آیا پیامبران و امامان از بدو تولد تا لحظه وفات مطلقا معصومند؟

شیعه ها  عقیده دارند که امامان و پیامبران از بدو تولد تا لحظه مرگ معصوم هستند، یعنی اصلا گناه یا اشتباه نمیکنند، و شیطان  نمیتواند آنها را مثل بقیه انسانها وسوسه کند!  اصلا نمیتوانند گناه یا اشتباه کنند! خلقتشان بگونه ای است که نمیتوانند چنین کنند!! شیعه در ادامه  میگوید: اما سنی ها  قائل به عدم عصمت پیغمبران و امامان  می‌باشند، و به این ترتیب پیامبری کسی را که دروغ و اشتباه سهوی و خطا و سرقت در مورد او محتمل است، جایز شمرده‌اند. با این وجود چگونه عموم مردم به اقوال پیغمبران اعتماد کنند؟؟ و چگونه مطیع آنها گردند؟؟ و چگونه پیروی از آنها واجب خواهد بود، در حالی که احتمال دارد اوامرشان خطا و اشتباه باشد؟!

پاسخ اهل سنت:
اولا: اهل سنت همگی متفق هستند که پیامبران در ابلاغ رسالت معصومند.
پس به  اهل سنت  نسبت‌ دادن قول عدم عصمت پیغمبران، و تجویز کذب و سرقت و امر به کار ناروا بر آنها، دروغی آشکار است، زیرا همه بر این امر اتفاق نظر دارند که پیغمبران در تبلیغ رسالت معصوم‌اند، و مستقرشدن یک اشتباه در شریعت به اتفاق همه مسلمانان ناممکن است، و اطاعت از همه اوامر و نواهی‌ای که پیغمبران از جانب خداوند می‌آورند، به اتفاق همه فرق اسلامی واجب است، باید اخبار پیغمبران را تصدیق کرد و از اوامر و نواهی آنها پیروی نمود.
خلاصه اینکه در بین مسلمانان کسی وجود ندارد که بگوید: اطاعت از پیغمبر با وجود جواز صدور اوامر نادرست واجب است، بلکه همه اتفاق نظر دارند در اینکه امری که اطاعت از آن واجب است، نمی‌تواند غیرصحیح باشد، و حتماً امر صحیحی است. بنابراین گفته شیعه که: «چگونه پیروی از کسی که جایز است امر اشتباه صادر کند، واجب است؟» متوجه هیچ یک از مسلمانان نمی‌گردد و مسلمانان در مجازشمردن اشتباهات اجتهادی پیغمبران  همگی بر این مطلب اتفاق‌ نظر دارند که پیامبران بر آن اشتباه باقی نمی‌مانند، و اطاعت آنها در اموری واجب است که بر آن می‌مانند، و نه اموریکه خداوند آن را تغییر داده و از آن نهی کند، و نه اموری که به اطاعت از آن امر نشده است.

برای مثال رسول الله همینکه به مدینه تشریف آوردند به مردم گفتند تلقیح درختان خرما بیفایده است، و مردم کار تلقیح را رها کردند و آن سال محصول کم شد پس کفتند یا رسول الله محصول کم شد رسول الله فرمودند که شما در امور دنیا از من بهتر میدانید من هم بشرم و نظری دارم .  اما اگر  از طرف الله بشما خبری دادم آن حتما راست است ( او کما قال صلی الله علیه وسلم)
شیعه این حدیث ما را قبول ندارد و آنرا توهین به پیامبر میداند.
 
خیلی خوب حدیث را قبول نداشته باشد، اما با نافرمانی حضرت آدم چه میکند که میوه درخت ممنوعه را خورد  و مجازات شد و از بهشت بیرون رانده شد و استغفار و گریه کرد تا الله او را بخشید،این با عقیده عصمت مطلق شیعه چگونه  قابل توجیه است؟
وقتی شیعه بودم این را از ملایان پرسیدم بمن گفتند این از جمله (ترک اولی) است یعنی جوابشان حرف مفت بود.
حالا معصومیت پیامبران برای تبلیغ دین قابل قبول است، ولی در این وسط شیعه چرا امامان را معصوم کرده؟ مگر امام پیامبر است  بعد شیعه برای معصوم جلوه دادن امامان دلیل روشنی ندارد  بلکه اصلا دلیلی ندارد.

نکته مهم دیگر اینکه عقیده به عصمت مطلق  ارزش  پیامبران را پایین میاورد، اینکه انسان نتواند گناه کند و گناه نکند اینکه هنر نیست
هنر این است که انسان بتواند گناه کند اما از ترس خداوند گناه نکند
مثال: وقتی زلیخا زینت کرده و آراسته جلوی یوسف علیه السلام آمد، این آراستگی او،  بلبلش را  در قفس را تحریک نکرد زیرا آن  بلبل اهمتیی به جنس زن نمیداد،حالا میخواهد این زن مادر فولاد زره باشد یا زلیخا نرم صورت و آراسته، این برای بلیل علی السویه است
بلبل آنوقت تحریک میشود که بلبل ماده ای در فصل بهار جلویش بیایید
حالا!
اگر ما به  آن بلبل آفرین و احسنت بگوییم که زلیخا را دید و تحریک نشد، آفرینی بیجا گفته ایم، زیرا بلبل که هنری نشان نداد، خالق بلبل او را بی خاصیت خلق کرده بود.
حالا اگر یوسف علیه السلام اینطور خلق شده بود که نمیتوانست گناه کند، پس اینکه از  وسوسه  زلیخا  متاثر نشد، این هیچ اهمیتی نداشت تا الله سوره یوسف را نازل کند و یوسف را مدح نماید! چونکه حسب ادعای شما یوسف معصوم بود و نمیتوانست گناه کند .

پس این عقیده ما که میگوییم حضرت علی با وجودیکه میتوانست گناه کند اما از ترس خدا با وجودیکه بر ۲۰ ملیون کیلومتر مربع حکومت میکرد، جلوی هوس و راحت طلبی نفس خود را گرفت . این وصف خوبی برای علی است
اما شما اول میگویید علی معصوم بود، و معصوم نمیتواند گناه کند !!! و علی متقی بود!  در این سخن شما برای  علی رضی الله عنه مدح نیست،
پیرمرد از کار افتاده اگر به زنان نامحرم  توجه نکند اینکه تقوا نیست،چوان رعنا  که  از ترس الله تقوا پیشه کند او شایسته تعریف است
پس عقیده شیعه ( عقیده معصوم بودن امامان)  غلو است غلوی که در آن هیچ امتیازی برای امامان نیست بلکه عقیده به عصمت مطلق و  عصمت از بدو تولد تا مرگ، تقوی معصومان را نیز بی اهمیت و بی ارزش میکند.