همراه بودن ابوبکر با رسول الله صلی الله علیه وسلم در غار ثور ، فضیلت است

ادعای شیعه . به فرض اینکه ابوبکر خلیفه اول شما همراه پیامبر در غار بوده است آیه ۴۰ سوره توبه هیچ فضیلتی برای اونیست . اگر منظور "ان الله معنا" "خدا با ماست" که هیچ دلیلی نیست که این معیت معیت خاصه باشد چرا که در آیه ۸سوره مجادله آمده که "آیا ندیدی وندانستی که آنچه در آسمانها وزمین است خدا بر آن آگاه است اگر چنانچه سه نفربا هم راز گویند خدا چهارمین آنهاست… وهرکجا که باشند خدا با آنهاست" همانطورکه معلوم شد خدا با همه است چه افراد خوب وچه افراد بد)
واگر منظور از معیت در اینجا کمک کردن وهمراهی ونصرت باشد که خداوند آن را مخصوص پیامبر کرده است مگر نزول سکینه وآرامش از نتایج معیت خاص نیست خوب آنرا هم که خدا مخصوص پیامبر (در آن شرائط خاص) کرده وفرموده سکینه وآرامش را بر او یعنی پیامبر صلی الله علیه وسلم نازل کرده است واینکه گفته شده لازمه معیت خدا با بنده این است که آرامش وسکینه را بر او بفرستد باید گفت که مطمئنا این آرامش مخصوص پیامبر است چرا که هدف اصلی مشرکین یافتن پیامبر بود نه ابوبکر واصلا خدا می بایست پیامبرش را حفظ می کرد تا دینش باقی بماند نه ابوبکر را ولذا لزومی نداشت ابوبکر را مخصوصا یاری کند چرا که اگر پیامبر را حفظ میکرد بقیه هم طفیلا در امان می ماندند مگر وقتی که حضرت موسی به یارانش گفت خدا با من است خداوند یاران او را از بلا نجات نبخشید همانطور هم در اول آیه آمده است"اگر او را یاری نکنید خداوند اورا (پیامبر) را یاری می کند)لذا اگر اندکی از تعصب خویش دست بردارید می دانید که از عقل به دور است که در اول آیه از یاری فرد به خصوصی صحبت شود وآنگاه در توضیح آن، سخن از یاری کردن کس دیگر به میان آید!!

پاسخ اهل سنت:
شیعه بیچاره برای کم رنگ کردن نقش ابوبکر در هجرت رسول الله، تب کرده و به هذیان گویی پرداخته است!
این درست است که الله با همه است با مسلمان هم هست و کافر هم ، اما بودن داریم تا بودن !
و روال جمله بما میگوید که منظور از همراه بودن الله با بنده اش چیست.
در سوره توبه آیه مربوطه را دوباره ببنید :
إِلا تَنصُرُوهُ فَقَدْ نَصَرَهُ اللّهُ إِذْ أَخْرَجَهُ الَّذِینَ کَفَرُواْ ثَانِیَ اثْنَیْنِ إِذْ هُمَا فِی الْغَارِ إِذْ یَقُولُ لِصَاحِبِهِ لاَ تَحْزَنْ إِنَّ اللّهَ مَعَنَا فَأَنزَلَ اللّهُ سَکِینَتَهُ عَلَیْهِ وَأَیَّدَهُ بِجُنُودٍ لَّمْ تَرَوْهَا وَجَعَلَ کَلِمَهَ الَّذِینَ کَفَرُواْ السُّفْلَى وَکَلِمَهُ اللّهِ هِیَ الْعُلْیَا وَاللّهُ عَزِیزٌ حَکِیمٌ ﴿۴۰﴾
اگر او [پیامبر] را یارى نکنید قطعا خدا او را یارى کرد هنگامى که کسانى که کفر ورزیدند او را [از مکه] بیرون کردند و او نفر دوم از دو تن بود آنگاه که در غار [ثور] بودند وقتى به همراه خود مى‏گفت اندوه مدار که خدا با ماست.
پس خدا آرامش خود را بر او فرو فرستاد و او را با سپاهیانى که آنها را نمى‏دیدید تایید کرد و کلمه کسانى را که کفر ورزیدند پست‏تر گردانید و کلمه خداست که برتر است و خدا شکست‏ناپذیر حکیم است (۴۰)
در آیه، قبل از آنکه رسول الله صلی اله علیه وسلم به ابوبکر بگوید الله با ماست جمله ای میگوید که شیعه نمیخواهد آنرا ببیند یعنی این جمله را :
«إِذْ یَقُولُ لِصَاحِبِهِ لاَ تَحْزَنْ»
«وقتى به همراه خود مى‏گفت اندوه مدار»
قبل از آنکه رسول الله به رفیقش بگوید الله با ماست، میگوید غم نخور چرا غم نخور ؟ چون الله با ماست !
حالا شیعه برای کم کردن نقش و اهمیت ابوبکر میگوید اینکه مهم نیست چون الله با همه است و این آیه را از سوره مجادله شاهد آورده است:
أَلَمْ تَرَ أَنَّ اللَّهَ یَعْلَمُ مَا فِی السَّمَاوَاتِ وَمَا فِی الْأَرْضِ مَا یَکُونُ مِن نَّجْوَى ثَلَاثَهٍ إِلَّا هُوَ رَابِعُهُمْ وَلَا خَمْسَهٍ إِلَّا هُوَ سَادِسُهُمْ وَلَا أَدْنَى مِن ذَلِکَ وَلَا أَکْثَرَ إِلَّا هُوَ مَعَهُمْ أَیْنَ مَا کَانُوا ثُمَّ یُنَبِّئُهُم بِمَا عَمِلُوا یَوْمَ الْقِیَامَهِ إِنَّ اللَّهَ بِکُلِّ شَیْءٍ عَلِیمٌ ﴿۷﴾
آیا ندانسته‏اى که خدا آنچه را که در آسمانها و آنچه را که در زمین است مى‏داند هیچ گفتگوى محرمانه‏اى میان سه تن نیست مگر اینکه او چهارمین آنهاست و نه میان پنج تن مگر اینکه او ششمین آنهاست و نه کمتر از این [عدد] و نه بیشتر مگر اینکه هر کجا باشند او با آنهاست آنگاه روز قیامت آنان را به آنچه کرده‏اند آگاه خواهد گردانید زیرا خدا به هر چیزى داناست (۷)
و شیعه از این آیه نتیجه میگیرد :چون الله با همه است، پس (با ابوبکر بودن) امتیازی برای خلیفه اول حساب نمیشود و ابوبکر در این صفت تنها نیست!
به این مجادله گران بی نهایت نادان میگوییم:
پس وقتی الله میفرماید (غم نخور چون الله با ماست) آیا باید نتیجه بگیری که پس هرکس الله با اوست باید غم نخورد ؟؟!
پس آن مجرمانی که با تعقیب رسول الله ، ابوبکر را بوحشت انداخته بودند نیز باید غم نخورند ؟!! به این حجت که الله با اونها هم هست!
هان ؟ با استدلال شما هیچکس باید غم نخورد !!!
پس دیدی ای نادان که دشمنی با ابوبکر ،ترا کور کرده و فرق وسیاه و سفید را نمیبنی !
و اینرا درست گفتی که الله با همه هست، اما باید دید که با رحمتش است یا با خشمش
و چگونه می فهمیم که با رحمتش است یا با غضبش "؟ این آسان است
جمله قبلی بما میفهماند
اگر الله بگوید وای بحالت من حرف ترا شنیدم و با تو و مراقب تو هستم
از این (وای بحالت )درمیابی که الله با غضبش همراه توست
اما وقتی با مهربانی میگوید غم نخور من با توام
«اذْ یَقُولُ لِصَاحِبِهِ لاَ تَحْزَنْ» وقتى به همراه خود مى‏گفت اندوه مدار
…………………
این را دیگر هرکس که ، اندکی انصاف داشته باشد تعبیر به این میکند که الله با رحمتش با ماست چون میگوید غم نخور
و کلمه (صاحبه) ایضا رهگشا است اما نه برای کوردلان شیعه
وقتى به (همراه خود )مى‏گفت اندوه مدار
معمولا در سفر، دوست (همراه)انسان میباشد نه دشمن
اکر شیعه مجادله گر بگوید که گاهی ممکن است دشمن همراه وهمسفر ، انسان باشد ، در جواب، صحبت را دراز نمیکنیم و فقط میگوییم در این حالت به دشمن نمیگوییم غم نخور بلکه میگوییم غم بخور
آفرین به حوصله شیعه! آفرین به پررویش!و افرین به امیدش، هیچ دلیلی ندارد اما از رو نمیرود و همیشه هم در حالت حمله است!! انا لله و انا الیه راجعون
پس موضوع خیلی روشن است ، نیازی به توضیح اضافی نیست ، اما شیعه هرگز نمیتواند سخن حق را بپذیرد ، چون برای قبول کردن حق، اول باید قبر مذهب خود را بکند و آن را دفن نماید، اما گویا رسوا شدن و جان کندن برای شیعه آسانتر است تا رها کردن مذهب باطل ! پس بازهم : انا لله و انا الیه راجعون