اسلام تکس بانک مقالات اسلامی و پاسخ به شبهات
این جستار شامل 0 پاسخ ، و دارای 0 کاربر است ، و آخرین بار توسط 
-
نوشته ها
-
ادامه
3 – قام رسول الله صلى الله عليه وسلم من الليل إلى فخارة في جانب البيت فبال فيها فقمت من الليل وأنا عطشانة فشربت ما فيها وأنا لا أشعر فلما أصبح النبي صلى الله عليه وسلم قال يا أم أيمن قومي فأهريقي ما في تلك الفخارة قالت قد والله شربت ما فيها فضحك رسول الله صلى الله عليه وسلم حتى بدت نواجذه ثم قال أما إنك لا تتجعين بطنك أبدا
الراوي: أم أيمن المحدث: الهيثمي – المصدر: مجمع الزوائد – الصفحة أو الرقم: 8/274
خلاصة حكم المحدث: فيه أبو مالك النخعي وهو ضعيف4 – عن أم أيمن ، قال : قام رسول الله صلى الله عليه وسلم من الليل إلى فخارة في جانب البيت فبال فيها ، فقمت من الليل وأنا عطشانة ، فشربت ما فيها وأنا لا أشعر ، فلما أصبح النبي صلى الله عليه وسلم قال : يا أم أيمن قومي فأهريقي ماء تلك الفخارة ، قلت : قد والله شربت ما فيها ، قالت : فضحك النبي صلى الله عليه وسلم حتى بدت نواجذه ، ثم قال : أما والله إنه لا تبجعن بطنك أبدا
الراوي: أم أيمن المحدث: ابن حجر العسقلاني – المصدر: التلخيص الحبير – الصفحة أو الرقم: 1/44
خلاصة حكم المحدث: بلفظ (لن تشتكي بطنك) [فيه] أبو مالك ضعيف، ونبيح لم يلحق أم أيمن، وله طريق أخرى– قام رسول الله صلى الله عليه وآله وسلم من الليل إلى فخارة له في جانب البيت فبال فيها فقمت من الليل وأنا عطشانة فشربت ما فيها وأنا لا أشعر فلما أصبح النبي صلى الله عليه وآله وسلم قال يا أم أيمن قومي فاهريقي ما في تلك الفخارة قلت قد والله شربته قالت فضحك رسول الله صلى الله عليه وآله وسلم حتى بدت نواجذه ثم قال أما والله لا ييجعن بطنك أبدا
الراوي: أم أيمن المحدث: الشوكاني – المصدر: نيل الأوطار – الصفحة أو الرقم: 1/106
خلاصة حكم المحدث: [فيه] أبو مالك ضعيف ونبيح لم يلحق أم أيمن وله طريق أخرىابن حجر عسقلانی در ” تلخیص الحبیر ” ج 1 ص 183 در رد سخنان جهّالی که روایت نوشیدن بول پیامبر را صحیح نمی دانند ، چنین می گوید :
” وتابعه يحيى بن معين كلاهما عن حجاج عن ابن جريج عن حكيمة عن أمها أميمة بنت رقيقة انها قالت كان لرسول الله صلى الله عليه وسلم قدح من عيدان تحت سريره يبول فيه بالليل وهكذا رواه ابن حبان والحاكم ورواه أبو ذر الهروي في مستدركه الذي خرجه على الزامات الدارقطني للشيخين وصححه ابن دحية انهما قضيتان وقعتا لا مرأتين وهو واضح من اختلاف السياق ووضح ان بركة أم يوسف غير بركة أم أيمن مولاته والله أعلم ”
پس روایت صحیح است .
البته اهل سنت و وهابیت عادت دارند که برای رد کردن یک روایت ، به اسنادی استناد کنند که از لحاظ رجالی ضعیف است و روایات صحیح السند را قورت می دهند .آقای هاشمی الحسنی نگفتین در کجای روایت های آقای همشهری ابومالک نخعی وجود داره؟؟؟آیا هنوز نفهمیده اید که دارید به مردم دروغ تحویل میدهید؟؟(366)- [365] حَدَّثَنَا سُلَيْمَانَ بْنُ أَحْمَدُ، قَالَ: ثنا الْحَسَنُ بْنُ إِسْحَاقَ، ثنا عُثْمَانُ بْنُ أَبِي شَيْبَةَ، قَالَ: ثنا شَبَابَةُ بْنُ سَوَّارٍ، قَالَ: ثنا أَبُو مَالِكٍ النَّخَعِيُّ، عَنِ الأَسْوَدِ بْنِ قَيْسٍ، عَنْ نُبَيْحٍ الْعَنَزِيِّ، عَنْ أُمِّ أَيْمَنَ، قَالَتْ: ” قَامَ رَسُولُ اللَّهِ ص مِنَ اللَّيْلِ إِلَى فَخَّارَةٍ فِي جَانِبِ الْبَيْتِ فَبَالَ فِيهَا، فَقُمْتُ مِنَ اللَّيْلِ وَأَنَا عَطْشَانَةٌ، فَشَرِبْتُ مَا فِيهَا وَأَنَا لا أَشْعُرُ، فَلَمَّا أَصْبَحَ رَسُولُ اللَّهِ K قَالَ: يَا أُمَّ أَيْمَنَ، قَوْمِي فَأَهْرِيقِي مَا فِي تِلْكَ الْفَخَّارَةِ، قُلْتُ: قَدْ وَاللَّهِ شَرِبْتُ مَا فِيهَا، قَالَتْ: فَضَحِكَ رَسُولُ اللَّهِ K حَتَّى بَدَتْ نَوَاجِزُهُ، ثُمَّ قَالَ: أَمَا إِنَّكِ لا تَتَّجِعِينَ بَطْنَكِ أَبَدًا ”
اصل سند نام نخعی هست
در کتاب
اسم الكتاب: دلائل النبوة لأبي نعيم
اسم المصنف: أبو نعيم الأصبهاني
سنة الوفاة: 430
حکم سند
إسناد ضعيف فيه عبد الملك بن أبي الحسين النخعي وهو ضعيف الحديث
دلایل
ابو حاتم رازی
ضعيف الحديث
ابو داود
ضعیف
ابو زرعه رازی
ضعیف
ابن حجر
قال في التقريب : متروك الحديث
الدارقطنی
ذكره في السنن ، وقال : ضعيف
ذهبی
ضعفوهحدثنا عبد الله بن أحمد بن حنبل ثنا يحيى بن معين ثنا حجاج بن محمد عن بن جريج عن حكيمة بنت أميمة عن أمها أميمة قالت … !!! ابومالک نخعی کجاست ؟؟پسر خوب شاید سند تو ضعیف باشه ولی این سند کلا با سند تو فرق میکنه.متوجه میشی؟
مشکل حدیث در معجم کبیر وجود
حُكَيْمَةَ بِنْتِ أُمَيْمَةَ
مجهول الحال است وحدیث ضعیف شده است
ابن حجر میگوید لا تعرف؟؟؟رقم الحديث: 20034
(حديث مرفوع) حَدَّثَنَا عَبْدُ اللَّهِ بْنُ أَحْمَدَ بْنِ حَنْبَلٍ ، ثنا يَحْيَى بْنُ مَعِينٍ ، ثنا حَجَّاجُ بْنُ مُحَمَّدٍ ، عَنِ ابْنِ جُرَيْجٍ ، عَنْ حُكَيْمَةَ بِنْتِ أُمَيْمَةَ ، عَنْ أُمِّهَا أُمَيْمَةَ ، قَالَتْ : كَانَ لِلنَّبِيِّ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَدَحٌ مِنْ عِيدَانٍ يَبُولُ فِيهِ ، وَيَضَعُهُ تَحْتَ سَرِيرِهِ ، فَقَامَ فَطَلَبَ ، فَلَمْ يَجِدُهُ فَسَأَلَ ، فَقَالَ : ” أَيْنَ الْقَدَحُ ؟ ” ، قَالُوا : شَرِبَتْهُ بَرَّةُ خَادِمُ أُمِّ سَلَمَةَ الَّتِي قَدِمَتْ مَعَهَا مِنْ أَرْضِ الْحَبَشَةِ ، فَقَالَ النَّبِيُّ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ : ” لَقَدِ احْتَظَرَتْ مِنَ النَّارِ بِحِظَارٍ ” .حکیمة بنت امیمة رو بسیاری از علمای شما توثیق کردن و مجهول نیست:
سراج الدين أبي حفص عمر بن علي بن أحمد مشهور به إبن الملقن متوفاي804هـ از بزرگان اهل سنت است که علاوه بر نقل کلام علامه دار قطني تصريح به صحت اين روايت کرده است.
وي در پاسخ به اين شبهه که «حُكَيْمَةَ بنتِ أُمَيْمَةَ توثيق ندارد و کلام دار قطني نيز دليل بر وثاقت او نمي‌شود؛ پس حديث ضعيف است» مي‌گويد:
قلت : قد ذكرها ابن حبان في ثقاته ، فثبتت والحمد
من مي‌گويم: ابن حبان نام حکيمه را در کتاب «ثقات» خود آورده؛ پس صحت روايت ثابت شد و از اين جهت خداوند را سپاسگذاريم
البدر المنير ، ج1، ص486
هیثمی در مجمع الزوائد بعد از نقل روايت طبراني مي نويسد:
رواه الطبراني ورجاله رجال الصحيح غير عبدالله بن أحمد بن حنبل وحكيمة وكلاهما ثقة
اين روايت را طبراني نقل کرده، تمام راويان آن، راويان صحيح بخاري هستند؛ غير از عبد الله بن أحمد و حکيمه که اين دو نيز مورد اعتماد هستند
مجمع الزوائد ، ج8، ص346-347
دار قطني يکي از بزرگان تاريخ اهل سنت در علم حديث و رجال است، اين روايت را تصحيح کرده است؛ چنانچه قاضي عياض در کتاب الشفا مي‌نويسد:
وحديث هذه المرأة التي شربت بوله صحيح ألزم الدار قطني مسلماً والبخاري إخراجه في الصحيح ، واسم هذه المرأة بركة
حدیث زني که بول رسول خدا صلي الله عليه را نوشيد، صحيح است؛ چنانچه دار قطني گفته است که بخاري ومسلم بايد اين روايت را در صحيح خودشان مي‌آوردند . اسم اين زن برکه بوده است
كتاب الشفا ، ج1، ص50
و ابن ملقن شافعي در کتاب البدر المنير نيز همين مطلب را از دارقطني نقل کرده است:
وذكر الدارقطني أن حديث المرأة التي شربت بوله صحيح
البدر المنير ، ج1 ، ص481 ـ 486
جلال الدين سيوطي در چندين جا از کتاب خود روايت نوشيدن بول رسول خدا صلي الله عليه وآله را در کتاب خصائص الکبري نقل کرده و آن را تصحيح کرده است:
وأخرج الطبراني والبيهقي بسند صحيح عن حكيمة بنت أميمة عن أمها قالت كان للنبي صلى الله عليه وسلم قدح من عيدان يبول فيه ويضعه تحت سريره فقام فطلبه فلم يجده فسأل عنه فقال أين القدح قالوا شربته برة خادم أم سلمة التي قدمت معها من أرض الحبشة فقال النبي صلى الله عليه وسلم لقد احتظرت من النار بحظار
طبراني و بيهقي با سند صحيح از حکيمه دختر اميمه از مادرش نقل کرد است که رسول خدا صلي الله ظرفي از …
الخصائص الكبرى ، ج2، ص/441
مشاهد میکنی که هم حکیم بنت امیمه موثقه هم همین حدیث توسط علمای خودتون تصحیح شده!!
برادر من حدیث مرفوع یعنی چی ؟؟ اینو بگو تا بهت بگم اسناد شما کجاش مشکل دارد؟؟؟برادر من میدونی حدیث مرفوع یعنی چی ؟؟؟ بگو تا بهت بگم مشکل حرفات کجاستاگه اشکالی داشت که میگرفتی برادر!!اول گفتی حکیمة مجهوله من توثیقش رو ثابت کردم.حالا هم ازم تعریف حدیث مرفوع رو خواستی.باشه:من برای حدیث مرفوع دو تعریف پیدا کردم:
1)هر حدیثی که به معصوم نسبت داده شود مرفوع می باشد.» اعم از آنکه سند متصل باشد، یا منقطع
2)هر روایتی که از وسط، یا آخر سند آن یک راوی یا بیشتر افتاده باشد و به لفظ رفع تصریح شده باشد، مرفوع است.»
اینم تعریف حدیث مرفوع.حالا اشکال حدیث منو بگو!!
هنوز هم حکیمه مجهول الحال است و شما اونو توثیق نکردی متاسفانه چون شما نمیدونی حدیث مرفوع چه مشکلاتی داره فک کردی توثیق کردی در حالی که برعکس شو انجام دادی یعنی چی به پست های بعدی من نگاه کن تا بدونی کجا اشتباه کردی البته اگر بخایم بحث رو علمی بیان کنیم وگرنه اگر بخایم مثل سایت ولی عصر بیان کنیم و شما از متحجر ین باشید بحث اب در هاون کوبیدن میشودبا توجه به مرفوع بودن حدیث و اینکه ابن حبان در مورد افراد مجهول
معتقد است که راوي مجهول هنگامي که از نظر عين و شخص معين شد، عدل شمرده مي‌شود مگر اينکه در مورد او جرح و قدحي آشکار شود. ابن حبان در کتاب ثقات خود بسياري از افراد را نام برده و از آن‌ها روايت نقل کرده که از نظر ديگران مجهول هستند و چون در حدیثی که ابن حبان از حکیمه دیده است ان بخش اخر نبوده و نام وی در سنن ابو داود بوده و دلیلی برای جرح ندیده باتوجه به اسناد در دسترسش اورا ثقه حساب کرده و در بحث حدیث مرفوع چون اسناد رجالی و خود متن حدیث متفاوت است باید دید که کدام سند توسط فرد بررسی قرار گرفته و با توجه به این که این حدیث در کتاب صحیح ابن حبان هست مشکل حل میشود
حَدَّثَنَا أَبُو حَاتِمٍ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُ، قَالَ: أَخْبَرَنَا أَحْمَدُ بْنُ الْحَسَنِ بْنِ عَبْدِ الْجَبَّارِ الصُّوفِي، بِبَغْدَادَ، قَالَ: حَدَّثَنَا يَحْيَى بْنُ مَعِينٍ، حَدَّثَنَا حَجَّاجُ بْنُ مُحَمَّدٍ، عَنِ ابْنِ جُرَيْجٍ، قَالَ: حَدَّثَتْنِي حُكَيْمَةُ بِنْتُ أُمَيْمَةَ ، عَنْ أُمِّهَا أُمَيْمَةَ بِنْتِ رُقَيْقَةَ: أَنَّ النَّبِيَّ ص كَانَ ” يَبُولُ فِي قَدَحٍ مِنْ عِيدَانٍ، ثُمَّ يُوضَعُ تَحْتَ سَرِيرِهِ ”
اگر واقعا ابن حبان اعتقاد به حدیث و انرا بررسی کرده بود هیچ دلیلی نداشت که انرا در کتاب صحیح نیاورد در حالی که ان حدیث در کتاب معجم کبیر مورد بررسی ابن حبان نبوده ؟؟ و حدیث نه تنهامرفوع بوده در سند بلکه متنش هم مشکلات زیادی دارد ؟؟ و در معجم طبرانی هم با سند های متفاوت امده ؟؟؟ و جالب است سایت ولی عصر که شما از انجا در حال کپی پیست هستید ؟ در مورد صحیح ابن حبان و سند حدیث در ان هیچ نمیگوید تا مخاطب را با حذف حقیقت مرفوع بودن دور بزند ؟
شما برای پاسخ به این جستار باید وارد تارنما شوید.
تبرك به مو وعرق و آب وضو وآب دهان رسول الله صلى الله عليه وسلم ثابت است
وحتى رسول الله در ايام حج از موى خود را بين مردم تقسيم كردند
اما آيا مدفوع وادرار خود را هم پخش كردند كه مردم بخورند??
در ضمن تبرك از رسول الله ثابت است نه از ائمه اماميه و غير رسول الله
اين قياس شما باطل است
سوال مى كنم حضرت على وامام حسن وحسين از ادرار ومدفوع رسول الله خوردند??
اگر بله خوردند كه براى ما اثبات كنيد
واما در مورد حديث ام ايمن در مستدرك حاكم و ابو نعيم وطبرانى آورده اند حديث به صحت نر سيده
در تمام اسناد آن ابومالك نخعى وجود دارد نام اصلى اش عبدالملك بن الحسين است كه ائمه بر تركش اجماع دارند همانطور كه مذهب نسائى هم مى باشد.
.