اسلام تکس بانک مقالات اسلامی و پاسخ به شبهات
شیعه میگوید:اهل سنت معتقدند که ابوبکر و عمر قطعاً بهشتی هستند و خداوند از آنها راضی است. اما این عقیده با عقیده خلفا در تضاد است زیرا خود آنها عقیده به بهشتی بودن خود نداشتند و این از روایاتی که اهل سنت نقل کرده اند ثابت است. بخاری در صحیحش مینویسد: عمر گفت: اگر برای من زمین پر از طلا شود، قبل از دیدن عذاب الهی آن را برای نجات خویش خرج می کردم .
اگر واقعاً آن چه که اهل سنت ادعا می‌کنند صحت داشت، چه نیازی بود که خلیفه دوم ترس تمام وجودش را فرابگیرد و برای خلاصی از عذاب خداوند، فدیه بدهد ؟
جلال الدین سیوطی به نقل از عمر بن خطاب مینویسد:
اگر فریادگری از آسمان فریاد زند: ای مردم همه شما بهشتی هستید جز یک نفر، می ترسم آن یک نفر من باشم، و اگر فریاد کننده‌ای فریاد زند و بگوید: همه شما جهنمی هستید جز یک نفر، امیدوارم آن یک نفر من باشم
هناد بن سری در کتاب الزهد به نقل از ضحاک مینویسد:
ابو بکر از جایی می گذشت، پرنده ای را دید که بر شاخه درختی نشسته است، گفت: خوشا به حالت، بر شاخه درخت می نشینی، از میوه درخت می خوری، پرواز می کنی و هیچ حساب و کتابی نداری، ای کاش من هم مثل تو بودم، به خدا سوگند، دوست داشتم خدا مرا بسان درختی بر کناره راه می آفرید تا شتری از کنار من می گذشت و مرا در دهانش می گرفت و می جوید و می بلعید سپس به صورت پشگل از شکمش خارج می کرد ؛ ولی انسان نبودم !!!
عمر نیز گفته است: ای کاش قوچ خاندانم بودم تا در حد توانشان چاقم می کردند و بعضی از بدنم را کباب و بعضی را خشک می کردند و می خوردند، سپس به صورت عذره دفع می کردند و انسان آفریده نمی شدم .
همچنین ابن سعد به نقل از عبد الله بن عامر بن ربیعه مینویسد:
عبد الله بن عامر بن ربیعه می گوید: عمر پر کاهی از زمین بر داشت و گفت: ای کاش من این پر کاه بودم، ای کاش به دنیا نمی آمدم، ای کاش هیچ نبودم، ای کاش مادرم مرا نمی زائید، ای کاش فراموش شده بودم .
اگر عقیده آن دو نفر مانند عقیده اهل سنت بود، این سخنان را که نشانه پشیمانی آنها از کارهای اشتباهشان بوده است نمیگفتند. و آیا این سخنان مانند اعترافاتی علیه خودشان نیست؟
جواب:
شیعه قصد دارد از این قبیل روایات ذمی را بر شیخین ثابت کند غافلند از اینکه این روایات خود مدحی بر آنهاست!! ولی افسوس که خدا بر دلهایشان مهر زده و چیزی به جز کینه در آن دلها نیست.
اما اصل جواب:
۱– به راستی اگر شیخین میگفتند: ما یقیناً اهل بهشت هستیم، مشکل حل بود؟ اگر آن دو نفر وسط مسجد النبی فریاد میزدند و میگفتند: ما سند بهشت را گرفتیم و خداوند زیر آن را امضا کرده است.. در آن صورت مشکل حل بود و شما سکوت اختیار میکردید؟ غیر ممکن است!
چرا پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله روزی چندین بار استغفرالله میگفتند و طلب بخشش میکردند؟؟ مگر خود را بهشتی نمیدانست؟ مگر باید گناه و خطایی باشد تا آنها از عذاب بترسند و استغفار کنند؟ پس شکر خدا و تقوای الهی چه میشود؟
۲– خداوند در کلام شیرینش در مورد اصحاب محمد میفرماید:
(لَکِنِ الرَّسُولُ وَالَّذِینَ آمَنُوا مَعَهُ جَاهَدُوا بِأَمْوَالِهِمْ وَأَنْفُسِهِمْ وَأُولَئِکَ لَهُمُ الْخَیرَاتُ وَأُولَئِکَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ* أَعَدَّ اللَّهُ لَهُمْ جَنَّاتٍ تَجْرِی مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ خَالِدِینَ فِیهَا ذَلِکَ الْفَوْزُ الْعَظِیمُ)(توبه:۸۸ ـ ۸۹ )
«اما پیامبر و مومنانی که همراه اویند (صحابه ) جهاد می کنند با مالها و جانهای خود و آنها بر ایشان نیکی هاست و این گروه رستگار و نجات یافته اند, "خداوند برای آنها بهشتهایی که در زیر آنها رودها جاریست مهیا کرده و جاودان در آن بمانند آن پیروزی بس بزرگی است"».
(یبَشِّرُهُمْ رَبُّهُمْ بِرَحْمَهٍ مِنْهُ وَرِضْوَانٍ وَجَنَّاتٍ لَهُمْ فِیهَا نَعِیمٌ مُقِیمٌ)(توبه:۲۱)
«بشارت میدهد خدایشان آنها را به رحمتی از جانب خود و خشنودی و رضوان و باغها و آنها در آن نعمت ها جاودان خواهند بود».
وَالسَّابِقُونَ الْأَوَّلُونَ مِنَ الْمُهَاجِرِینَ وَالْأَنْصَارِ وَالَّذِینَ اتَّبَعُوهُمْ بِإِحْسَانٍ رَضِی اللَّهُ عَنْهُمْ وَرَضُوا عَنْهُ وَأَعَدَّ لَهُمْ جَنَّاتٍ تَجْرِی تَحْتَهَا الْأَنْهَارُ خَالِدِینَ فِیهَا أَبَداً ذَلِکَ الْفَوْزُ الْعَظِیمُ(توبه: ۱۰۰)
«و پیشی جستگان نخستین از مهاجران و انصار و کسانیکه پیروی کردند از مهاجرین و انصار به نیکوئی خداوند (جل و علا) از آنها خشنود شد، آنها نیز از خداوند خشنود شدند و "خدا آماده ساخت برای آنها بهشتهایی که از زیرش نهرها جاریست. جاودان در آن برای همیشه باشند و آن رستگاری بسیار بزرگ است"».
اهل سنت طبق همین آیات و دهها آیه دیگر معتقدند که اصحاب محمٌد و در رأس آنها خلفای راشدین در بهشت هستند و خداوند از آنها راضی است و سخنان خلفا نیز چیزی مغایر با عقیده اهل سنت نیست بلکه چیزی مضاف بر آن است، به دلیل این آیه قرآن:
وَلِمَنْ خَافَ مَقَامَ رَبِّهِ جَنَّتَانِ (الرحمن: ۴۶) «و کسی که از مقام پروردگارش بترسد دارای دو جنت است».
پس شیخین با این تضرع و خضوع نه تنها خود را مستحقتر بر نعمتهای بهشت کرده اند بلکه مستحق دو بهشت هستند.
پس نتیجه اینکه: خلفا که بعد از رسول اکرم صلی الله علیه و آله و سلم عالمترین مردم به قرآن بودند، هم از آیه فوق و هم از آیاتی که به آنها وعده بهشت داده شده آگاه بوده و به دلیل حرص آنها برای اجرای فرامین الهی و خشنودی خدا چنین سخنانی را بر زبان رانده اند تا هم خدای خود را خشنودتر کرده و هم وعده دو بهشت در مورد آنها صدق پیدا کند.
۳- خوف از خدا و ترس از روز حساب از صفات مومنان است، چنانکه خداوند میفرماید:
(رِجَالٌ لا تُلْهِیهِمْ تِجَارَهٌ وَلا بَیعٌ عَنْ ذِکْرِ اللَّهِ وَإِقَامِ الصَّلاهِ وَإِیتَاءِ الزَّکَاهِ یخَافُونَ یوْماً تَتَقَلَّبُ فِیهِ الْقُلُوبُ وَالْأَبْصَارُ) (النور: ۳۷).
«مردانی هستند که تجارت و خرید و فروش آنها را از ذکر الهی و اقامه نماز و دادن زکات بازنمی‌دارد و از "روزی می ترسند که دلها و چشمها در آن منقلب می شود"(روز قیامت)».
و در وصف آنها می فرماید:
وَالَّذِینَ یَصِلُونَ مَا أَمَرَ اللَّهُ بِهِ أَن یُوصَلَ وَیَخْشَوْنَ رَبَّهُمْ وَیَخَافُونَ سُوءَ الْحِسَابِ (الرعد: ۲۱).
«آنهایی که وصل می‌کنند آنچه را که خداوند دستور وصل آن داده است "و از پروردگار خود خشیت داشته و از بدی حساب خوف دارند"».
در این مورد آیات فراوانی نازل شده که همه آنها در مدح و وصف مومنان آمده است و شیخین رضی الله عنهما نیز به منظور متحقق نمودن این مقام، در دلهایشان خشیت خدا بود تا مستحق فضل بزرگی شوند که خداوند به مومنان و خاشعان وعده داده است.
۴- شیعه شدت خوف شیخین را حمل بر گناه و اعتراف به کار ناصواب کرده است.
از فرط جهالت و نادانی اش نسبت به شرع بر فدیه دادن حضرت عمر رضی الله خورده میگیرد! و به راستی که اگر به امور شرع عالم بودند چنان نمیگفتند زیرا خداوند میفرماید:
انَّمَا یَخْشَى اللَّهَ مِنْ عِبَادِهِ الْعُلَمَاءُ (فاطر: ۲۸).
«بی‌تردید از میان بندگان خداوند، "علما هستند که از خداوند می ترسند"».
دوباره بخوانید.. خداوند میفرماید: «علما از خداوند میترسند» و بدون شک ترس آنها نیز به خاطر درک بالای آنهاست و شکی نیست که شیخین در این زمره و در راس آن قرار میگیرند چون به سختی از خدایشان میترسیدند.
ولی شما که فکر میکنید،عالم به شرع و دین هستید،باید بدانید که چون ذره ای خوف و خشیت الهی در دلهایتان وجود ندارد ذره ای از دین و شرع آگاهی ندارید.(و هر چه هست غرض و کینه و بدبینی است)
در خطبه ۸۲ نهج البلاغه موسوم به "غرا " آمده که حضرت علی فرمودند:
«اى بندگان خدا، شما را به ترس از خدا سفارش مى کنم….. پس اى بندگان خدا از خدا بترسید چونان خردمندى که اندیشه معاد، قلب او را تسخیر کرده و بیم از عذاب، پیکرش را رنجور داشته… شما را به ترس از خدا سفارش مى کنم ..!!»
واقعاً که مدعی چقدر نسبت به آیات قرآن و سخنان حضرت علی آگاه هستند!
حضرت علی میگوید: مانند خردمندان که اندیشه معاد قلبشان را تسخیر کرده و از عذاب میترسند، بترسید ولی شما حضرت عمر را به خاطر ترس از خدا و عذابش محکوم میکنید؟
*بنابر قول حضرت رسول اکرم صلی الله علیه و سلم هر چقدر که این علم قوی‌تر شود خشیت در نفس انسان بیشتر میشود. رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم فرمودند:
«به خدا قسم اگر آنچه را که من می‌دانم می‌دانستید کم می‌خندیدید و زیاد گریه میکردید، و از زنها در بسترها لذت نمی‌بردید و به بیابانها می‌رفتید و زاری به خداوند میکردید».1
و ما افتخار میکنیم که بگوییم: بعد از رسول الله صلی الله علیه و سلم عالمترین شخص حضرت ابوبکر بود زیرا محمد بن سیرین میفرماید:پس از رسول خدا صلى الله علیه وسلم هیچ کسی ترساتر از ابوبکر رضی الله عنه نیست.۲
و آورده اند که روزی پیامبر اکرم به ابوبکر صدیق فرمود: «به چه فکر میکنی؟» پاسخ داد: «یا رسول الله، چون به احوال و اهوال قیامت می اندیشم و انواع عقوبتهایی را که خداوند برای عاصیان و مجرمان در نظر گرفته است، به یاد می آورم، آرزو میکنم که ای کاش خداوند به جای همه مردم مرا عذاب میداد و این بدبختان و بیچارگان را از آتش و عقوبت میرهانید!» پیامبر صلی الله علیه و سلم فرمود: «یا ابابکر، اندیشه تو از هفتاد سال عبادت برتر و با ارزشتر است»
و در سیرت امیرالمومنین فاروق رضی الله عنه نیز نقل است که روزی در نماز فجر این آیه را تلاوت میکرد:
(قَالَ إِنَّمَا أَشْکُو بَثِّی وَحُزْنِی إِلَى اللّهِ وَأَعْلَمُ مِنَ اللّهِ مَا لاَ تَعْلَمُونَ )(یوسف: ۸۶)
«گفت من شکایت غم و اندوه خود را پیش خدا مىبرم و از خدا چیزى مىدانم که شما نمىدانید. »
راوی میگوید: حضرت عمر طوری گریست که صدای گریه اش در صفهای آخر شنیده می شد.۳ تا آن حد متأثر میشد و می گریست که بر زمین می افتاد و مانند مریضی به منزل برمی گشت و مردم به خیال اینکه مریض شده است به عیادت او می رفتند.۴
۵- آیه زیر را که خداوند در وصف مومنان نازل کرده است را با دقت بخوانید:
(تَتَجَافَى جُنُوبُهُمْ عَنِ الْمَضَاجِعِ یَدْعُونَ رَبَّهُمْ خَوْفاً وَطَمَعاً وَمِمَّا رَزَقْنَاهُمْ یُنْفِقُونَ) (السجده: ۱۶)
«از بستر خواب پهلوهایشان را فاصله می‌دهند، پروردگارشان را با "بیم و امید" میخوانند و از آنچه به آنها داده ایم انفاق می کنند».
حال سخنانی که مدعی از حضرت عمر رضی الله نقل کرده اند را بخوانید:
«اگر فریادگری از آسمان فریاد زند: ای مردم همه شما بهشتی هستید جز یک نفر، می ترسم آن یک نفر من باشم(خوف و خشیت الهی)، و اگر فریاد کننده‌ای فریاد زند و بگوید: همه شما جهنمی هستید جز یک نفر، امیدوارم آن یک نفر من باشم(امید به خدا) »
با مقایسه کردن آیه قرآن و سخن حضرت عمر کاملاً متوجه میشویم که حضرت عمر از مومنترین مومنان و مصداق همین آیه است زیرا:
خداوند میفرماید:پروردگارشان را با بیم.. میخوانند و حضرت عمر نیز بیم دارد که مستحق عذاب الهی باشد.
خداوند میفرماید: پروردگارشان را با.. امید میخوانند و حضرت عمر نیز امیدوار است که اگر تنها یک نفر مستحق بهشت است آن یک نفر او باشد.
۶- خداوند در وصف کافران میفرماید:
مَا سَلَکَکُمْ فِی سَقَرَ ﴿۴٢﴾ قَالُوا لَمْ نَکُ مِنَ الْمُصَلِّینَ ﴿۴٣﴾ وَلَمْ نَکُ نُطْعِمُ الْمِسْکِینَ ﴿۴۴﴾ وَکُنَّا نَخُوضُ مَعَ الْخَائِضِینَ ﴿۴۵﴾ وَکُنَّا نُکَذِّبُ بِیَوْمِ الدِّینِ ﴿۴۶﴾ (المدثر)
(به کفار خواهند گفت:)«چه چیزی شما را به جهنم کشانده است، می‌گویند ما از نماز خوانان نبودیم، و به مسکینها طعام نمی‌دادیم و با آنان که سخن باطل میگفتند هم آواز می‌شدیم و روز قیامت را دروغ می‌پنداشتیم».
تا اینکه خداوند میفرماید: کَلاَّ بَلْ لاَیَخَافُونَ الْآخِرَهَ. (المدثر: ۵۳).
«آری که (کافران) از آخرت نمی ترسند».
کافران را به عدم عمل و عدم خوف وصف کرده است و عدم خوف را نشانه کافران عنوان کرده است.
پس ای مسلمان بدان که خوف از خدا دلیل بر ایمان و آگاهی بر دین است و عدم خوف دلیل بر کفر و جهالت در امور دینی است.
پس مدعی که ذره ای از خشیت و خوف الهی در دلش وجود ندارد باید ببیند که چه رابطه ای بین او و کافران وجود دارد که این همه در صفات به هم نزدیک هستند!
۷- علامه ذهبی در منهاج الاعتدال در جواب به شبهه ای مانند همین شبهه میفرمایند:
«همانند این سخن از جماعتی از ابرار سابقین که از خوف و هیبت الهی گفته اند نقل شده چنانکه از ابوذر روایت شده که او گفت: «به خدا قسم دوست داشتم درخت قطع شده ای باشم» و عبدالله بن مسعود گفت: «اگر بین بهشت و دوزخ بایستم و مرا مخیر کنند که در کدام باشم و یا خاکستر باشم؟ من خاکستر را انتخاب می کنم» و از قول علی رضی الله عنه آمده که گفت: «از عیوب و زشتی های ظاهر و باطنم به سوی خدا شکایت می کنم»
بنابراین کلامی را که بنده از جهت ترس خدا بگوید: دلالت بر ایمان او دارد، و البته خدا برای بندگان خائف خود آمرزنده است.»
۸– امام ترمذی و ابن ماجه از حضرت ابوذر رضی الله عنه چنین روایت کرده اند:
ابوذر می گوید:«رسول اکرم صلی الله علیه وسلم فرمود: من می بینیم آنچه را که شما نمی بینید، و می شنوم آنچه را که شما نمی شنوید. آسمان به آه و فغان در آمد و باید آه و فغان کند. به اندازه چهار انگشت در آن جای پیدا نمی شود مگر اینکه فرشتگان در آنجا مشغول سجده هستند. به خدا سوگند اگر شما می دانستید، آنچه را که من می دانم، بیشتر گریه و کمتر خنده می کردید و هرگز از زنان لذت جماع را محسوس نمی کردید و به میدانها می رفتید و بسوی خداوند با صدای بلند آه و فغان می کردید. بسیار دوست دارم که درخت خارداری می بودم»5 (لوددت أنی کنت شجره تعضد)
اکنون از شیعیان سوال می شود که: از روایت صحیحه ثابت کردیم که رسول اکرم صلی الله علیه و آله وسلم نیز درباره خود فرمودند: ای کاش درختی بودم!
پاسخ بدهید، این حدیث نیز، گواهی حضرت رسول الله صلی الله علیه وسلم علیه خودش محسوب می گردد و آیا حضرت رسول صلی الله علیه و سلم از کارهای خود پشیمان است؟
آیا آنچه را که درباره شیخین گفته بودید اینجا نیز صدق پیدا می کند؟ ای خردمندان بفرمایید چه تفاوتی میان سخن پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم و میان گفته شیخین وجود دارد؟!
۹– ملا باقر مجلسی در بحار الانوار مینویسد:
سلمان فقال: یا لیتنی کنت کبشا لاهلی فأکلوا لحمی و مزقوا جلدی ولم أسمع بذکر النار، وقال أبوذر: یا لیت أمی کانت عاقرا ولم تلدنی ولم أسمع بذکر النار، وقال مقداد: یا لیتنی کنت طائرا فی القفار ولم یکن علی حساب ولا عقاب ولم أسمع بذکر النار، وقال علی (علیه السلام): یا لیت السباع مزقت لحمی ولیت أمی لم تلدنی ولم أسمع بذکر النار. ثم وضع علی (علیه السلام) یده على رأسه وجعل یبکی ویقول: وا بعد سفراه ! وا قله زاداه فی سفر القیامه ۶
یعنی سلمان فارسی گفت: «اى کاش! براى خانواده ام گوسفندى بودم که از گوشتم مى خوردند و پوستم را تکه تکه مى کردند و هرگز نام آتش را نمى شنیدم!»
أبوذر(رضی الله عنه) گفت: «اى کاش! مادرم عقیم و نازا بود و هرگز مرا نمى زایید و نام آتش به گوشم نمى خورد!»..
و مقداد گفت: «اى کاش! پرنده اى در جایى بدون سکنه و آب و علف بودم و بر من هیچ حساب و عقابى نبود و هرگز نام آتش را نمى شنیدم!»
و علی (رضی الله عنه) فرمود: «اى کاش! گرگ درنده اى گوشتم را پاره پاره مى کرد! اى کاش! هرگز از مادرم زاییده نمى شدم و اسم آتش را نمى شنیدم! سپس على دستش را بر سرش زد و بر روى آن گذاشت و گریه کنان گفت: واى بر من! بعد از سفرم(وفاتم) چه مى شود! واى بر من از کمى توشه سفر قیامت!».
آیا گفته ی حضرت علی رضی الله عنه که دال بر ترس و بیم از خداوند است دلیل بر قدرت و قوت ایمان وی بر خداوند نیست؟ جواب بدهید! آیا او با گفتن این کلمات علیه خود گواهی می دهد؟ آیا او از کارهای غلطش پشیمان است!؟ و آیا او که به عقیده شما قسمت کننده بهشت وجنهم است! خود را بهشتی نمی داند؟ اگر چنین نیست، پس ای خردمندان بفرمایید چه تفاوتی میان این کلمه ها و میان گفته شیخین وجود دارد که شما آنها را مذموم میدانید ولی حضرت علی و سلمان و مقداد و ابوذر رضی الله عنه اجمعین را خیر ؟!
۱۰- نظیر آنچه را که از ابوبکر و عمر ثابت شده است و از حضرت محمد صلی الله علیه و آله و سلم و حضرت علی و ابوذر و مقداد و ابن مسعود و سلمان فارسی نیز نقل شد را خداوند از مریم علیها السلام خبر داده است:
یَا لَیْتَنِی مِتُّ قَبْلَ هَٰذَا وَکُنتُ نَسْیًا مَّنسِیًّا (مریم: ۲۳).
«گفت: کاش قبل از این مرده بودم و به فراموشی سپرده می‌شدم».
ابن‌عباس رضی الله عنهما در تفسیر: مِتُّ قَبْلَ هَٰذَا وَکُنتُ نَسْیًا مَّنسِیًّا . «به فراموشی سپرده می شدم». میگوید: یعنی خلق نشده و چیزی نمی شدم. قتاده می گوید یعنی: چیزی که شناخته نشده و قابل ذکر نیست. ربیع بن انس می گوید: یعنی سقط (تفسیر طبری)
۱۱– مدعی گفته سیدنا عمر در آخرین لحظات عمر، وجودش پر از ترس بود که به آن جواب دادیم،ولی ببینیم نظر سیدنا علی رضی الله عنه هنگام فوت عمر رضی الله عنه چه بود!
ابی ملیکه می گوید، از ابن عباس شنیدم که می فرمود: «عمر رضى الله عنه روی تخت گذاشته شد؟، مردم او را احاطه کردند، بر او دعا و درود گفتند، قبل از اینکه جسد او حمل گردد، و من (ابن عباس) نیز در میان مردم بودم. ناگهان شخصی دستش را روی شانه من گذاشت وقتی متوجه شدم، دیدم که او علی بن ابی طالب است که در حق عمر، ترحم کرده گفت:« بعد از خودت هیچ کس را بهتر از خودت، پشت سر نگذاشتی که من دوست داشته باشم با عملی مانند عمل او به ملاقات خدا بروم. سوگند به الله من یقین داشتم که خداوند تو را با دو رفیقت همراه خواهد کرد. من به کثرت از رسول اکرم صلی الله علیه وسلم شنیده ام که می فرمود: «من و ابوبکر و عمر رفتیم، من و ابوبکر و عمر بیرون رفتیم، من و ابوبکر و عمر وارد شدیم»7
و در روز وفات حضرت ابوبکر رضی الله عنه در یک روایت طولانی فرمودند(قسمتی از آن):
و اتعبت من بعدک اتعابا شدیدا = با مرگ خود دیگران را سخت آزرده کردی .. و فزت بالخیر فوزا عظیما = و خود به خیر و رستگاری بزرگ دست یافتی .. فجللت عن البکاء = پس برتر از آنی که برایت گریست! …فوالله لن یصاب المسلمون بعد رسول الله صلی الله علیه و سلم بمثلک ابدا = به خدا سوگند هر گز مسلمانان بعد از پیامبر دچار مصیبتی چون غم از دست دادن تو نمیشوند!۸
و روزی بر منبر در ضمن خطبه ای طولانی در مدح ابوبکر آنقدر گریستند که محاسنشان خیس شدند.۹
حضرت علی علیه السلام بر این عقیده بود که سیدنا ابوبکر صدیق رضی الله عنه و سیدنا عمر رضی الله عنهما از بهشتیان هستند. ولی تویی که خود را شیعه او میدانی خلاف او میگویی؟ و واقعاً که چه خوب شیعیانی هستید!!
در پایان:
از علفزار جهان حیوان نداند جز چرا! … آدمی باشد همیشه در غم روز جزا
آنکه نبود در ضمیرش خوف روز آخرت … هست حیوان بهتر از وی بیشک و بی افترا !! ۱۰
التماس دعا
—————————————————————————-
۱ – المستدرک حاکم ج ۴ ص۶۲۳ و میگوید: سندش به شرط شیخین صحیح است و ذهبی آن را تایید میکند.
۲ – صفه الصفوه ج۲ ص۲۵۳، أبی الفرج ابن الجوزی، دار المعرفه، بیروت.
۳ – منتخب کنز العمال، ج۴، ص۳۸۷ و ابن الجوزی در سیرت عمر بن خطاب، ص۱۴۶
۴ – الریاض النضره، ج۲، ص۵۷ ، محب الدین الطبری؛ به نقل از سیمای صادق فاروق اعظم،حاج عبدالله احمدیان
۵ – سنن ترمذی کتاب الزهد (۲۳۱۲) ابن ماجه کتاب الزهد باب الحزن و البکاء (ح ۴۱۹۰) و صحیح ترمذی ( ح ۳۳۷۸)
۶ – بحار الانوار مجلسی ج ۴۳ ص ۸۹ چاپ موسسه وفا بیروت.
۷ – مسند احمد ح۸۷۸ و…. شبیه این روایت در کتب شیعه : معانى الأخبار، إبنبابویه، چاپ ایران، ص117- شرح نهجالبلاغه، إبنأبىالحدید، ج3، ص147.
۸ – تاریخ دمشق ابن عساکر ج۳۰ ص ۴۳۸،بیروت ، بعضی این روایت را صحیح نمیدانند ولی با قیاس با دیگر روایات این سخنان که از حضرت علی صادر شده غیر از حقیقت چیز دیگری نمی تواند باشد. و الله اعلم
۹ – هیثمی در مجمع الزوائد ج۹ ص ۴۷ وقال : رواه البزار ورجاله رجال الصحیح غیر اسماعیل بن أبی الحارث وهو ثقه. مسند البزار بخش مسند علی بن ابیطالب(رض) ج۳ ص۱۴،رقم ۷۶۱ .البدایه و النهایه ج ۳ ص۲۷۱-۲۷۲ المستدرک حاکم ج ۳ص ۶۷ و حاکم میگوید: صحیح است برشرط مسلم و ذهبی موافق آن است.
۱۰ – کتاب طریق آشنایی ص۴۴، سید محمد معصومی(تخلص:ندیمی) چاپ ۸۵
