آیا انگیزه سربازان حضرت عمر از جهاد، رسیدن به غنایم بوده است؟

دلخوری اصلی علمای شیعه از حضرت عمر، این است که چرا ایشان در جنگها پیروز شده و دو ابرقدرت زمان را به زانو در آورده بودند!! این دلخوری آنقدر در مغز آنها ریشه دوانده که در بدگویی از عمر با مجوس و مجوس دوستان همصدا شده اند،  و خونخواریهای را به عمر نسبت میدهند که مانند آنرا هرگز برای چنگیز و تیمور نمیگویند!! و یک ادعای جدید آنها این است که سربازان حضرت عمر بطمع غنایم جنگیده اند! نه برای پیشبرد اسلام!!

ادعای شیعه:
انگیزه و هدف بعضى فرماندهان نظامى مسلمانان از کشور گشائى و فتوحات، پر کردن شکم خود و به اسارت گرفتن و خونریزى بوده است؟
و آیا این اهداف با هدف پیامبر اکرم که به حضرت على(رضى الله عنه)به هنگام اعزام به یمن فرمود: «لئن یهدی اللّه بک رجلا خیر لک مما طلعت علیه الشمس» قابل جمع است؟
ذهبى مى گوید:
مغیره بن شعبه در روز قادسیه به امیر مجوسیان گفت:
امر شدیم به جهاد, و آمدیم تا با جنگجویان شما جنگ کنیم و زن و بچه شما را اسیر بگیریم و آنچه از خوراک گفتی آنقدر داریم که شکممان را سیر کند،اما در سرزمین شما خوراکی فراوان و آبی گوارا یافتیم و باز نمیگردیم مگر آنوقت که آنها را به چنگ آوریم.سیر اعلام النبلاء ۳: ۳۱٫

در جریان فتح شاهرتا هنگامى که به دستور حکومت مرکزى امان دریافت کردند، فرمانده مسلمین ناراحت شده و گفت افسوس که غنائم را از دست دادیم.عبدالرزاق ۵: ۲۲۲
و نظیر ان از خالدین ولید نقل شده، تاریخ طبرى ۴: ۹٫ [۶۸] . بخاری، جهاد: ۱۰۲ و کتاب فضائل أصحاب

پاسخ اهل سنت
هرچند با توجه به سوء سابقه شیعه در نقل متون، و تحریف کتب، لازم است که اول ببینیم آیا صادقانه نقل قول کرده اند یا مثل همیشه، دروغ و راست را مخلوط نموده اند ؟!
اما چون معنی سخن شیعه درست است، پس تحقیق نمیکنیم ،یعنی قبول داریم عده ای نه برای رضای خداوند، نه برای اعتلای کلمه الله، که برای رسیدن به غنایم میجنگیدند و میجنگند.
اما در این عمل، عیبی متوجه حضرت عمر نیست، حضرت عمر بدون جنگیدن هم میتوانست زندگیی شاهانه داشته باشد، او هیچ نیازی به غنیمت نداشت، زیرا آنقدر در آمد از سرزمین تحت فرمانروایی خود داشت که تا برای تمام عمرش، ثروتمند باقی بماند، اما با این همه، او حتی خود را از یک زندگی ساده و عادی محروم کرد.
این حقیقت را شیعه، با وجود همه کذب و دروغی که پیرامون حضرت عمر ساخته، قبول دارد و تا امروز درباره ساده زیستی حضرت عمر ایرادی به ایشان ندارد.
البته از این قوم بی منطق بعید نیست که فردا تهمت چپاول بیت المال را هم به ایشان بزنند! ولی چون تا امروز چنین چیزی نگفته اند پس به همین استدلال میکنیم، که حضرت عمر گناه و نقشی در بدنیتی مجاهدانش نداشته، بلکه برعکس خودش خوش نیت بوده و حتی به غنیمت حلال هم توجه ای نداشته و در باره غنایم به شیوه پیامبر عمل نموده است.
و جالب اینکه شیعه در شبهه خود نوشته فرمانده جنگ در شاهرتا از اینکه دولت مرکزی اجازه غنیمت گرفتن از شکست خوردگان را نداد، آه و ناله سر داده بود و افسوس میخورد.
خب آخوند شیعه گرامی!!
حکومت مرکزی کی بود؟ آیا کسی جز عمر بود ؟ پس نتوانستی علیه عمر شبهه ای را مطرح کنی مگر اینکه مجبور شوی به نحوی ایشان ستایش نمایی
پس به فرض که لشکرش بد بودند، این ربطی به عمر نداشت.
بلکه این هنر مندی حضرت عمر بوده که از افراد عادی استفاده کرده و توانسته توسط آنها اهداف اسلام را به ثمر برساند.و این نکته را بگویم که در حدیث متفق علیه آمده است

جاء رجل إلى النبی صلى الله علیه وسلم فقال: الرجل یقاتل للمغنم والرجل یقاتل للذکر والرجل یقاتل لیرى مکانه فمن فی سبیل الله ؟ قال: " من قاتل لتکون کلمه الله هی العلیا فهو فی سبیل الله "

مردی به پیش رسول الله آمد و گفت شخصی برای غنیمت میجنگد، کسی برای کسب شهرت و افتخار میجنگد و کسی برای ریا میجنگد کدامیک از این سه کارش درست است؟
رسول الله فرمود هیچکدام!! بلکه کسی که جهاد میکند تا اسم و قانون الله برتر باشد او جهادش فی سبیل الله است.

البته اگر همراه جهاد، غنیمت بیاید، آن خوب و خوشحال کننده است، اما نیت اصلی نباید غنیمت باشد تا اجر ضایع نشود .
و حتی اگر انسان برای کسب غنیمت برود، اما نیتش این باشد که با کسب این غنیمت شوکت کفار را بشکند و زور مسلمان را زیاد کند باز کارش صحیح است .
حتی اگر دعا کند که خدایا کافر را بکشم و و مالش را بگیرم،اینهم صحیح است زیرا مدار کار بر نیت است، نیت مجاهد، نخست باید کسب رضایت الله و دخول بهشت باشد، بعد از آن اگر خواستار غنیمت شد، این چیز بدی نیست
و قران میفرماید :{ لَیْسَ عَلَیْکُمْ جُنَاحٌ أَنْ تَبْتَغُوا فَضْلًا مِنْ رَبِّکُمْ } (سوره بقره/۱۹۸) گناهی بر شما نیست که از فضل پروردگارتان (و از منافع اقتصادی در ایام حج) طلب کنید .
پس میبینید با آنکه نیت حج است، ولی تجارت در حج جایز است این مثال جهاد است ، که غنیمت در آن جایز است
و پیامبر فرمود: { مَنْ قَتَلَ قَتِیلًا فَلَهُ سَلَبُهُ } هرکس کافری را در وقت جهاد بکشد اموال شخصی مقتول مال کشنده است

نکته جالب اینکه
الله مسلمانها را وعده به کسب غنیمت میدهد، پس غنیمت را دوست داشتن بد نیست، زیرا اگر بد میبود الله وعده نمیداد این هم آیه:
(وَعَدَکُمُ اللَّهُ مَغَانِمَ کَثِیرَهً تَأْخُذُونَهَا فَعَجَّلَ لَکُمْ هَذِهِ وَکَفَّ أَیدِی النَّاسِ عَنْکُمْ وَلِتَکُونَ آیهً لِلْمُؤْمِنِینَ وَیهْدِیکُمْ صِرَاطًا مُسْتَقِیمًا) «خداوند غنایم فراوانی به شما وعده داده بود که آنها را به دست می‌آورید، ولی این یکی را زودتر برای شما فراهم ساخت؛» سوره فتح آیه ۲۰

بعد از این مقدمه برگردیم به ایرادی که شیعه گرفته است:
گفتیم که قبول داریم همه شرکت کنندگان در جنگ بر علیه ایران، هدفشان گرفتن غنیمت نبود ، زیرا وقتی در بین صحابه (در جنگ عظیم و مقدس احد) عده ای در پی کسب غنیمت بودند، پس هیچ جای تعجب نیست که بعضی از فاتحان ایران، نیز دنبال کسب دنیا بوده باشند.
الله درباره اصحاب پیامبر در جنگ احد میفرماید :(وَلَقَدْ صَدَقَکُمُ اللَّهُ وَعْدَهُ إِذْ تَحُسُّونَهُمْ بِإِذْنِهِ حَتَّى إِذَا فَشِلْتُمْ وَتَنَازَعْتُمْ فِی الْأَمْرِ وَعَصَیْتُمْ مِنْ بَعْدِ مَا أَرَاکُمْ مَا تُحِبُّونَ مِنْکُمْ مَنْ یُرِیدُ الدُّنْیَا وَمِنْکُمْ مَنْ یُرِیدُ الْآَخِرَهَ ثُمَّ صَرَفَکُمْ عَنْهُمْ لِیَبْتَلِیَکُمْ وَلَقَدْ عَفَا عَنْکُمْ وَاللَّهُ ذُو فَضْلٍ عَلَى الْمُؤْمِنِینَ) (۱۵۲) آل عمران
«خداوند، وعده خود را به شما، (در باره پیروزی بر دشمن در احد،) تحقق بخشید؛ در آن هنگام (که در آغاز جنگ،) دشمنان را به فرمان او، به قتل می‌رساندید؛ تا اینکه سست شدید؛ و در کار خود به نزاع پرداختید؛ و بعد از آن که آنچه را دوست می‌داشتید (از غلبه بر دشمن) به شما نشان داد، نافرمانی کردید.( از فرمان رسول سرپیچیدید و دنبال غنیمت رفتید ) بعضی از شما، خواهان دنیا بودند؛ و بعضی از شما خواهان آخرت. سپس خداوند شما را از آنان منصرف ساخت؛ (و پیروزی شما به شکست انجامید؛) تا شما را آزمایش کند. و او شما را بخشید؛ و خداوند نسبت به مؤمنان، فضل و بخشش دارد».

ابن مسعود میفرماید هرگز گمان نمیکردم احدی از اصحاب محمد خواهان دنیا باشند، تا اینکه این آیه نازل شد که بعضی از شما طالب دنیایید و بعضی خواهان آخرت …..
البته شیعه از این فرصت طلایی که آیه برای کوبیدن اصحاب محمد، پیش رویش گذاشته استفاده نمیکند ، چون بلافاصله الله میگوید من آنها را بخشیدم چون آنها مومنان هستند
فراموش نکنیم که آیه میگوید آنها از کار خود غمگین و پشیمان شدند……
خب وقتی افضل انسانها بعد از پیامبران این حالشان بوده، پس میتوان پذیرفت که در بین حمله کنندگان به ایران ،بعضی خواهان دنیا و غنیمت بودند
اما آنها چند نفر بودند ؟ جانب اصل سخن اینجاست!
شیعه مساله را خیلی بزرگ کرده ، ولی حقیقت این است که طالبین دنیا بسیار اندک بودند، این را از کجا میگوییم؟ به حکم عقل میگوییم!!
شما ببینید در جنگ احد، از هر سی نفر، یک نفر خواهان دنیا شد، همین باعث شکست گشت!
تازه طالبین دنیا در جنگ احد، وقتی به سوی دنیا دویدند که گمان کردند کفار شکست قطعی خورده اند.
حالا فرض کنید به جای( هر سی نفر یک نفر) ، هر دو نفر یک نفر شان، خواهان دنیا میبودند به یقین لشکر کفار، هم مسلمانان را شکست میداد و هم مدینه فتح میکرد !
مقصودم این است که طالب دنیا در صورتی در جنگ پیروز میشود که نیروی قوی تر از گروه مخالف داشته باشد. بلکه بیشتر بگویم خواهان دنیا وقتی به جنگ میرود که به پیروزی خود ایمان داشته باشد.
با این حساب، لشکر کوچکی که به ایران حمله کرد، اگر طالب دنیا میبود، هرگز نمیتوانست یک مملکت ۱۵۰ ملیونی؛ که مجموعه ای از چندین کشور بود؛ و بهترین تجهیزات جنگی زمان را داشت را با این سرعت، در سرزمین خود دشمن، شکست دهد،
همین بهترین دلیل ماست تا بگوییم :
بی تردید اکثریت غریب به اتفاق سربازان حضرت عمر رضى الله عنه
خواستار آخرت بودند، گرنه این فتح عظیم حاصل نمیشد، اما چون شیعه با عمربد است ،پس از سربازانش نیز بدگویی میکند تا حضرت عمر را بی اعتبار نماید.
و گرنه کتابهای تاریخ پر است از داستانهای مجاهدان پرهیزکار و متقی،
اما شیعه هرگز این داستانها را نمیبنید:
در فتح مرو تاجی بدست مسلمانان افتاد که بینهایت قیمتی بود امیر گفت آیا کسی است که این را به او ببخشم و نخواهد؟
گفتند: گمان نمیکنیم
گفت فلان را بگویید بیاید، تاج را به او داد قبول نکرد، امیر گفت این دستور است تاج را بردار به تو بخشیدم،
اطاعت از دستور امیر واجب بود پس تاج را برداشت و بیرون آمد، امیر گفت مراقبش باشید با تاج چه میکند
اولین گدا که پیش رویش آمد،داد. دیدند او تاج را به گدا را به پیش امیر آوردند تاج را از او گرفت و در عوض مبلغ قابل توجه ای پول به او داد.
و در تواریخ نوشته اند که حضرت عمر، خودش؛ از غنیمتهای گران قیمتی که به پایتخت میرسید، حیرت میکرد و یکبار گفت:لشکری که در این ثروت خیانت نمیکند، هرگز شکست نمیخورد.
آری ملایان شیعه، اگر از اصول جنگ و جهاد با خبر میبودند ، پس باید میدانستند که علت اصلی پیروزی مجاهدان عمر ، زهد و تقوا و بی اعتنایی آنها به دنیا بوده است و لا غیر.
و باید میدانستند که دنیا دوستان نمیتوانند بر لشکری که به مراتب قوی تر و مسلح تر از خودشان است پیروز شوند.
اما آخوندها چون خودشان هرگز جهاد نکرده اند ، پس به همین دلیل این تهمت های مسخره را مطرح میکنند.