اسلام تکس بانک مقالات اسلامی و پاسخ به شبهات
این جستار شامل 0 پاسخ ، و دارای 0 کاربر است ، و آخرین بار توسط 
-
نوشته ها
-
ابتدا اين روايت صحيح بخاري را بخوانيد:
عن عايشة قالت: دخل علىّ رسول اللّه صلىاللهعليهوسلم وعندى رجل قاعد فاشتدّ ذلك عليه ورأيت الغضب في وجهه. قالت فقلت: يا رسول اللّه! انّه اخى من الرضاعة قالت فقال: أنظرن اخوتكن من الرضاعة. فانما الرضاعة من المجاعة.
عايشه مىگويد: رسول خدا صلىاللهعليهوآله بر من وارد شد. مردى نزدم نشسته بود. اين صحنه بر آن حضرت گران آمد و آثار غضب را در چهرهاش مشاهده كردم. گفتم: يا رسول اللّه اين مرد برادر رضاعى من است. فرمود: در اين امر دقت كنيد كه رضاع وقتى ثابت است كه طفل شير خوار از پستان زنى شير بخورد. (و به وسيله شير، سير شود).
صحيح بخارى، ج 3، ص 223، كتاب الشهادات، باب الشهادة على الانساب، و ج 7 ص 12، كتاب النكاح
هرچند از اين روايت مشخص است که آن مرد که نزد عايشه نشسته بود شرايط محرميت با عايشه نداشت و بدين سبب بود که رسول خدا عصباني شدند، ولي فعلا قضاوت نمي کنيم و فرض را بر بي اطلاعي عايشه از احکام مي گذاريم. (اما توقع اين است که بعد از اين واقعه ،نامبرده درس عبرتي گرفته باشد و با ملاحظه زيادي با موضوع محرميت رضاعي خود، برخورد نمايد)
اما متاسفانه مي بينيم که پس از وفات رسول خدا ، اتفاقا محرم هاي رضاعي عايشه بيشتر و بيشتر مي شود تا جايي که صداي ،ام سلمه را نيز در مي آورد و او از اين عمل عايشه ابراز برائت مي نمايد.روايت صحيح مسلم را بخوانيد:قالت أم سلمة لعائشة: انّه يدخل عليك الغلام الايفع الذى ما أحب أن يدخل على.
أم سلمة به عايشه مىگفت: پسر مميز بر تو وارد مىشود (و تو حجاب نمىكنى) و من دوست ندارم كه بر من وارد شود
صحيح مسلم، ج 2، ص 1077، كتاب الرضاع، باب 7، ح 29.حال سوال اين است که چرا عايشه علي رغم تذکر جدي و غضب رسول خدا ،باز هم نسبت به فرمان ايشان سهل انگاري و اهمال نموده است. آيا ساده لوحي نيست که بپذيريم عايشه فقط در مورد محرميت رضاعي خود چنين کرده و به بقيه دستورات رسول خدا گردن نهاده است.
جناب حبيب در مقابل يک سوال بسيار صريح که بر اساس دو روايت از صحيح ترين کتب شما بيان شده ببين چه اراجيف بي ربط و بد دهاني کرده اي. دوست عزيز تا موقعي که سرت را در برف کرده باشي چيزي نمي تواني ببيني. به هرصورت ايکاش در مقابل اين سوال بنده حداقل سکوت مي کردي. آن وقت احتمال مي داديم که مي داني شرم چيست.اولا روایت اول که به ضرر شما است چون از آن حکم باطل بودن رضاع کبیر را میرساند پس طبق این روایت رضاع تنها در شیر خوارگی استدر صحیح بخاری آمده است
در باب «بَاب الشَّهَادَةِ عَلَى الْأَنْسَابِ وَالرَّضَاعِ الْمُسْتَفِيضِ وَالْمَوْتِ الْقَدِيمِ وَقَالَ النَّبِيُّ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ أَرْضَعَتْنِي وَأَبَا سَلَمَةَ ثُوَيْبَةُ وَالتَّثَبُّتِ فِيهِ»
روایت اول:
عَنْ عَائِشَةَ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهَا قَالَتْ
اسْتَأْذَنَ عَلَيَّ أَفْلَحُ فَلَمْ آذَنْ لَهُ فَقَالَ أَتَحْتَجِبِينَ مِنِّي وَأَنَا عَمُّكِ فَقُلْتُ وَكَيْفَ ذَلِكَ قَالَ أَرْضَعَتْكِ امْرَأَةُ أَخِي بِلَبَنِ أَخِي فَقَالَتْ سَأَلْتُ عَنْ ذَلِكَ رَسُولَ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ فَقَالَ صَدَقَ أَفْلَحُ ائْذَنِي لَهُیعنی عایشه رضی الله عنها میگوید افلح از من اجازه ورود خواست و به او اجازه ندادم بعد گفت به خاطر رضاعت منعموی تو هستم از پیامبر پرسیدم و تایید کرد و گفت به او اجازه بده
روایت بعدی
عَنْ عَائِشَةَ رَضِيَ الله عَنْهَا زَوْجَ النَّبِيِّ – صلى الله عليه وسلم – : أَنَّهَا سَمِعَتْ صَوْتَ رَجُلٍ يَسْتَأْذِنُ فِي بَيْتِ حَفْصَةَ، قَالَتْ: فَقُلْتُ: يَا رَسُولَ اللَّهِ، هَذَا رَجُلٌ يَسْتَأْذِنُ فِي بَيْتِكَ، فَقَالَ النَّبِيُّ – صلى الله عليه وسلم – : «أُرَاهُ فُلانًا» ـ لِعَمِّ حَفْصَةَ مِنَ الرَّضَاعَةِ ـ قَالَتْ عَائِشَةُ: لَوْ كَانَ فُلانٌ حَيًّا ـ لِعَمِّهَا مِنَ الرَّضَاعَةِ ـ دَخَلَ عَلَيَّ؟ فَقَالَ: «نَعَمْ، الرَّضَاعَةُ تُحَرِّمُ مَا تُحَرِّمُ الْوِلادَةُ». (بخارى:5099)
ترجمه: عايشه رضي الله عنها؛ همسر گرامي نبي اكرم – صلى الله عليه وسلم – ؛ مي گويد: صداي مردي را شنيدم كه اجازه مي خواست تا وارد خانة حفصه شود. گفتم: اي رسول خدا! اين مرد، اجازه مي خواهد تا وارد خانة شما شود. نبي اكرم – صلى الله عليه وسلم – فرمود: «فكر مي كنم فلاني ـ نام عموي رضاعي حفصه را برد ـ است».
عايشه پرسيد: اگر فلاني ـ نام عموي رضاعي اش را گرفت ـ زنده مي بود، مي توانست به خانه ام بيايد؟ فرمود: «بلي، آنچه را كه خويشاوندي نسبي، حرام مي كند، رضاعت نيز حرام مي گرداند».روایت بعدی
أَنَّ عَائِشَةَ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهَا قَالَتْ
دَخَلَ عَلَيَّ النَّبِيُّ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ وَعِنْدِي رَجُلٌ قَالَ يَا عَائِشَةُ مَنْ هَذَا قُلْتُ أَخِي مِنْ الرَّضَاعَةِ قَالَ يَا عَائِشَةُ انْظُرْنَ مَنْ إِخْوَانُكُنَّ فَإِنَّمَا الرَّضَاعَةُ مِنْ الْمَجَاعَةِ
یعنی: عایشه میگوید پیامبر بر من وارد شد و مردی نزد من بود گفت ای عایشه این کیست گفتم برادر رضاعی من است گفت «خوب دقت كنيد چه كساني برادران شما هستند زيرا رضاعت، زماني به ثبوت مي رسد كه گرسنگي را برطرف نمايد». يعني در دوران شير خوارگي باشد.
و در باب «بَاب مَنْ قَالَ لَا رَضَاعَ بَعْدَ حَوْلَيْنِ لِقَوْلِهِ تَعَالَى { حَوْلَيْنِ كَامِلَيْنِ لِمَنْ أَرَادَ أَنْ يُتِمَّ الرَّضَاعَةَ }» یعنی کسی که بگوید رضاعی نیست بعد از دو سال شیر خوارگی
در روایت اول آمده است
عَنْ عَائِشَةَ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهَا
أَنَّ النَّبِيَّ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ دَخَلَ عَلَيْهَا وَعِنْدَهَا رَجُلٌ فَكَأَنَّهُ تَغَيَّرَ وَجْهُهُ كَأَنَّهُ كَرِهَ ذَلِكَ فَقَالَتْ إِنَّهُ أَخِي فَقَالَ انْظُرْنَ مَنْ إِخْوَانُكُنَّ فَإِنَّمَا الرَّضَاعَةُ مِنْ الْمَجَاعَةِ.
عايشه ميگوید پیامبر بر من وارد شد و مردی در نزد من بود صورت پیامبر تغییر کرد انگار که از این کار کراهت داشت گفتم او برادر رضاعی من است دقت کنید چه کسانی برادران شما هستند زیرا رضاعت زمانی است که گرسنگی را برطرف کند.پس همانطور که میبینیم این روایت ثابت میکند که رضاع کبیر جایز نیست و مساله سالم تنها و تنها مختص او بود نه برای همه
به نسبت روايت اولی که دادی در ترجمه کذابی و خیانت کردی و در هیچ جای روایت نیامده «در اين امر دقت كنيد كه رضاع وقتى ثابت است كه طفل شير خوار از پستان زنى شير بخورد» بلکه گفته الرضاعه من المجاعه یعنی رضاعت از گرسنگی است.
ىر ترجمه روايت دوم نیز بی سوادی خود را به معرض نمایش گذاشتی
نوشته ای«أم سلمة به عايشه مىگفت: پسر مميز بر تو وارد مىشود (و تو حجاب نمىكنى) و من دوست ندارم كه بر من وارد شود»
غلام الایفع یعنی پسری که هنوز بالغ نشده است نه صغیر است نه بالغ است بین این دو مرحله است.
قال ابن الأَثير: أَيْفَعَ الغلامُ فهو يافِعٌ: إِذا شارَفَ الاحْتِلامَ… وفي حديث عمر قيل له إِنّ ههنا غلاماً يَفَاعاً لم يَحْتَلِم- لسان العرب (8/414)
ابن اثیر میگوید ایفع پسر بچه ای است که به محتلم شدن نزدیک است. و در حدیث عمر آمده که اینجا پسر بچه ایت که هنوز محتلم نمیشود
و در کجای روایت گفته (و تو حجاب نمیکنی؟)
ادامه روایت هم طبق عادت حذف کرده ای در ادامه میگوید
در ادامه میگوید
فَقَالَتْ عَائِشَةُ: أَمَا لَكِ فِي رَسُولِ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ أُسْوَةٌ؟ قَالَتْ: إِنَّ امْرَأَةَ أَبِي حُذَيْفَةَ قَالَتْ: يَا رَسُولَ اللهِ، إِنَّ سَالِمًا يَدْخُلُ عَلَيَّ وَهُوَ رَجُلٌ، وَفِي نَفْسِ أَبِي حُذَيْفَةَ مِنْهُ شَيْءٌ، فَقَالَ رَسُولُ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ: «أَرْضِعِيهِ حَتَّى يَدْخُلَ عَلَيْكِ»
یعنی عایشه گفت آیا برای تو رسول خدا اسوه حسنه نیست؟ زن ابو حذیفه گفته که ای رسول خدا سالم بر من وارد میشود و او مرد است و ابو حذیفه از این کار خوشش نمی اید پس رسول خدا به او گفت به او شیر بده تا بر تو وارد شود.قبلا سالم پسر خوانده ابا حذیفه بود تا اینکه آیات قران این حکم را از میان برداشت و سالم به رسم اینکه از کودکی در آن خانه زندگی میکرده نیز باز به خانه اش میرفت اما این مساله برای ابو حذیفه خوشایند نبود و پیامبر به سلمه گفت پنج بار به او شیر بدهد
فَقَالَتْ: يَا رَسُولَ اللَّهِ، كُنَّا نَرَى سَالِمًا وَلَدًا، وَكَانَ يَدْخُلُ على وَأَنَا فُضُلٌ، وَلَيْسَ لَنَا إِلَّا بَيْتٌ وَاحِدٌ. فَمَاذَا تَرَى فِي شَأْنِهِ؟ فَقَالَ لَهَا رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ: «أَرْضِعِيهِ خَمْسَ رَضَعَاتٍ؛ فَيَحْرُمُ بِلَبَنِهَا؛ وَكَانَتْ تَرَاهُ ابْنًا مِنْ الرَّضَاعَةِ»
موطأ مالك-بَاب مَا جَاءَ فِي الرَّضَاعَةِ بَعْدَ الْكِبَرِ (1113).
سهله گفت ای رسول خدا ما سالم را مانند فرزند خود میدانستیم و بر من وارد میشود در حالی که دیگر محرم نیستیم و من در لباس مخصوص منزل هستم و یک خانه نیز بیشتر نداریم چه میگویی در این باره. رسول خدا فرمود پنج بار به او شیر بده تا فرزند رضاعی تو شود.
فَقَالَتْ: إِنِّي قَدْ أَرْضَعْتُهُ؛ فَذَهَبَ الَّذِي فِي نَفْسِ أَبِي حُذَيْفَةَ . مسلم (2637)
سلمه میگوید من به او شیر دادم و ناخوشایندی که در نفس ابو حذیفه بود بر طرف شد
و این شیر دادن نیز از پستان به صورت مستقیم نخورده است بلکه شیر را در طرفی به او داده است. اما روافض مرض قبلشان از اینها بیشتر است
همانطور که در روایت ابن سعد آمده در موطا امام مالک از الواقدي از محمد بن عبد الله ابن أخي الزهري از پدرش که گفت : كانت سهلة تحلب في مسعط قدر رضعة فيشربه سالم في كل يوم، حتى مضت خمسة أيام؛ فكان بعد ذلك يدخل عليها وهي حاسر رأسها رخصة من رسول الله صلى الله عليه وسلم لسهلة. الموطأ (626)
یعنی سهله شیرش را مینوشید وبرای سالم میفرستاد در هر روز تا پنج روز سپری شد و بعد از آن سالم بر او وارد میشد و این حکم فقط برای او بود
جناب مجاهد دين آيا گمان مي کني با پر گويي پاسخ سوال را داده اي. لطفا داستان تعريف نکن.
نوشته اي:” اولا روایت اول که به ضرر شما است چون از آن حکم باطل بودن رضاع کبیر را میرساند پس طبق این روایت رضاع تنها در شیر خوارگی است ”
پاسخ:
هيچ مي فهمي چه مي گويي !؟؟مگر ما رضاع کبير را قبول داريم که به ضرر ما باشد. رضايت کبير از جعليات عايشه است. پس بگو اين روايت به ضرر عايشه است!!!
اما بياييد ببينيد نظر جناب شافعي درمورد روايت دوم چيست ؟
” فاخذت عائشة بذلک فیمن کانت تحب ان یدخل علیها من الرجال ؛ فکانت تامر اختها ام کلثوم وبنات اخیها یرضعن لها من احبت ان یدخل علیها من الرجال والنساء ؛ وابی سائر ازواج النبی ص ان یدخل علیهن بتلک الرضاعة احد من الناس ” کتاب الام ج5/30
جناب شافعی در کتاب « الام » می گوید : رسم عائشه بدین منوال بود که هرگاه دوست داشت مردانی براو وارد شوند ونامحرم بودند به خواهرش ام کلثوم ویا دختران خواهرش دستور میداد تا کسی را که می خواست بر او وارد شود شیر دهند .« لتکون عائشة عمة الرضیع او خالته »
واین در حالی بود که دیگر همسران پیغمبر از چنین کاری که موجب نشر محرمیت شود خودداری می کردند. دقت کردي چه گفت (من الرجال)
پس بي جهت دست وپا نزن که غلام را پسر کوچک و نا بالغ معني کنيد. لطفا به شعور خوانندگان احترام بگذار.
حالا نمي خواهي به شعور خوانندگان احترام بگذاري، باشد. به شعور ديگر زنان رسول خدا نظير ام سلمه احترام بگذار و آنها را جاهل فرض نکن که فرق کودک و بالغ را نمي دانستند و بي جهت از آنها حجاب مي کردند و نشست وبرخاست نمي کردند!!
لطفا پرگويي و حاشيه روي نفرماييدو پاسخ دهيد. آيا عايشه نسبت به دستور صريح رسول خدا در رابطه با دقت در محرميت رضاعي ، دقت نموده يا برعکس، دستور پيامبر عمل کرد.(لطفا اگر نمي خواهيد پاسخ دهيد سکوت کنيد)
ی اخوند بیچاره باز که دروغ گفتییعنی یک روز دروغ نکنید شب خوابتان نخواهد رفت
ابنجا منظور از اینکه مردها بر او وارد شوند در آینده است. یعنی عایشه خواهرش به خواهرش میگفت که رضیعه ها و شیر خوارانی که میخواست در اینده که بزرگ میشوند بر او وارد شوند را شیر دهد انطور که در روایات نیز به این مساله تصریح شده است
در أحكام القرآن للجصاص (3/25):آمده است
وَقَدْ رُوِيَ حَدِيثُ عَائِشَةَ الَّذِي قَدَّمْنَاهُ فِي رَضَاعِ الْكَبِيرِ عَلَى وَجْهٍ آخَرَ، وَهُوَ مَا رَوَى عَبْدُ الرَّحْمَنِ بْنُ الْقَاسِمِ عَنْ أَبِيهِ: أَنَّ عَائِشَةَ كَانَتْ تَأْمُرُ بِنْتَ عَبْدِ الرَّحْمَنِ بْنِ أَبِي بَكْرٍ أَنْ تُرْضِعَ الصِّبْيَانَ حَتَّى يَدْخُلُوا عَلَيْهَا إذَا صَارُوا رِجَالًا.یعنی عایشه به دختر عبد الرحمن بن ابو بکر میگفت که به صبی و شیر خوارگان شیر بدهد تا بر او وارد شود زمانی که مرد و رجل شدند
خداوند میفرماید {واذكرن ما يتلى عليكن في بيوتكن من آيات الله والحكمة}.34 احزاب
یعنی: و آنچه را در خانه هایتان از آیات خداوند و حکمت (= سنت پیامبر) خوانده می شود یاد کنید؛ بی گمان خداوند باریک بین آگاه است.
عایشه رضی الله عنها میخواست شریعت خداوند را تبلیغ کند اما هتاک ها و بی حیا و بی ناموس هایی امثال شما همسران پیامبر را به فحشا نسبت میدهید.
در ضمن در همه این روایات آمده که عایشه میگوید در بار شیر بدهد حال آنکه در حدیث صحیح از خود عایشه روایت شده که میگوید ده بار شیر دادن نسخ شده به پنج بار ،« كان فيما نزل فى القرآن عشر رضعات يحرمن ، ثم نسخن بخمس معلومات»و در شرح بخاری ابن بطال کتاب الرضاع صفحه 199 آمده است
وقد قال العلماء : إن أحاديث عائشة فى الرضاع اضطربت ، فوجب تركها والرجوع إلى كتاب الله . قال الطحاوى : وكيف يجوز أن تأمر عائشة بعشر رضعات وهى منسوخة ، وتركنا ونأخذ بالخمس الناسخة لها
یعنی علما میگویند احادیث عایشه درباره رضاع مضطرب هستند و واجب است که ترک شوند و به کتاب الله رجوع کرد. طحاوی میگوید چگونه میشود که عایشه به ده بار شیر دادن امر کند در حالی که منسوخ شده است؟؟
پس این روایاتی که درباره رضاح است در آنها ده بار شیر دادن توسط خواهر عایشه امده است و همین دلیل بر اضطراب و عدم اعتماد به این روایات است چون چطور میشود عایشه دستور به ده بار شیر دادن بدهد حال انکه در روایت صحیح از او ثابت شده که ده بار شیر دادن به پنج بار نسخ شده است؟
و اگر هم روایات را صحیح بدانیم همانطور که گفتم عایشه دستور داده که در زمان شیر خوارگی به انها شیر بدهد تا در بزرگسالی بر انها بتواند وارد شود.
اما شما روافض ابن سلولی چون خودتان نه دین دارید نه حیا میخواهید با سفسطه و بازی با کلمات بازی با ناموس رسول الله بکنید الله لالتان کند ای هتاک ها.
در موطای امام مالک امده است
1774 – وَحَدَّثَنِي عَنْ مَالِكٍ، عَنْ نَافِعٍ، أَنَّ سَالِمَ بْنَ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ عُمَرَ أَخْبَرَهُ : أَنَّ عَائِشَةَ أُمَّ الْمُؤْمِنِينَ، أَرْسَلَتْ بِهِ وَهُوَ يَرْضَعُ إِلَى أُخْتِهَا أُمِّ كُلْثُومٍ بِنْتِ أبِي بَكْرٍ الصِّدِّيقِ، فَقَالَتْ : أَرْضِعِيهِ عَشْرَ رَضَعَاتٍ، حَتَّى يَدْخُلَ عَلَيَّ. قَالَ سَالِمٌ : فَأَرْضَعَتْنِي أُمُّ كُلْثُومٍ ثَلاَثَ رَضَعَاتٍ، ثُمَّ مَرِضَتْ، فَلَمْ تُرْضِعْنِي غَيْرَ ثَلاَثِ رَضَعَاتٍ، فَلَمْ أَكُنْ أَدْخُلُ عَلَى عَائِشَةَ، مِنْ أَجْلِ أَنَّ أُمَّ كُلْثُومٍ لَمْ تُتِمَّ لِي عَشْرَ رَضَعَاتٍ.یعنی عایشه سالم بن عبد الله بن عمر را که شیر خوار بود فرستاد پیش خواهرش ام کلثوم دختر ابوبکر گفت به او ده بار شیر بده تا بر من وارد شود سالم گفت ام کلثوم سه بار به من شیر داد سپس مریض شد و بیشاز سه بار به من نتوانست شیر بدهد و نتوانستم دیگر بر عایشه وارد شوم به خاطر اینکه ده بار شیر دادن را تکمیل نکرد
این روایت مکر شما را اشکار میکند و از این روایت ثابت میشود که عایشه میگفته است که شیر خواران را شیر بدهند نه مردان بزرگ را ای جاهل.
در روایت بعدی از موطا امده
1775 – وَحَدَّثَنِي عَنْ مَالِكٍ، عَنْ نَافِعٍ، أَنَّ صَفِيَّةَ بِنْتَ أبِي عُبَيْدٍ، أَخْبَرَتْهُ أَنَّ حَفْصَةَ أُمَّ الْمُؤْمِنِينَ، أَرْسَلَتْ بِعَاصِمِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ سَعْدٍ، إِلَى أُخْتِهَا فَاطِمَةَ بِنْتِ عُمَرَ بْنِ الْخَطَّابِ تُرْضِعُهُ عَشْرَ رَضَعَاتٍ لِيَدْخُلَ عَلَيْهَا، وَهُوَ صَغِيرٌ يَرْضَعُ، فَفَعَلَتْ، فَكَانَ يَدْخُلُ عَلَيْهَا.
در موطای امام مالک امده است
1774 – وَحَدَّثَنِي عَنْ مَالِكٍ، عَنْ نَافِعٍ، أَنَّ سَالِمَ بْنَ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ عُمَرَ أَخْبَرَهُ : أَنَّ عَائِشَةَ أُمَّ الْمُؤْمِنِينَ، أَرْسَلَتْ بِهِ وَهُوَ يَرْضَعُ إِلَى أُخْتِهَا أُمِّ كُلْثُومٍ بِنْتِ أبِي بَكْرٍ الصِّدِّيقِ، فَقَالَتْ : أَرْضِعِيهِ عَشْرَ رَضَعَاتٍ، حَتَّى يَدْخُلَ عَلَيَّ. قَالَ سَالِمٌ : فَأَرْضَعَتْنِي أُمُّ كُلْثُومٍ ثَلاَثَ رَضَعَاتٍ، ثُمَّ مَرِضَتْ، فَلَمْ تُرْضِعْنِي غَيْرَ ثَلاَثِ رَضَعَاتٍ، فَلَمْ أَكُنْ أَدْخُلُ عَلَى عَائِشَةَ، مِنْ أَجْلِ أَنَّ أُمَّ كُلْثُومٍ لَمْ تُتِمَّ لِي عَشْرَ رَضَعَاتٍ.یعنی عایشه سالم بن عبد الله بن عمر را که شیر خوار بود فرستاد پیش خواهرش ام کلثوم دختر ابوبکر گفت به او ده بار شیر بده تا بر من وارد شود سالم گفت ام کلثوم سه بار به من شیر داد سپس مریض شد و بیشاز سه بار به من نتوانست شیر بدهد و نتوانستم دیگر بر عایشه وارد شوم به خاطر اینکه ده بار شیر دادن را تکمیل نکرد
این روایت مکر شما را اشکار میکند و از این روایت ثابت میشود که عایشه میگفته است که شیر خواران را شیر بدهند نه مردان بزرگ را ای جاهل.
در روایت بعدی از موطا امده
1775 – وَحَدَّثَنِي عَنْ مَالِكٍ، عَنْ نَافِعٍ، أَنَّ صَفِيَّةَ بِنْتَ أبِي عُبَيْدٍ، أَخْبَرَتْهُ أَنَّ حَفْصَةَ أُمَّ الْمُؤْمِنِينَ، أَرْسَلَتْ بِعَاصِمِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ سَعْدٍ، إِلَى أُخْتِهَا فَاطِمَةَ بِنْتِ عُمَرَ بْنِ الْخَطَّابِ تُرْضِعُهُ عَشْرَ رَضَعَاتٍ لِيَدْخُلَ عَلَيْهَا، وَهُوَ صَغِيرٌ يَرْضَعُ، فَفَعَلَتْ، فَكَانَ يَدْخُلُ عَلَيْهَا.
جناب مجاهد دين بنده مي دانم که اين موضوع آنقدر شرم آوراست که جنابعالي و همفکران شما بايد هم آن را ماست مالي کنيد. مرد حسابي مي خواهي نظر رسمي سايت جامع فتاوي اهل سنت وجماعت را بداني تا ببيني عقيده رضاع کبير ساخته عايشه است نه شيعه .
((رضاعت در بزرگ سالي نيز باعث محرميت مي شود، يعني درهر سني حتي در سن پيري اگركسي شير زني را بخورد، اين تحريم برايش ثابت مي‌شود وبا بچه‌كوچك هيچ فرقي ندارد و اين رأي عايشه همسر پيامبر صلي الله عليه وسلم مي‌باشد))
http://www.islampp.com/index.php?id=144&ftwid=10792
اما در همان سايت جامع فتاوي اهل سنت وجماعت آمده است.
((و اما آنچه که در مورد اجتهاد عایشه رضی الله عنها مبنی بر جواز رضاعت کبیر آمده، او به ماجرای سالم استناد کرده بودند نه به آیه ی قرآن، هرچند اجتهاد عایشه رضی الله عنها صحیح نیست))
حال يک بار ديگر سوال خود را تکرار مي کنم. مگر نه اينکه اگر فرضا رسول خدا به هر کدام از ما مي گفت، مراقب فلان مسئله باش، ما تا ابد سراغ آن موضوع نمي رفتيم که مبادا خطا کنيم. پس چرا عايشه بي مبالاتي کرد و دوباره وارد موضوعي شد که رسول خدا عايشه را از آن برحذر داشته بود ؟ وطوري عمل کرد که صداي همه را در آورد و غير خود او کسي آنرا قبول نداشت.
جناب عرعر دبلیودروغ نه دهم دین شماست
تلبیس و مغلطه بلغور کردن نیز آیین و روش شماست
مچت را در هر بار میگریم وقتی که تفکراتت را میخوایی بر روی روایات سوار کنی.
نه خدا وکیلی خجالت میدونی چی هست؟
خداوکیلی چرا شما روافض از رو نمیروید؟
جناب مجاهد: از شما بعید است که بدون مراجعه به لینکی که حضرت آقا دادند قضاوت کنید واقعا مطالعه نمی کنید وبدون مطالعه جواب می دهید !!!!!وفقط با گفتن اینکه شما روافض دروغ می گویید می خواهی مطلب را تمام کنی بله تمام دشمنا رسولان خدا هم به پیامبران می گفتند شما دروغ می گویید شما مجنونید واز این تهمت ها اگر واقعا سواد این مطالب را ندارید ویا از مذهب خودتان اطلاعات ناقصی دارید خوب بروید وبعد از مطالعه در این ابواب برای پاسخگویی تشریف بیاورید در خدمتتان هستیم آخر بزرگوار کی ما قائل به رضاع کبیر شده ایم که شما می گویی این روایت به ضرر شما است ونیز عایشه بنا بر منابع اهل سنت قائل به رضاع کبیر بوده است واز همین باب بوده است که سایر همسران رسول خدا بر ایشان انکار کرده اند شما به همان لینک بالا یک سری بزنید حال من قسمت انتهایی مطلب را از لینک جامع فتاوای اهل سنت وجماعت می آورم البته باید گفت که در این لینک رضاع کبیر که اجتهاد عایشه بوده است در نهایت تخطئه می شود و همان رضاع صغیر پذیرفته می شود اما رضاع کبیر به عایشه نسبت داده می شود:و جواز ام المومنین عایشه بر اینکه بزرگسال می تواند از شیر زنی (بطور غیر مستقیم) بنوشد تا محرمیت ایجاد شود، یک استنباط فقهی (بر اساس این رویداد) بوده است.
ولی مخالفان این رای می گویند: این حدیث و حکم آن منسوخ است.
و بر فرض منسوخ نبودن، آن کار محال، واقعه ای است که مخصوص سهله و سالم بوده است و آن یک حکم خاص برای یک زمان خاص برای یک حالت خاص بود و بر همین اساس دیگر زنان پیامبر صلی الله علیه وسلم استناد عایشه به این رویداد را انکار کرده اند. ( در صحیح مسلم شماره 1453).
قول راجح این است که رضاعت معتبر و موثر در دو سال اول نوزادی است چنانکه جمهور علما بر آن هستند، و انکار همسران پیامبر صلی الله علیه وسلم بر عمل عایشه رضی الله عنها نیز دلیلی بر نامشروع بودن آن و اختصاص آن حکم خاص برای سهله و سالم بود.
خلاصه اینکه: برای جمهور علما اگرکسی در سن بیش از دو سالگی شیر زنی را بخورد این شیرخوارگی موجب تحریم نمیشود و نظر جمهور علما بهمان دلایلی است که گذشت راجح است. والله اعلم
شما برای پاسخ به این جستار باید وارد تارنما شوید.
السلام علی عبادالله الصالحین
ساده لوحی بلکه احمقانه و یا خبیثانه نیست که هر چه به طعن و وهن تطابق داشته باشد تا این درجه اهتمام یک شبه انسانی باشد؟!!
آخر شما اگر این انگشت اتهام وروح طعان و زبان هتاک و سباب و کذاب تان را بگیرند چه چیزی در اثبات آیین ضاله تان دارید.
هرچند از درک عاجزی ولی همین قدر بگویم که نتیجه درک مسلمان موحد از روایات و منقولات و مبانی دینی نمی تواند چنین نتایج کور دلانه و احمقانه ای چون تاویل شما و نتایج باطل و موهنتان باشد.
چرا که خارج از دنیای خرافی و مبتدع شما مدبرین بسیارند موحدینی که ضمن برائت از منکرات افترایی امثال شما به امهات مومنین و سایر مومنین در شناخت و ادای تکلیف خود می کوشند و از فرصت اندک دنیای فانی در رسیدن به راه راست به نیت قرب الی الله در حد توانشان بهره می برند.
با چنین وقاحت هایی تنها تشت رسوایی خود را به صدا در می آورید و ماهیت هتاک و وقیح خود را و ریشه باور التقاطی و باطل تان را، نمایان تر می کنید.
تا دیر نشده کمی تامل کنید و از این فضای مسموم سرتاپا تعفن توهین و تنقیص و فضولی در امور غیر مربوط و موهوم خود را برهانید.
والسلام علی من اتبع الهدی