سلسله شیعه و ارکان ایمان (۴)

شیعه و قرآن…با کمال تأسف بایستی گفت: اعتقاد شیعه در مورد قرآن مجید بر خلاف فرمایشات الهی است. اعتقاد شیعه همانند ادعاهای دشمنان اسلام، قرآن مجید را دستخورده و محرف می داند. بنا بر معتقدات شیعه یاران رسول الله (صلى الله علیه وسلم) پس از وفات ایشان آیات بسیاری را از قرآن حذف کرده و یا آنها را تغیر داده اند.
شکی نیست این سخن برای بسیاری از خوانندگان تعجب آور و یا حتی غیر قابل قبول است. اما متاسفانه این سخن یک حقیقت تلخ و رنج آور می باشد که علما و بزرگان تشیع در آرزوی رسیدن به روزی که بتوانند آنرا بی پروا در جهان اسلام اعلان کنند، تاکنون سعی بر کتمان و حتی انکار آن نیز داشته اند. اما این اعتقاد چنان در مصادر و مراجع مختلف تشیع ذکر و بر آن مهر صحه گذاشته شده که هیچکس را یارای انکار آن نیست. اکنون ما نظری بر برخی از معتبرترین و مهمترین مراجع و مصادر مذهب شیعه می افکنیم تا آنچه را در رابطه با اعتقاد شیعه در مورد قرآن مجید بیان داشتیم از زبان خود آنها بشنویم. و بدین ترتیب راه فرار را بر هر انکار کننده ای مسدود سازیم.

۱– کتاب کافی
توجه: ما آنچه که کلینی صاحب کتاب کافی مدعی تحریف و یا حذف آنها است را بین دو پرانتز قرار داده ایم.
۱- آیه ۱۷۲ از سوره الاعراف در کتاب کافی به این صورت ذکر شده است:
«وإذ اخذ ربک من بنی آدم من ظهورهم ذریتهم وأشهدهم علی أنفسهم ألست بربکم (وأن محمداً رسولی وأن علیاً أمیر المومنین)»[1].
۲- و اولین آیه از سوره المعارج را کلینی به این صورت می خواند: «سأل سائل بعذاب واقع للکافرین (بولایه علی) لیس له دافع»[2].
۳- کلینی همچنین معتقد است آیه ۲۳ سوره البقره بدین صورت نازل شده است:
«وإن کنتم فی ریب مما نزلنا على عبدنا (فی ولایه علی)»[3].
۴- و آیه ۷۱ سوره الاحزاب را اینگونه می خواند:
« ومن یطع الله ورسوله (فی ولایه علی والأئمه بعده) فقد فاز فوزاً عظیماً»[4].

۲- کتاب «تفسیر قمی»:
توجه: ما آنچه که قمی مدعی تحریف و یا حذف آنها است را بین دو پرانتز قرار داده ایم.
۱- قمی در تفسیر خویش روایتی را به ابو جعفر محمد بن علی الباقر نسبت داده که در آن ادعا شده آیه ۶۴ و ۶۵ سوره النساء بدین صورت نازل شده اند:
«ولو أنهم إذ ظلموا أنفسهم جاءوک (یا علی) فاستغفروالله واستغفر لهم الرسول لو جدوا الله تواباً رحیماً * فلا وربک لا یومنون حتى یحکموک (یا علی) فیما شجر بینهم»[5].
۲- قمی آیه ۹۳ سوره انعام را به این صورت میخواند:
«ولو ترى إذ الظالمون (آل محمد حقهم) فی غمرات الموت»[6].
۳- قمی همچنین معتقد است آیه ۲۲۷ سوره الشعراء بدین صورت نازل شده است:
«وسیعلم الذین ظلموا (آل محمد حقهم) أی منقلب ینقلبون»[7].
۴- قمی همچنین معتقد است آیه الکرسی که عظیم ترین و ارجمندترین آیه قرآن مجید می باشد نیز در مورد تحریف و تبدیل قرار گرفته و به هنگام نزول بدین صورت بوده است: «(الم) الله لا إله إلا هو الحی القیوم لا تأخذه سنه ولا نوم له ما فی السموات وما فی الأرض (و ما بینهما وتحت الثرى عالم الغیب والشهاده الرحمن الرحیم)»[8].

۳- کتاب «فصل الخطاب فی اثبات تحریف کتاب رب الارباب»:
این کتاب را نیز یکی از بزرگترین علمای شیعه بنام حاج میرزا حسین بن محمد تقی الدین النوری الطبرسی که در طبرستان بدنیا آمده و در سال ۱۳۲۰هـ. در کوفه فوت کرده، نوشته است.
وی که از یاران مجدد مذهب شیعه در قرن سیزدهم یعنی سید شیرازی بشمار می رود علاوه بر کتاب «مستدرک الوسائل» در حدود سی کتاب دیگر در علم حدیث و رجال و عقاید به رشته تحریر در آورده است. علاوه بر این، بسیاری از علما و بزرگان مذهب تشیع همچون شیخ عباس قمی مؤلف کتاب «الکنی و الالقاب» و کتاب «منتهی الامال» و شیخ آقا بزرگ طهرانی مؤلف کتاب «أعلام الشیعه» و کتاب «الذریعه إلى تصانیف الشیعه» از تلامیذ و شاگردان او بوده اند.
طبرسی در زمان حیات خویش شیخ مشایخ نجف بوده است.
او با نوشتن کتاب فصل الخطاب که شامل دو هزار روایت از ائمه مبنی بر وقوع تحریف و تبدیل در قرآن می باشد، نقاب تقیه را از چهره شیعه کنار زد و ثابت کرد در مذهب تشیع قرآن موجود فاقد اعتبار بوده و محرف و مبدل دانسته می شود.
طبرسی با این کتاب خود، سروصدای عظیمی در بین بزرگان و علمای شیعه که وقت را برای اظهار و آشکار ساختن این اعتقاد بسیار زود می دانستند، بپاکرد و آنها را سخت آشفته و پریشان ساخت.
پس از این مقدمه اکنون برای آشنایی بیشتر با اعتقاد شیعه در مورد قرآن مجید به ذکر برخی از سخنان طبرسی و همچنین آیاتی که او مدعی صورت پذیرفتن تحریف در آنها است می پردازیم.
طبرسی در کتاب خود از قول جزائری می گوید:
«بزرگان و علما همگی بر صحت روایات متواتره دال بر صورت پذیرفتن تحریف و تغییر در قرآن با یکدیگر اتفاق نظر دارند»[9]. او همچنین روایتی را به امام صادق -رحمت الله علیه- نسبت داده که در آن از قول ایشان گفته شده:
«اگر قرآن همانگونه که نازل شده تلاوت می شد، شما نامهای ما را در آن می یافتید»[10].
طبرسی در این کتاب خود می گوید:
«بدون شک و تردیدی سوره ولایت از قرآن حذف شده است: «یا ایها الذین آمنوا آمنوا بالنبی والولی الذین بعثناهما یهدیانکم إلی صراط المستقیم..»[11]

________________________________________
[۱] – الکافی للکلینی ج ص ۴۱۴٫
[۲] -الحجه من الکافی ج ۱ ص ۴۲۴٫
[۳] – الحجه من الکافی ج ۱ ص ۴۱۷٫
[۴] – الحجه من الکافی ج ۱ ص ۴۱۴٫
[۵] – تفسیر القمی ج ۱ ص ۱۴۲ (ط. النجف سنه ۱۳۸۶ هـ).
[۵] – تفسیر القمی ج ۱ ص ۲۱۱ (ط. النجف سنه ۱۳۸۶ هـ).
[۶] -تفسیر القمی ج۲ ص ۱۲۵ (ط. النجف سنه ۱۳۸۶ هـ).
[۷] -تفسیر القمی ج ۱ ص ۸۴ ( النجف سنه ۱۳۸۶ هـ).
[۷] – فصل الخطاب ص ۳۰، وکتاب «اعلام الشیعه» لآقا بزرگ الطهرانی. قسمت دوم ج ۱ ص ۵۴۳٫
[۹] – فصل الخطاب للنوری الطبرسی ص ۱۴٫
[۱۱] – فصل الخطاب للنوری الطبرسی.
ترجمه آیه خیالی: «ای مؤمنین، به پیامبر و ولی ای که ما آنها را بسوی شما فرستاده ایم ایمان بیاورید. آنها شما را به راه راست هدایت می کنند…».