دلیلی آشکار بر نادانی عجیب روحانیون شیعه!

در روزهای انقلاب وقتی ما به طرفداری از خمینی شعار میدادیم، یکی از خویشاوندان ما ؛که شاه دوست بود؛ ما را منع میکرد، تا بلاخره انقلاب پیروز شد، و سالی نگذشته بود که دیدیم او هم دارد به شاه  بد و بیراه میگوید!! او میگفت : من نمیدانم چرا  این شاه احمق، کتابهای خمینی را ممنوع کرده بود؟!!

ای کاش اجازه میداد مردم کتابهایش را بخوانند تا او را بشناسند و به این بلا دچار نشوند!
هرچند که من همیشه از شاه متنفر بودم اما سخن این شاه دوست درست است، یعنی  بهترین راه رسوا کردن علمای شیعه نمایاندن نوشته های آنها به مردم است .
نوشته زیر از علامه حلی است، او  چنانکه از نامش پیداست، شیعه ها  برایش ارزش فراوانی قایلند و برای همین به او لقب علامه را داده اند، در علامه  بودن او شیعه ها با هم اختلاف ندارند!
 بیایید نوشته این علامه را بخواتد، علامه شیعه که این باشد!! ……
علامه حلی میگوید: این آیه در حق حضرت علی و فاطمه و حسن و حسین است:
(مَرَجَ الْبَحْرَیْنِ یَلْتَقِیَانِ ﴿١٩﴾ بَیْنَهُمَا بَرْزَخٌ لَّا یَبْغِیَانِ) (الرحمن: ۱۹-۲۰).
«دو دریاى مختلف (شور و شیرین) را در کنار هم قرار داد، در حالى که با هم تماس دارند. در میان آن دو برزخى است که یکى بر دیگرى غلبه نمى‏کند (و به هم نمى‏آمیزند)».
او اضافه میکند: سنی هم حرف ما را میگوید  و  مفسر سنی ها ؛یعنی ثعلبی؛  در تفسیر خود مینویسد: ابونعیم از ابن عباس روایت می‌کند که در فرموده: « مَرَجَ الْبَحْرَیْنِ یَلْتَقِیَانِ » منظور از دو دریا علی و فاطمه است و در « بَیْنَهُمَا بَرْزَخٌ لَّا یَبْغِیَانِ» مراد از برزخ و حد فاصل پیامبر می‌باشد. همچنین مروارید و مرجان در آیه بعد: (یَخْرُجُ مِنْهُمَا اللُّؤْلُؤُ وَالْمَرْجَانُ) (الرحمن: ۲۲). «از آن دو دریاى (شور و شیرین)، لؤلؤ و مرجان خارج مى‏شود».حسن و حسین هستند، چنین فضیلتی برای هیچ کدام از اصحاب دیگر حاصل نشده و لذا او برای امامت شایسته‌تر و اولی‌تر است.

پاسخ اهل سنت:
۱ – چنین تفسیر خزعبلات را فقط فردی بیمار بر زبان می‌آورد چرا که به هذیان گویی بیشتر شبیه است تا به تفسیر قرآن، و چیزی از قبیل تفسیر ملحدان و قرمطیان باطنیون از قرآن است، حتی از تفسیر آنها هم بدتر است. اصولاً چنین تفسیرکردنی، بی‌احترامی و اهانت بزرگی به قرآن و معانی والای آن است.
۲: این آیات در سوره رحمن است که به اجماع مسلمانان سوره‌ای مکی است, و حسن و حسن در مدینه متولد شدند.
۳: دریا نامیدن علی و فاطمه، و اینکه حسن مروارید باشد و حسین مثلاً مرجان و نکاح‌شان را مرج شمردن امری است که زبان عربی نه در مجاز و نه در حقیقت آن را نمیشناسد، لذا این سخن که دروغی بر خدا و قرآن است، از لحاظ لغت عرب نیز نادرست است.
۴: اگر معنی این باشد آیه عام است.  یعنی هر کس با زنی ازدواج کند و صاحب دو فرزند شود آن دو از همین نوع هستند!!!

۵: خداوند در آیه‌ی دیگری در مورد مرج البحرین توضیح بیشتری داده و می‌فرماید: ﴿ وَهُوَ الَّذِی مَرَجَ الْبَحْرَیْنِ هَـٰذَا عَذْبٌ فُرَاتٌ وَهَـٰذَا مِلْحٌ أُجَاجٌ وَجَعَلَ بَیْنَهُمَا بَرْزَخًا وَحِجْرًا مَّحْجُورًا ﴾ (الفرقان: ۵۳).
«او کسى است که دو دریا را در کنار هم قرار داد; یکى گوارا و شیرین، و دیگر شور و تلخ خداوند در میان آن دو حاجز ومانعی ایجاد کرده است که آنها را کاملاً از هم جدا ساخته است".
 پس  آیا معنی آیه این است که الله  علی و فاطمه را کاملا از هم جدا نگه داشته است!! با تفسیر شیعه به این نقطه میرسیم!!! علمای شیعه گویا قرآن را نخواندند و این آیه دوم را ندیدند!!

۶: حالا برگردیم به آیه مورد بحث: ( بَیْنَهُمَا بَرْزَخٌ لَّا یَبْغِیَانِ ﴿٢٠﴾ (الرحمن: ۲۰). الله فرمود: «میان آن دو حد فاصلی است که به هم تجاوز نکنند».
 اگر مراد از آن دو در این آیه، علی و فاطمه باشد، حد فاصل و برزخ میانشان پیامبر  به زعم آنها خواهد بود. یعنی ایشان مانع تجاوز یکی از آن دو به دیگری می‌شود و این به بدگویی شبیه‌تر است تا به مدح. بلکه این توهین به یکی از آن دو نفر (حضرت علی یا فاطمه ) است و  این تاویل   به این معنی است که قرآن، یکی از آن دو  را، بغی  (سرکش)   میداند ! و شاید هر دو را !!!!!!
پس اگر منظور از دو دریا علی و فاطمه باشد، پس  حتماً نکوهشی برای یکی از این دو هم است.

۷: ائمه تفسیر بر خلاف چیزی که این علامه گفته اتفاق نظر دارند و کسانی چون طبری و دیگران روایتی بر خلاف این روایت دروغین ذکر کرده‌اند.

۸ – اصلا این آیه، یک معجزه علمی قرآن است، پس بیایید وجه اعجاز را ببینید، تا سنگینی جرم تاویل گران بیشتر معلوم شود:
علوم دریا شناسی امروز بوضوح این پدیده را باثبات رسانیده است.  که  بین دریای مدیترانه و اقیانوس اطلس ؛در جبل الطارق؛ مانعی قرار دارد.
در سال ۱۹۸۲م یک هیئت علمی از امریکا به دانشگاه ملک عبدالعزیز در سعودی آمد و یاد آور گردید که این پرده در میان آبهای باب مندب وجود دارد که سفینه های فضائی امریکا آنرا عکس برداری کرده است، و معلوم شده است که این پرده با جزر و مد و توسط باد در حرکت است یعنی ـ مرج ـ چنانکه قرآن میگوید و عمق آن در بحر تقریباً به هزار متر میرسد.
حالا در قرآن می بینیم که این آیه میگوید: (مَرَجَ الْبَحْرَیْنِ یَلْتَقِیَانِ ﴿١٩﴾ بَیْنَهُمَا بَرْزَخٌ لَّا یَبْغِیَانِ ﴿٢٠﴾ فَبِأَیِّ آلَاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿٢١﴾ یَخْرُجُ مِنْهُمَا اللُّؤْلُؤُ وَالْمَرْجَانُ ﴿٢٢﴾ سوره الرحمن ۱۹_۲۲ )
(دو دریا را [به گونه‌اى‌] روان کرد [که‌] با هم برخورد کنند.  (١٩)  میان آن دو، حد فاصلى است که به هم تجاوز نمى‌کنند.  (٢٠)  پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید؟  (٢١)  از هر دو [دریا] مروارید و مرجان برآید.).
 
و همچنین  خداوند فرموده است: ﴿ وَهُوَ الَّذِی مَرَجَ الْبَحْرَیْنِ هَـٰذَا عَذْبٌ فُرَاتٌ وَهَـٰذَا مِلْحٌ أُجَاجٌ وَجَعَلَ بَیْنَهُمَا بَرْزَخًا وَحِجْرًا مَّحْجُورًا ﴾ (الفرقان: ۵۳)
«و اوست کسى که دو دریا را موج‌زنان به سوى هم روان کرد: این یکى شیرین [و] گوارا و آن یکى شور [و] تلخ است؛ و میان آن دو، مانع و حریمى استوار قرار داد.»
.  این پرده یا برزخ فاصل میان نهر وبحر وجود دارد، آبهای نهر که به بحر سرازیر میشود و با وضاحت در تصویر های گرفته شده از سفینه های فضای معلوم میشود و شکل آن تقریباً مثلثی است، اصل و پایه آن در بحر و بلندترین نقطهء آن آخر نهر است و تحقیقات علمی نشان میدهد این پرده ها همانگونهء که قرآن گفته پردهء است که میشود از آن گذشت و ماهی میتواند از آن عبور کند چه در بحر باشد وچه در نهر.