواری برنمی‌داشت ؛ تا جایی که در هنگام مرگ نیز درخواست کرد که برایش شراب بیاورند:
از عبد الله بن عبید بن عمیر (نقل شده است) که هنگامی که عمر بن خطاب ، چاقو خورد ، مردم به او گفتند : ای امیر مومنان ، اگر نوشیدنی بنوشی (خوب است ) ؛ پس گفت : به من نبیذ دهید !!! و نبیذ از دوستداشتنی ترین نوشیدنی ها در نزد وی بود . عبد الله گفت : نبیذ از زخم وی همراه با لخته های خون خارج شد
الطبقات الکبرى ،

پاسخ اهل سنت:
منظور از نبیذ در روایات ۱ و ۳ و ۴ شربت است نه شراب…… و دنباله حدیث اول را شیعه ننوشته ،زیرا در قسمت سانسور شده ذکر شده که بعد از حضرت عمر، دیگر حاضران مجلس نیز از آن شراب خوردند .
و بعید نیست یا ایها الشیعه!! که یکی از آن حاضران، حضرت علی رضی الله عنه بوده باشد. زیرا شما هم قبول دارید که علی رضی الله عنه خیلی اوقات در مجلس عمر حاضر میبود.
و بدان ای ملای شیعه ! که شراب و شربت با هم فرق دارند و آنچه عمر نوشید، شربت بود، اما در عربی، هم به شربت و هم به شراب،نبیذ، میگویند ، آخر در کدام مدرسه درس خوانده ای که این نکنه را هم نمیدانی؟
در حدیثی صحیح داریم که پیامبر هم نبیذ مینوشید ببین:
عن ابن عباس قال کان رسول الله صلى الله علیه وسلم ینبذ له نبیذ الزبیب من اللیل فیجعله فی سقاء فیشربه یومه ذلک والغد وبعد الغد فإذا کان من آخر الثالثه سقاه أو شربه فإن أصبح منه شیء أهراقه . ( سنن النسائی ) تحقیق الألبانی :صحیح
از ابن عباس نقل شده که بعضی از شب ها برای رسول الله نبیذ ( شربت ) کشمش درست میکردند و در کوزه میگذاشتند، ایشان همان شبانه روز میل میکردند و فردایش و پس فرادیش نیز از آن میخوردند اما در صبحگاه روز چهارم اگر از آن شربت چیزی باقی میماند، بدور میریختند.
پس دیدی ای عالم شیعه! ای بیسواد! که هر نبیذی شراب نیست و رسول الله صلی الله علیه وسلم برای ما بیان فرموده اند که کدام نبیذ حرام است. عن أبی موسى الأشعری رضی الله عنه: أن النبی صلى الله علیه و سلم بعثه إلى الیمن فسأله عن أشربه تصنع بها فقال ( وما هی ) . قال البتع والمزر فقال ( کل مسکر حرام ) صحیح بخاری
حضرت ابوموسی اشعری میگوید رسول الله مرا به یمن میفرستاد و پرسید نوشیدنی آنها چیست ؟ عرض کردم بتع ( آب عسل ) و مرز( آبجو)فرمودند : هر چیزی که مست کننده باشد حرام است
پس ای عالم شیعی!
آیا دانستی فرق را ؟
آیا عقل قبول میکند که امیر المومنین عمر رضی الله عنه ، آشکارا شراب بخورد و به دیگران هم بنوشاند؟ آیا ممکن است که ایشان در وسط روز رمضان روزه خواری کند و دیگران را هم وادار به روزه خواری کند و علی رضی الله عنه همچنان وزیر او باشد؟
جمع کنید این بساط یاوه گویی را!!
فرق شراب و شربت را نمیدانید و نام آیت الله و حجت الاسلام و علامه را برخود نهاده اید!

اما حدیث دوم:
بخاطر آنکه در سلسله راویانش اسم فرد دجالی بنام سعید بن ذى لعوه .وجود دارد، پیش ما صحیح نیست
و احادیث مشابه دیگر نیز همگی ضیفند، و دشمنان عمر رضی الله عنه روایت کرده اند.
و ما اینجا از شیعه ها یک سوال ساده میپرسیم:
آیا شما ای شیعه ها مگر خبر ندارید که ما اهل سنت جز دو کتاب بخاری و مسلم به بقیه کتابهای حدیث خود، چشم بسته ایمان نداریم؟
و میگوییم چه بسا در این کتاب ها مطالب نادرستی هم کنار احادیث صحیح باشد، حالا آیا این مطلبی که تونقل کرده ای را ما قبول داریم یانه؟
آیا تو نظر کارشناسان ما را درباره این روایت دیدی آیا آنها این حدیث را صحیح میدانند یا نه ؟
یا برای تو نظر هوی و هوس حجت است؟ و نظر علمای علم حدیث اگر مطابق هوای نفست نباشد، هیچ ارزشی ندارد ؟!!
آخر این چگونه ممکن است که عمر رضی الله عنه شراب بنوشد و ما او را خلیفه راشد بدانیم؟
خواننده عزیز شیعه به این نکته دقت کند که در بین افراد منسوب به اهل سنت، فرقه های گمراه و ملحدین و غربزده ها نیز وجود دارند، آنها چپ و راست میگردند تا حدیثی بیابند که مطابق هوای نفسان باشد،
آنها تا آنجا پیش رفته اند که میگویند حجاب فقط برای زنان پیامبر بوده نه برای همه زنان مسلمان، یعنی منکر حجابند!
اگر کوچکترین راهی میبود که میتوانستند ثابت کنند حضرت عمر رضی الله عنه شراب رقیق مینوشیده، پس از خوشحالی پای به زمین میکوبیدند و میگفتند به همین دلیل حلال است و خودشان هم میخوردند
اما بنظر میاید این غرب زده ها و ملحدین و گمراهان که خود را منسوب به اهل سنت می دانند، به اندازه علمای شیعه کودن نیستند که فرق شربت و شراب را ندانند.
ملای نادان حضرت عمر رضی الله عنه را دایم الخمر میداند، او یار رسول الله صلی الله علیه وسلم و پدر زن رسول الله و داماد علی رضی الله عنه را دایم الخمر میگوید؟!!
آیا کسی که دو امپراطوری عظیم جهان را شکست داد و در محراب شهید شد میتواند دایم الخمر باشد ؟
آیا قهرمان جنگ و بدر و احد میتواند دایم الخمر باشد ؟
آیا حضرت علی رضی الله عنه وزیر یک دایم الخمر بوده است؟ و آیا او به یک دایم الخمر گفته شخصا به جنگ ایرانیان نرو تا مبادا با مردن تو اسلام صدمه ببیند؟
این مقاله هم در همین رابطه است ، ببینید:
www.islamtxt.net/content/article/481