بسم الله الرحمن الرحیم.درجامعه کنونی،که انسانها شیفته حقیقتندو هر انسانی برای خودش عالمی در زمینه گره های کورزندگی اش است دیگر نمیشود عوام فریبی ودروغ پردازی کردومانند برخی اقایان در برنامه زنده برای یافتن حدیثی از نرم افزار
واژه کلیدی را که مخاطب مورد نظراش است را وارد کنی وان حدیث راپیداکنی وبه دروغ به مردم بگویی که این واژه در حدیث نیست وخودت نفهمی که این حدیث راباهمان کلیدواژه ای که میگویی در حدی نیست پیداکرده ای(برنامه زنده شبکه کلمه واقای هاشم زهی)وامابعد……….خداوند در طول تاریخبشروازلحظه افرینش به انسانهایی نظر لطف ومهربانی کرده است وبعداز چندی بدلیل ناسپاسی انان راموردعذاب وشکنجه قرار داده است ازجمله این بزرگان که اسم اعظم خداوند را هدیه داشت وقران ان را بیان نموده بلعم ابن باعورا سفیر حضرت موسی(علی نبینا)بوده که بدلیل عنادو خطاهایش خداوند مثل اورا به سگی که زبانش اویزان است بیان میکند.حال کسانیکه مدعی اند خداوند از صحابه راضی شدودیگربرانان عذابی نیست هرچند که باعث کشته شدن مسلمین وانسانهای بیگناه شده باشندبایدبه این سوالات که ذهن هر انسان عبرت گیر،را مشغول میکندجواب دهندوبا این جواب یا ماویا خودش قانع میشویم وچه ثواب برتراز علم اموزی به مردم……ایا خداوند،زمانیکه اسم اعظمش را به بلعم عطا نمود از اوراضی نبود؟اگرخداوند راضی به اعمال بلعم نبودچرا اسم اعظمش را به او اموخت؟اگرخداوند باتوجه به علم اش میدانست که بلعم خطا میکند چرا از اوراضی شدواوهم از خدا؟چرا بلعم مدعی نشد که خدایا من وتو ازیکدیگرراضی هستیم ومن برهمین منطق اجتهاد کردم واگرمجتهدخطاکند1ثواب دارد تو نه اینکه به من ثواب ندادی بلکه مرا از گمراهان خواندی؟ایا درجه بلعم که اسم اعظم میدانست والاتراست یا اعراب بادیه نشینیکه چند ماه در محظر رسول اکرم بودند؟ایا اجتهاد صحابه که به جنگ وخونریزی وظعف اسلام عزیز شدباتوجه به سرگذشت بلعم که قصه اش را خداوند بیان میکندثواب دارد؟خوب است کمی عاقلانه تفکر کنیم.