آیا رسول الله صلی الله علیه وسلم مثل شیعیان امروزی بر مهر و امثال آن سجده می کردند؟

پاسخ اول شیعه:

آن‌چه که قطعی است در زمان رسول خدا صلی الله علیه وآله وسلم مهری به این صورت که الآن در میان شیعیان رایج است وجود نداشته است و آن حضرت بنا بر اتفاق شیعه و سنی بر خاک، سنگ و حصیر سجده می‌کرده و هرگز بر فرش، سجاده، لباس و… که الآن اهل سنت بر آن سجده می‌کنند، سجده نمی‌کرده است و سجده بر چنین چیزها از بدعت‌هایی است که در میان اهل سنت رایج شده است.

پاسخ اهل سنت
شما اعتراف کردید که در زمان رسول الله صلی الله علیه وآله وسلم مهر نبوده و شما آنرا اختراع کردید.
خب این یعنی بدعت پس اعتراف کردید.
اما اینکه میگویید برفرش سجده نمیکردند دروغ است بخاری و مسلم حدیث های دارند مبنی بر اینکه بر فرش و حصیر و پارچه سجده کردن جایز است
اینهم یک مثال ازصحیح بخاری:
۳۸۵ – أَنَسِ بْنِ مَالِکٍ قَالَ کُنَّا نُصَلِّی مَعَ النَّبِی صَلَّى اللَّهُ عَلَیهِ وَسَلَّمَ فَیضَعُ أَحَدُنَا طَرَفَ الثَّوْبِ مِنْ شِدَّهِ الْحَرِّ فِی مَکَانِ السُّجُودِ
حضرت انس میگوید به امامت رسول الله نماز میخواندیم و بعضی از ما بخاطر شدت گرمی زمین، گوشه لباس خود را در مکان سجود میگذاشت
و دهها حدیث دیگر
پس کار شما بدعت است و کار ما درست است.

پاسخ دوم شیعه:
– نخستین کسی که بر تربت امام حسین علیه السلام سجده کرد، امام زین العابدین علیه السلام بود که بعد از دفن سید الشهداء علیه السلام مقداری از خاک آن حضرت را برداشت و به مدینه برد و خود و اهل بیت رسول خدا بعد از آن بر خاک سید الشهداء سجده می‌کردند.
شیعیان نیز با تأسی به ائمه اهل بیت علیهم السلام که یکی از ثقلین هستند، سجده بر تربت سید الشهداء را مستحب می‌دانند و بر این کار مداومت می‌کنند.
شیعیان هرگز سجده کردن بر تربت حضرت سید الشهداء یا هر تربت دیگری را واجب نمی‌دانند؛ بلکه با تأسی و پیروی از فرامین ائمه اهل بیت علیهم السلام که عدل و قرین قرآن در حدیث ثقلین ذکر شده اند، سجده کردن بر تربت امام حسین علیه السلام را مستحب می‌دانند. و طبق روایاتی که از آن خاندان پاک رسیده است، سجده، تنها بر زمین و آن‌چه که از او می‌روید صحیح است و بر چیزهای دیگر؛ از جمله لباس، فرش و… جایز نیست.
ما از خاک محل شهادت امام حسین (علیه السلام) قطعه‌هایی را در اندازه های متفاوت می سازیم که هنگام سجده پیشانی را بر آن می گذاریم، همان گونه که مسروق بن اجدع فقیه اهل سنت وشاگرد مکتب خلافت قطعه ای از خاک مدینه را همراهش می برد و بر آن سجده می کرد. آیا می شود گفت : دانشمند و فقیه اهل مدینه و آموزگار سنت نبوی بدعت گذار بوده و کارش ناشایست بوده است ؟
آری بسیاری از بزرگان مذهب ( شیعه ) هنگام سفر قطعه ای حصیر یا غیر آن را که پاک و طاهر بود همراه می بردند و هنگام نماز برآن سجده می کردند، و لذا ما بر اساس این نقل و روش محکم سجده بر خاک را لازم می دانیم.
شاید علت التزام شیعه به سجده بر روی تربت امام حسین – جدا از اینکه پاکیزه تر است و از جهت نظافت مناسب تر از سجده بر هر خاک و حصیری که غالبا پر از غبار و میکروب است – یک هدف عالی باشد و آن این است که وقتی نماز گذار پیشانیش را بر روی آن خاک می گذارد به یاد فداکاری امام حسین علیه السلام و خاندان پاکش – در راه دین وعقیده و مقابله با جور و فساد – بیفتد.
وچون سجده مهمترین رکن نماز است و در روایت نیز آمده است که نزدیکترین حالت بنده به پروردگارش، حالت سجده است؛ از این رو مناسب است که در هنگام سجده به سبب نهادن پیشانی بر تربت پاک ایشان به یاد کسانی افتد که بدن های خود را قربانی حق نمودند و روحشان به عالم بالا پرواز کرد؛ تا فروتنی پیدا کرده و سجود ( پایین رفتن ظاهری) را با بالا رفتن ( معنوی) همراه کند. و این دنیای پست و زینت های نابود شونده آن را کوچک بشمارد؛ وشاید همین مقصود از سجده بر تربت است تا – همانطور که در روایت آمده است – این سجده حجاب های هفتگانه آسمان را پاره کند. پس این سجده در واقع رمز بالا رفتن و عروج است از خاک به نزد پروردگار عالمیان.

پاسخ اهل سنت:
باید بدانی که الله برای این بما امر کرده که بر خاک سجده کنیم تا ذلت خود را نشان دهیم زیرا خاک چیزی ذلیل است و همیشه زیر پاست و مردمان و جانوران بر آن قضای حاجت میکنند
اگر میفرمود بر صلیب سجده کنید، این حقیقت امر را نشان نمیداد، زیرا صلیب همیشه بر گردن، و مورد علاقه نصارا است
اگر میفرمود بر طلا سجده کنید، این ذلت نبود زیرا طلا چیزی دوست داشتنی نزد انسانهاست.
و نزد شیعیان خاک کربلا چیزی مقدس است، وقتی آن را تبدیل به مهر کردند، دیگر مثل قرآن آن را با عزت و احترام بالای طاقچه میگذارند.
پس دیگر این جا، سجده بمعنی ذلت نیست اینجا دیگر سجده بر خاک زیر پا نیست بلکه سجده به چیزی مقدس و بر تاج سر است.
در حدیث صحیح آمده :
«إذا قرأ ابن آدم السجده فسجد اعتزل الشیطان یبکی یقول : یا ویله أمر ابن آدم بالسجود فسجد فله الجنه و أمرت بالسجود فعصیت فلی النار»
حدیث رقم : ۷۲۷ فی صحیح الجامع.
رسول الله صلى الله علیه وسلم فرمود: وقتی آیه سجده خوانده میشود و آدمی سجده میکند، شیطان به گوشه ای میرود و گریه کنان میگوید: ای وای بر او،امر به سجده شد و سجده نمود و برایش بهشت است و من امر به سجده کردن شدم و نکردم و برایم آتش است.
پس شیطان از سجده بنی آدم به گریه میافتد و شیطان بدجوری شیعه ها را به دام خود انداخته و با موفقیت توانسته سجده آنها را کاملا مسخ کند! سجده شیعه هم برای خداست هم برای خاکی مقدس،که آنرا مثل بت های که هندوان با خود حمل میکنند اینها نیز با خود میگردانند،و تازه عجیب اینکه بر روی این مهر،کلمات شرک آمیزی چون یا حسین،یا رضا، یا علی مینویسند
این سجده آلوده و مخلوط با شرک، مردود است.
و حیرت آور اینکه،شیعه و مسیحی ها هر دو چیز شومی را مقدس میدانند. اونها صلیب را که نشانه مصلوب شدن مسیح است را گرامی میدارند و اینها خاک کربلا را که نشانه ظلمی است که در آن بر حسین رفته گرامی میدارند.

پاسخ سوم شیعه:

– و صحابه رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) نیز به تبعیت از آن حضرت، جز بر زمین بر چیز دیگری سجده نمی‌کردند :
وعن أبی عبیده أن ابن مسعود کان لا یصلی أو لا یسجد إلا على الأرض. رواه الطبرانی فی الکبیر.
مجمع الزوائد، الهیثمی، ج ۲، ص ۵۷٫
ابن مسعود نماز نمی‌خواند و سجده نمی‌کرد؛ مگر بر زمین… طبرانی این روایت را در الکبیر نقل کرده است.
حتی نقل شده است که برخی از صحابه؛ از جمله مسروق بن الأجدع، چیزی شبیه مهر امروزی با خود حمل می‌کرد و در زمان مسافرت با کشتی بر آن سجده می کرد. محمد بن سعد در الطبقات الکبری می‌نویسد :
حدثنا محمد قال کان مسروق إذا خرج یخرج بلبنه یسجد علیها فی السفینه.
الطبقات الکبرى، محمد بن سعد، ج ۶، ص ۷۹٫
مسروق، هر وقت که به مسافرتی می‌رفت، مقداری از خاک با خود بر می‌داشت تا در کشتی بر آن سجده کند.
و روایاتی فراوانی که در کتاب‌های شیعه و سنی بسیار یافت می‌شود.

پاسخ اهل سنت
اما از کار ابن مسعود، نه مهر پرستی شما ثابت میشود و نه او از کار ما ( سجده بر فرش زیر پا) را منع کرده است، بعد خودتان قبول دارید که رسول الله صلی الله علیه وآله و سلم بر حصیر نماز خواند و بین خود و خاک حصیر را حایل کرد.
پس چرا از کار ابن مسعود میخواهید سوء استفاده کنید؟ در حالیکه ایشان نهی نکرده در حالیکه روش رسول الله صلی الله علیه وآله و سلم جلوی چشم شماست!
و عاقل میداند اگر کسی دوست داشته باشد همیشه لباس سفید بپوشد، نمیتوانیم این را دلیل برحرام بودن لباس سیاه در نزد او بدانیم.شیعه هم این را میداند اما کارش تبلیس و حق پوشی است.
اما مسروق صحابی نیست و تابعی است و چون کاری تقریبا مطابق میل شما کرده به او درجه اضافی دادید و از سرهنگی به ارتشبدی رساندیدش !!
و مسروق کارش در مقابل صحابه وزنی ندارد.
او همان کس است که در روز آخر شعبان روزه گرفته بود و نمیدانست روزه در این روز جایز نیست پس هر کار او حجت نیست بلکه تا رسول الله صلی الله علیه وآله و سلم و صحابه را داریم هیچ کارش حجت نیست، و نیازی به تقلید از مسروق رحمه الله نیست.
یاران پیامبر هم در کشتی نشستند اما از هیچکدامشان این حرکت سر نزد.
و تازه از کار مسروق نیز، مهر پرستی شما ثابت نمیشود.
بعد در هیج جا ننوشته مسروق خاک مدینه را با خود میبرد به دریا.
دروغ پشت دروغ برای ثابت کردن یک کار شیطانی.
اما اگر هنوز اصرار دارید که باید از مسروق پیروی کنیم پس بدان که ایشان در هیچ جنگی کنار علی نجنگید بلکه مردم را نیز امر به کناره گیری از جنگ میکرد !
حالا حال شما چطور است ؟! اینجا چرا مسروق را شیطان رجیم میبینید و آنجا چرا او را صحابی عالیقدر؟ در حالیکه او تابعی است نه یار پیامبر!

پاسخ چهارم شیعه
اگر امروز شیعیان تربت سید الشهداء علیه السلام را محترم می‌دانند و بر این تربت پاک سجده می‌کنند، در واقع آن‌ها به رسول گرامی اسلام صلی الله علیه وآله وسلم تأسی می‌کنند. رسول گرامی اسلام صلی الله علیه وآله وسلم اهمیت فراوانی به تربت سید الشهداء می‌دادند و هر وقت این تربت را می‌دیدند اشک‌هایشان جاری می‌شد و از شهادت مظلومانۀ آن حضرت در کربلا سخن می‌گفتند. حاکم نیشابوری در المستدرک، ج۳، ص۱۷۶_۱۷۷ می‌نویسد :
ام الفضل دختر حارث محضر رسول الله صلی الله علیه وآله و سلم رسید وعرض کرد: دیشب خواب بدی دیدم، فرمود: چگونه بود ؟ گفت : خیلی بد بود، فرمود : برایم نقل کن. عرض کرد : درخواب دیدم قطعه ای از گوشت بدنت جدا شد و بر دامن من گذاشته شد. فرمود : تو خواب خوبی دیده ای، به امید خداوند فاطمه صاحب فرزندی می شود که تو او را بردامن و آغوشت می‌گیری.
ام الفضل می گوید : فاطمه حسین را بدنیا آورد که من او را بردامنم می گذاشتم همانگونه که پیامبر فرموده بود.
روزی محضرش رسیدم و حسین را بر زانوانش قرار دادم، نگاهی به او نمود، دیدم چشمانش پر از اشک است، گفتم : پدر و مادرم به فدایت چه شده است ؟ فرمود : جبرئیل نزد من آمد و به من خیر داد که افرادی از امتم این فرزندم را خواهند کشت، سپس خاکی سرخ رنگ از محل شهادت حسین به من داد.
و حتی روایات فراوانی از طریق خاصه و عامه نقل شده است که رسول خدا صلی الله علیه وآله وسلم تربت امام حسین علیه السلام را استشمام کرده و آن را می‌بوسید :
.
المستدرک، الحاکم النیسابوری، ج ۴، ص ۳۹۸٫
ام السلمه گوید : در یکی از شب ها رسول خدا (صلی الله علیه وآله وسلم ) مشغول استراحت بود ناگهان نگران و مضطرب از جایش حرکت کرد، سپس نشست و دراز کشید که باز هم از جایش با ناراحتی حرکت کرد که از دفعه قبل شدیدتر بود، باز هم دراز کشید در حالی که خاکی سرخرنگ در دستهایش بود و آن می بوسید، گفتم : این خاک چیست ؟ فرمود : جبرئیل به من خبر داد که بر این خاک حسین مرا می کشند، از او درخواست کردم تا آن خاک را به من نشان دهد، جبرئیل این خاک را برایم آورد.

پاسخ اهل سنت:
اما از این دو حدیث نماز خواندن بر سر مهر حسین و غیر حسین ثابت نمیشود بلکه برعکس است یعنی میبینیم رسول الله صلی الله علیه وآله و سلم با وجود دسترسی بر این خاک، بر آن سجده نکرد و نه صحابه را امر بسجده کرد.
از این حدیث ایضا در میابیم که قاتلان حسین، مسلمان و از امت محمد بودند اما مسلمان ظالم…. یعنی بر خلاف ادعای شما کافر نبودند.
و ایضا حدیث میگوید خاک آغشته به خون بود اما شما خاک عادی کربلا را مقدس میداند.
چهارما: پیامبر آن خاک آغشته بخون را بوسید و شما، خاک عادی کربلا را میبوسید که ربطی به حسین ندارد و ای کاش که ببوسید که بر آن سجده میکنید بنابراین فرق را ببینید،پس کار شما خلاف سنت رسول الله صلی الله علیه وآله و سلم است.
بله شما خاک آغشته بخون حسین را بیار من هم به پیروی از رسول الله صلی الله علیه وآله و سلم میبوسم اما هرگز بر آن سجده نمیکنم هرگز آنرا مقدس نمیدانم.
اما خاکی که انسانها و حیوانات بر آن قصای حاجت کرده باشند پیش ما ارزشی ندارد.
البته برای آنکه ذلت خود را برای الله نشان بدهم بر خاک پاک سجده میکنم چون این اوج بندگیست و این شیطان را به گریه میاندازد
اما از اعمال شما شیطان از سر وجد میخندد
انا لله و انا الیه راجعون