جواز توسل به اولیای خدا- پاسخ به مقاله” گام های دقیق و زیرکانه، برای گمراه کردن مردم”

[rrwکاربر]

در مقاله” گام های دقیق و زیرکانه، برای گمراه کردن مردم”جناب سجودي شبهاتي در رابطه با موضوع توسل وشفاعت مطرح فرموده اند که در اينجا قصد دارم به آن پاسخ دهم:
1- همچنانکه جناب سجودي اذعان کرده اند، هم شيعه و هم سني، بر اساس آيات قرآن اعتقاد دارند که مي توان به رسول اکرم و ديگر اولياي الهي متوسل شد. با اين تفاوت که اهل سنت مي گوييد فقط در زمان حيات ،ولي شيعه چون به قول آقاي سجودي فرق مرده را با زنده نمي داند، مي گويد هم در زمان حيات و هم پس از وفات .همين. ( پس حداقل به ما نادان بگوييد نه مشرک! )
2- روايت داريم که عايشه رضي الله عنه مي‌گويد : قبل از آنکه عمر را در خانه ام دفن کنند، در داخل خانه حجاب را برمي‌داشتم و برخي از لباسهايم را از تن بيرون مي‌آوردم، زيرا تنها همسرم رسول خدا و پدرم ابوبکر در آنجا بودند، اما از آن به بعد به خاطر شرم از عمر آنگونه نمي‌کردم. حال سوال اين است که چطور عايشه حضور يك فرد عادي كه زير خروارها خاك مدفون است را حس مي كند.تجسم مي كند.و از او خود را مي پوشاند.ليكن شيعيان که به حضور روحاني پيامبر اكرم وائمه اطهار اعتقاد دارند مورد بدترين تهمت ها قرار مي گيرند. چطور آنجا عمل عايشه را ناداني ويا شرک تعبير نمي کنيد ولي اينجا شيعيان را آماج بدترين تهمتها مي سازيد.
3- قرآن مي فرمايد: “وَلَا تَحْسَبَنَّ الَّذِينَ قُتِلُوا فِي سَبِيلِ اللَّهِ أَمْوَاتًا ۚ بَلْ أَحْيَاءٌ عِنْدَ رَبِّهِمْ يُرْزَقُونَ” چطور است که شهيدان را نبايد مرده دانست ولي رسول خدا را بايد مرده بدانيم. البته پاسخ شما را مي دانم. و آن اينکه ادامه آيه فرموده “عند ربهم يرزقون ” نه اينکه در ميان مردمند .
جواب اين ايراد:اتفاقا( عند ربهم يرزقون )ادعاي مارا بيشتر تاييد مي کند . شهيدان از عند الناسي گذشته و به عنداللهي رسيده اند . ما محيط هستيم و خدا محاط. مگر خدا در همه جا نيست ، پس چرا شهيدان و اولياي خدا که به مقام عنداللهي رسيده اند ، چنين نباشند. اصلا اين رزق غير از چنين موهبتهايي چه مي تواند باشد .ايشان که در برزخ نياز به غذا و خوراک ندارند.
4- اتفاقا اهل تسنن هم اعتقاد دارند که انبيا بعد از مرگ ظاهري در واقع زنده اند .
حَدَّثَنَا هَدَّابُ بْنُ خَالِدٍ وَشَيْبَانُ بْنُ فَرُّوخَ قَالَا حَدَّثَنَا حَمَّادُ بْنُ سَلَمَةَ عَنْ ثَابِتٍ الْبُنَانِيِّ وَسُلَيْمَانَ التَّيْمِيِّ عَنْ أَنَسِ بْنِ مَالِكٍ : أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَالَ أَتَيْتُ وَفِي رِوَايَةِ هَدَّابٍ مَرَرْتُ عَلَى مُوسَى لَيْلَةَ أُسْرِيَ بِي عِنْدَ الْكَثِيبِ الْأَحْمَرِ وَهُوَ قَائِمٌ يُصَلِّي فِي قَبْرِهِ
صحيح مسلم ج4/ص1845 کتاب الفضائل باب من فضائل موسي عليه السلام
رسول خدا فرمودند که رفتم يا گذشتم بر موسي در شبي که من را به آسمان بردند – در کنار جايي که خاک سرخ زيادي جمع شده بود- واو ايستاده بود و در قبرش نماز مي خواند.
در اين زمينه همانطور که نمونه اي از آن نقل شد روايات زيادي حتي در صحيح بخاري ومسلم موجود است وبيهقي عالم مشهور اهل تسنن بعضي از آنها را در کتاب حياة الأنبياء بعد وفاتهم ” زندگي پيامبران بعد از مرگ ايشان” جمع آوري نموده است .
5- آيه 64 سوره نساء :
وَلَوْ أنَّهُمْ إذْ ظَلَمُوا أنْفُسَهُمْ جَاءُوكَ فَاسْتَغْفَرُوا اللهَ وَاسْتَغْفَرَ لَهُمُ الرَّسُولُ لَوَجَدُوا اللهَ تَوَّاباً رَحيماً.
اگر ايشان وقتي به خودشان ظلم کردند نزد تو آيند پس از خداوند طلب بخشايش کنند ورسول خدا هم براي ايشان طلب بخشايش کند به تحقيق خداوند را توبه پذير وبخشنده خواهند يافت .
همانطور که مشاهده مي شود رفتن به نزد رسول خدا براي طلب بخشايش در اين آيه عام است ؛ هم شامل حيات ايشان و هم بعد از مرگ ظاهري مي شود . علماي اهل تسنن در مورد اين آيه کلمات بسيار جالبي دارند :
ثم بعد زيارة الشيخين يذهب للسلام على السيدة فاطمة رضي الله عنها في بيتها الذي داخل المقصورة للقول بأنها مدفونة هناك ، والراجح أنها في البقيع فيقول : السلام عليك يا بنت المصطفى … ويتوسل بها إلى أبيها ( ص ) . ثم يرجع إلى موقفه الأول قبالة وجهه الشريف ، فيقول : الحمد لله رب العالمين . اللهم صل على سيدنا محمد ، وعلى آل سيدنا محمد . السلام عليك يا سيدي يا رسول الله . إن الله تعالى أنزل عليك كتابا صادقا ، قال فيه : ( ولو أنهم إذ ظلموا أنفسهم جاؤوك فاستغفروا الله واستغفر لهم الرسول لوجدوا الله توابا رحيما ) وقد جئتك مستغفرا من ذنبي مستشفعا بك إلى ربي .
إعانة الطالبين – البكري الدمياطي – ج 2 – ص 357
بعد از زيارت ابو بکر و عمر براي سلام به فاطمه زهرا به بيت وي که در داخل ضريح است مي روي چون بنا بر قولي در آنجا مدفون است ولي قول برتر آن است که در بقيع دفن است .پس مي گويي سلام بر تو اي دختر رسول برگزيده …پس به وسيله وي بر پدرش توسل مي جويي سپس به همان جاي اول در روبروي صورت شريف- بازگشته مي گويي الحمد لله رب العالمين خدايا بر سرور ما محمد وبر آل وي درود فرست . سلام بر تو اي رسول خدا. خداوند به درستي بر تو کتاب خود را نازل کرد که در آن گفت :
که اگر ايشان وقتي به خودشان ظلم کردند نزد تو آيند پس از خداوند طلب بخشايش کنند ورسول خدا هم براي ايشان طلب بخشايش کند به تحقيق خداوند را توبه پذير وبخشنده خواهند يافت (آيه 64 نساء) پس من به نزد تو آمده ام در حاليکه از گناهانم طلب بخشايش مي کنم واز تو طلب شفاعت به نزد خداوند مي کنم .
5- قالت عائشةوغيرها من أصحابه إن الناس أفحموا ودهشوا حيث ارتفعت الرنة… حتى جاء الخبر أبا بكر … حتى دخل على رسول الله صلى الله عليه وسلم فأكب عليه وكشف عن وجهه ومسحه وقبل جبينه وخديه وجعل يبكي ويقول بأبي أنت وأمي ونفسي وأهلي طبت حيا وميتا …. اذكرنا يا محمد عند ربك
تمهيد الأوائل وتلخيص الدلائل – الباقلاني – ص 488
عايشه و غير او از اصحاب رسول خدا ( در جريان وفات رسول خدا )مي گويند ‌: مردم متحير و سرکشته و وحشت زده شده بودند صداي ناله ها به گوش مي رسيد … تا اينکه خبر به ابوبکر رسيد … ابو بکر بر پيامبر ( ص ) وارد شد خود را بر روي( پيکر مطهر ) پيامبر انداخت و پارچه روي صورت پيلمبر را کنار زد و دست به صورت و پيشاني و گونه هاي ايشان کشيد و در حالي که گريه مي کرد عرضه داشت پدر و مادرم و جانم و خانواده ام فدايت پاک و پاکيزه زندگي نمودي و پاک و پاکيزه از دنيا رفتي …. اي محمد ما را در پيشگاه پروردگارت ياد کن … .
6- أصاب الناس قحط في زمن عمر بن الخطاب فجاء رجل إلى قبر النبي صلى الله عليه وسلم فقال : يا رسول الله استسق الله لأمتك فإنهم قد هلكوا . فأتاه رسول الله صلى الله عليه وسلم في المنام فقال : إيت عمر فأقره مني السلام وأخبرهم أنهم مسقون ، وقل له عليك بالكيس الكيس . فأتى الرجل فأخبر عمر فقال : يا رب ما آلوا إلا ما عجزت عنه . وهذا إسناد صحيح .
در زمان عمر بن الخطاب قحطي آمد ، بلال بن حارث آمد كنار قبر پيامبر عرضه داشت :امت تو نابود شدند ، از خداي عالم باران رحمت طلب كن .بعد پيامبر به خوابش آمد و گفت برو پيش عمر و سلام مرا به او برسان و به او خبر بده كه باران رحمت نازل خواهد و به او بگو كه نسبت به مردم بذل و بخششت بيشتر باشد . اين شخص آمد خدمت عمر . عمر خيلي گريه كرد كه ما قابل اين سلام نبوديم . و گفت : هيچ خدمتي را نسبت به مسلمانان كه از دستم بر بيايد كوتاهي نخواهم كرد .
ابن حجر عسقلاني‌ از استوانه هاي علم رجال اهل سنت در آخر مي گويد : سند اين حديث صحيح است .
فتح الباري ، ج2 ، ص412

[سيدنا عمرکاربر]

جناب rrw مثل اينكه اهل تشيع عادت دارند از خودشان حديث درست كنند همانطور كه مي گويند حديث ((إن الحسين مصباح الهدي و سفينة النجاة.))در كتاب صحيح بخاري وجود دارد. دروغ بس است هم به شما مي گويم هم به تمام كاربران شيعه سايت لطفا به اصحاب پيامبر توهين نكنيد.

«عَنْ أَنَسٍ بن مالك رضي الله عنه أَنَّ عُمَرَ بْنَ الْخَطَّابِ رضي الله عنه كَانَ إِذَا قَحَطُوا اسْتَسْقَى بِالْعَبَّاسِ بْنِ عَبْدِ الْمُطَّلِبِ؛ فَقَالَ اللَّهُمَّ إِنَّا كُنَّا نَتَوَسَّلُ إِلَيْكَ بِنَبِيِّنَا فَتَسْقِينَا، وَإِنَّا نَتَوَسَّلُ إِلَيْكَ بِعَمِّ نَبِيِّنَا فَاسْقِنَا. قَالَ فَيُسْقَوْنَ»:
(از انس بن مالك رضي الله عنه روايت است كه عمر بن خطاب رضي الله عنه: در زمان خشك‌سالي از عباس ‌بن عبدالمطلب رضي الله عنه طلب دعاي باران كرد و گفت: بارالها ما به وسيله‌ي پيامبرمان صلي الله عليه وسلم به تو توسل مي‌جستيم، به ما باران عطا مي‌فرمودي، اكنون به وسيله‌ي عموي پيامبر صلي الله عليه وسلم به تو متوسل مي‌شويم لذا بر ما باران عطا فرما، گويد: باران بر آنان مي‌باريد). بخاري (1010
اين حديث بيانگر عد‌م توسل به مقام پيامبر صلي الله عليه وسلم و… است، چرا كه توسل، وسيله گرفتن است. و وسيله چيزي است كه فرد را به مقصد برساند اما وسيله‌ در حديث فوق بدين صورت است: « نَتَوَسَّلُ إِلَيْكَ بِنَبِيِّنَا فَتَسْقِينَا، وَإِنَّا نَتَوَسَّلُ إِلَيْكَ بِعَمِّ نَبِيِّنَا فَاسْقِنَا »: (پروردگارا! ما قبلاً به وسيله پيامبرت صلي الله عليه وسلم طلب باران مي‌كرديم براي ما باران نازل مي‌‌كردي و اكنون به وسيله عموي پيامبرمان صلي الله عليه وسلم عباس رضي الله عنه از شما طلب باران مي‌كنيم). بخاري (1014)،ومسلم( 897).
مراد در اين جا توسل به الله به وسيله‌ي دعاي پيامبر صلي الله عليه وسلم است . همان طور كه آن مرد گفت: «يا رسول الله صلي الله عليه وسلم ، هَلَكَتِ الأموال وانقَطَعَتِ السُّبُل؛ فادعُ الله يُغِيثُنَا»: (اي رسول الله صلي الله عليه وسلم! اموال ما از بين رفت و راه‌ها قطع شده است از الله بخواه تا به ما باران بدهد). «ولأن عمر رضي الله عنه فال: للعباس: قُم يا عباس فَادعُ الله، فدعا»: (چرا كه عمر رضي الله عنه به عباس رضي الله عنه گفت: اي عباس! برخيز دعا كن كه الله باران عنايت كند و دعا كرد). در اين جا اگر مراد توسل به مقام مي‌بود عمر رضي الله عنه قبل از آن كه به عباس رضي الله عنه متوسل شود به مقام پيامبر صلي الله عليه وسلم متوسل مي‌شد چرا كه مقام پيامبر صلي الله عليه وسلم نزد الله از مقام عباس رضي الله عنه بالا‌تر است

[سيدنا عمرکاربر]

نتيجه: توسل به دعاي افراد صالحي كه اميد مي‌رود دعاي‌شان قبول شود، اشكالي ندارد. صحابه رضي الله عنهم به وسيله‌ي دعاي پيامبر صلي الله عليه وسلم به الله متوسل مي‌شدند و عمر رضي الله عنه به وسيله دعاي عباس رضي الله عنه به الله متوسل مي‌شد، لذا اگر فرد نيكوكاري كه شايسته‌ي اجابت دعا است. خوراك، نوشيدني، لباس و مسكنش حلال و به تقوي و عبادت معروف است، ايرادي ندارد هر دعايي را كه دوست داري از او به خواهي تا برايت دعا كند. مشروط به اين كه آن فرد مغرور نشود و اگر از اين دسته افراد باشد برايت درست نيست كه با اين خواسته‌ات او را نابود كني، چون اين خواسته به ضرر اوست.
بطور خلاصه توسل مشروع و جايز عبارتند از:
1- تـوسل به ذات خداي تعالي جايز است، مانند اينكه بگوئي: يا الله.
2- توسل به يكي از اسماء الله: يا رحمن، يا رحيم، يا حي، يا قيوم .
3- توسل به صفات باريتعالي: اللهم برحمتك أستغيث خدايا به رحمت تو دادرسي و استغاثه ميكنم (فرياد رسي ميكنم) و مانند اينها.
4- توسل به دعاي مرد صالحي كه زنده است و وجود دارد، مثلاً ميگوئيم: اي شيخ برايم دعا كن، و ماننـد اين، چنانكه صحابـه رضي الله عنهم از رسول الله صلى الله عليه و سلم طلب باران ميكردند .
5- توسل به عمل نيك و صالح: مانند قصة اصحاب غاري كه صخره اي درِ غار را بر روي آنها بست، و خدا را با اعمال صالحي كه انجام داده بودند دعا كردند، خداوند مشكل آنها را بر طرف كرد و از غار بيرون آمدند.
و ممكن است بگوئي: خدايا به دوستي و محبت من به پيامبرت، و توحيدم به تو، و طاعتم، به تو و رسولت، اين چيز را به من بده.
اما سؤال كردن و طلب تو به مقام پيامبر، و ولي، يا سوگندت به يكي از اينها، بدعتي است كه تو را بسوي شرك ميكشاند، و اگر هم تو را به شرك نكشاند، اين نوع طلب حرام است، زيرا در اينجا سؤال كننده (طلب كننده) فقط از خداوند كمك خواسته است.
اما سؤال و طلب از مردگان و يا شخص غير حاضر بطور مباشر، شرك اكبر بشمار ميرود.
و خداوند بندگان را ارشاد و راهنمائي كرده تا فقط او را بخوانند، و غير از او را نخوانند، و وعده به اجابت داده است، فرمودند: )وَإِذَا سَأَلَكَ عِبَادِي عَنِّي فَإِنِّي قَرِيبٌ أُجِيبُ دَعْوَةَ الدَّاعِ إِذَا دَعَانِ فَلْيَسْتَجِيبُواْ لِي وَلْيُؤْمِنُواْ بِي لَعَلَّهُمْ يَرْشُدُونَ((186) سورة البقرة.
[وهنگاميكه بندگانم از تو درباره من بپرسند من نزديكم و دعاي دعا كننده را هنگاميكه مرا بخواند پاسخ ميگويم پس آنان هم دعوت مرا بپذيرند و به من ايمان بياورند تا آنان راه يابند].
و فرمودند: )وَقَالَ رَبُّكُمُ ادْعُونِي أَسْتَجِبْ لَكُمْ((60) سورة غافر.
[پروردگار شما ميگويد: مرا بفرياد خوانيد تا بپذيرم].
و ما را راهنمائي كرده تا تنها از او كمك بخواهيم، و ما در هر ركعت نماز چنين ميگوييم: )إِيَّاكَ نَعْبُدُ وإِيَّاكَ نَسْتَعِينُ((5) سورة الفاتحة.
[پروردگارا تنها تو را ميپرستيم، و از تو ياري ميجوييم].

[سيدنا عمرکاربر]

با اينحال بسيارى از مردم اگر اجابت دعايشان به تأخير افتاد، بسوي قبرها و ضريح رو ميآورند و به آنها توسل ميجويند، در حاليكه خداوند تواناست كه فوراً دعاي آنها را اجابت كند، ولي اين يك نوع ابتلاء و امتحان براي بندگانش ميباشد، چون حكمت الهي موجب شده تا بندگان خود را امتحان كند، و ممكن است اجابت بنده را بتأخير انداخته تا صدق و راستي او را بداند، چون اگر صادق باشد بر شدائد و مصيبتها صبر كرده استوار ميشود، و بجز خدا كس ديگري را نخواهد خواند، اگر هم كوهها بر سرش پايين آيد، و يا زمين شكافته شده او را ببلعد، و اين گونه اشخاص اعتماد و توكلشان بر خدا قوي و محكم است.
پس مطمئاً خدا درخواست او را بدون جواب نميگذارد و فرد ديگر در اين امتحان به فتنه افتاده و فريفته ميشود، ايمان او ضعيف شده، و شيطان اينكار را برايش زينت داده تا او را از دايره اسلام خارج نمايد، و سوگند خود را برآورده كند هنگامي كه گفت: )قَالَ فَبِعِزَّتِكَ لأُغْوِيَنَّهُمْ أَجْمَعِينَ(82)إِلاَّ عِبَادَكَ مِنْهُمُ الْمُخْلَصِينَ((83) سورة ص.
[گفت به عزت و عظمتت سوگند كه (در پرتو عمر جاويدان وتلاش بي امان) همه آنان را گمراه خواهم كرد، مگر بندگان مخلص تو از ايشان را (كه بر آنان سلطه وقدرتي نداشته و وسوسه ام در ايشان نميگيرد‌.
و مصداق آن ابتلا و امتحاني كه براي بشريت است، خداوند ميفرمايد: )أَحَسِبَ النَّاسُ أَن يُتْرَكُوا أَن يَقُولُوا آمَنَّا وَهُمْ لاَ يُفْتَنُونَ(2)وَلَقَدْ فَتَنَّا الَّذِينَ مِن قَبْلِهِمْ فَلَيَعْلَمَنَّ اللَّهُ الَّذِينَ صَدَقُوا وَلَيَعْلَمَنَّ الْكَاذِبِينَ(3)( سورة العنكبوت.
[آيا مردمان گمان برده اند همين كه بگويند ايمان آورده ايم به حال خود رها ميشوند و ايشان (با تكاليف و وظايف و رنجها و سختيهايي كه بايد در راه آئين آسماني تحمل كرد) آزمايش نميگردند؟ ما كساني را كه قبل از ايشان بوده اند (با انوع تكاليف و مشقات و با اقسام نعمتها و محنتها) آزمايش كرده ايم، آخر بايد خدا بداند چه كساني راست ميگويند، و چه كساني دروغ ميگويند].
و ميفرمايد: )أَوَلاَ يَرَوْنَ أَنَّهُمْ يُفْتَنُونَ فِي كُلِّ عَامٍ مَّرَّةً أَوْ مَرَّتَيْنِ ثُمَّ لاَ يَتُوبُونَ وَلاَ هُمْ يَذَّكَّرُونَ(126)( سورة التوبة.
[آيا منافقان نميبينند كه در هر سالي، يكبار يا دوبار (و بلكه بيشتر) مورد آزمايش قرار ميگيرند، بعد از آن توبه نميكنند و عبرت نميگيرند و بيدار و هوشيار نميشوند].

[سيدنا عمرکاربر]

متأسفانه افرادي كه از ديدگاه مردم از جمله علماء بشمار ميروند و يا صاحبان مقام و قدرت هستند مانند انسانهاي جاهل و نادان نزد قبرها كارهائي انجام ميدهند كه در واقع از جمله گمراهان بشمار ميروند. و ممكن است مردم در اين باره از آنها فتوي بخواهند، در جواب ميگويند: حكم اين چيز جايز و صحيح است، و از شرك بشمار نميرود! و مردم به آنها اقتداء ميكنند، ولي عاقل و دانا اين كار را انجام نميدهد، زيرا ميگويد آنچه رسول الله صلى الله عليه و سلم و سلف صالح آنجام نداده اند، من آنرا انجام نميدهم.
پس وقتي رسول الله صلى الله عليه و سلم در تمامي زندگي خود غير از خدا را نخواسته، و هيچ كس از او چنين كاري نديده، نه در صلح و نه در آشتي، نه در وقت جنگ و نه در وقت شادي و مسرت، و نه در خوشي و خرمي و نه در شدت و سختي، بلكه آنچه از او ثابت شده اينكه هرگاه مشكل يا مصيبتي به او رسيده به بلال ميگفت: ((يا بلال أرحنا بها)) [بخاري وأحمد].
اي بلال ما را با نماز خواندن آرامش ده.
و ما در هر نماز اين آيه را ميخوانيم: )إِيَّاكَ نَعْبُدُ وإِيَّاكَ نَسْتَعِينُ(5)( سورة الفاتحة.
[پروردگارا تنها تو را ميپرستيم و از تو ياري ميخواهيم].
يعني هيچكس غير از تو نميپرستيم، و از او ياري نميطلبيم، بلكه فقط از تو كمك ميخواهيم.
و خداوند در قرآن ميفرمايد: )لَقَدْ كَانَ لَكُمْ فِي رَسُولِ اللَّهِ أُسْوَةٌ حَسَنَةٌ(21)( سورة الأحزاب.
[سرمشق و الگوي زيبايي در (شيوه پندار وگفتار و كردار) پيغمبر خدا براي شماست].
و خداوند نفرموده كه: براي شما در اهل زمانتان قدوه حسن و خوبي است، (و نفرمود كه: چرا به مردم زمانتان اقتداء و تأسي نكرديد).
بنابراين هنگام دعاء بايد به خداوند متعال پناه برد تا مشكلاتمان را حل كند، و نه به مردگان و يا كسانى كه قادر نيستند مطالب ما را برآورده كنند.الله تعالي عمل كسي را كه بدون اذن الله از شريعتي پيروي نمايد، رد كرده و آن را از انواع شرك قرار داده است.
الله تعالي مي‌فرمايد: «‌ أَمْ لَهُمْ شُرَكَاءُ شَرَعُوا لَهُمْ مِنَ الدِّينِ مَا لَمْ يَأْذَنْ بِهِ اللَّهُ »
(آيا آنان شريكاني (معبوداني) دارند كه بي‌اذن الله آئيني براي آن‌ها ساخته‌اند). «شوري/21»
و مي‌فرمايد:« اتَّخَذُوا أَحْبَارَهُمْ وَرُهْبَانَهُمْ أَرْبَابًا مِنْ دُونِ اللَّهِ وَالْمَسِيحَ ابْنَ مَرْيَمَ وَمَا أُمِرُوا إِلا لِيَعْبُدُوا إِلَهًا وَاحِدًا لا إِلَهَ إِلا هُوَ سُبْحَانَهُ عَمَّا يُشْرِكُونَ (31)»
([آن‌ها] دانشمندان و راهبان [عبادت‌گزاران] خويش را معبودهايي در برابر الله قرار دادند و [هم‌چنين] مسيح فرزند مريم را‌، در حالي‌كه دستور نداشتند. جز معبود يكتا را كه معبود [بر حقي] جز او نيست، عبادت كنند، او پاك و منزه است از آن چه همتايش قرار مي‌دهند). «توبه/31»
والله اعلم
وصلي الله وسلم علي محمد وعلى آله وأصحابه والتابعين لهم بإحسان إلى يوم الدين

[rrwکاربر]

جناب سيدنا عمر، 4 صفحه مطلب مرقوم فرموديد که آخرين ودر واقع کم اهميت ترين روايت استنادي بنده را رد نماييد . ولي حتي آن هم نقد نکرده و روايتي ديگري که به زعم خودتان شبيه اين بود را نقد کرديد.
نوشته ايد:” مراد در اين جا توسل به الله به وسيله‌ي دعاي پيامبر صلي الله عليه وسلم است . همان طور كه آن مرد گفت: «يا رسول الله صلي الله عليه وسلم ، هَلَكَتِ الأموال وانقَطَعَتِ السُّبُل؛ فادعُ الله يُغِيثُنَا»: (اي رسول الله صلي الله عليه وسلم! اموال ما از بين رفت و راه‌ها قطع شده است از الله بخواه تا به ما باران بدهد). «ولأن عمر رضي الله عنه فال: للعباس: قُم يا عباس فَادعُ الله، فدعا»: (چرا كه عمر رضي الله عنه به عباس رضي الله عنه گفت: اي عباس! برخيز دعا كن كه الله باران عنايت كند و دعا كرد).”
اما دوست عزيز اين دو شبيه هم نيستند در روايت بنده مي بينيد که مرد به صراحت از نبي اکرم پس از وفات دعا مي خواهد. و خودتان هم به آن اذعان فرموده ايد.
در هرصورت از جنابعالي بخاطر اظهار نظرتان متشکرم.

[سيدنا عمرکاربر]

فكر كنم آيه اي كه از قرآن آورديد (64 نسا)مهم ترين سندتان باشد؟آن آيه (64 نساء) دليلي بر حضور بر قبر پيامبر صلي الله عليه وسلم و طلب شفاعت و توسل از وي نيست، بلکه کسي که علم تفسير و ادبيات عرب بداند، برايش مشخص مي شود که مراد از اين آيه مسلمانان گنهکار بعد از وفات رسول خدا صلي الله عليه وسلم نيستند، بلکه مراد آنکساني هستند که در زمان حيات رسول خدا صلي الله عليه وسلم مي زيستند.
و طلب آمرزش از زنده ها کاملا جايز است، بعبارتي جايز است که ما نزد يک شخص صالح و زنده برويم و از ايشان بخواهيم که براي ما دعا کند، ولي شفاعت خواستن يا طلب کردن از مردگان (حتي اگر رسول خدا صلي الله عليه وسلم باشد) ممنوع و بلکه شرک است.
علامه ابن عثيمين در مورد اين شبهه مي گويد: «اگر گفته شود مگر خداوند نفرموده است: (وَلَوْ أَنَّهُمْ إِذْ ظَلَمُوا أَنْفُسَهُمْ جَاءُوكَ فَاسْتَغْفَرُوا اللَّهَ وَاسْتَغْفَرَ لَهُمُ الرَّسُولُ لَوَجَدُوا اللَّهَ تَوَّابًا رَحِيمًا) «اگر به خود ظلم كردند و پيش تو آمدند چنانكه از خداوند طلب بخشش نمايند و رسول خدا نيز برايشان طلب بخشش كند خداوند را توبه پذير و مهربان خواهند يافت.» خواهيم گفت: بلي خداوند اين را فرموده است، اما فرموده: (وَلَوْ أَنَّهُمْ إِذْ ظَلَمُوا)، و (بايد دانست که کلمه) ” إِذْ ” ظرف براي گذشته است و ظرف براي زمان آينده نيست. و خداوند نفرموده (ولو أنهم إذ ظلموا) بلكه فرموده: (إِذْ ظَلَمُوا). بنابراين اين آيه از امري سخن مي گويد که در زمان حيات رسول الله صلي الله عليه وسلم واقع گشته است و طلب بخشش رسول الله صلي الله عليه وسلم بعد از مرگش امري است كه در انجامش معذور مي باشد چون هرگاه انسان مُرد عملش تنها از سه راه مقدور مي باشد همانگونه كه رسول الله صلي الله عليه وسلم مي فرمايد: صدقه جاريه، علمي سودمند و فرزند صالحي كه برايش دعا كند سه راه جهت ادامه عمل شخص است كه از دنيا رفته است بنابراين انسان بعد از مرگش ممكن نيست براي كسي طلب بخشش نمايد و حتي قادر به انجام آن براي خودش نيز نمي باشد چون عملش منقطع گرديده است». مجموع الفتاواي ابن عثيمين،جلد دوم
خداوند متعال كساني را كه بدون اجازه او تشريع مي كنند را انكار نموده ‏و كارشان را شرك ناميده است و مي فرمايد:*أَمْ لَهُمْ شُرَكَاءُ شَرَعُوا لَهُمْ مِنَ الدِّينِ مَا لَمْ يَأْذَنْ بِهِ اللَّهُ*‏ ‏ «آيا ‏آنها شركائي دارند كه دين را برايشان مي نمايند چيزي كه خداوند اجازه آن را نداده است.» و مي ‏فرمايد:*اتَّخَذُوا أَحْبَارَهُمْ وَرُهْبَانَهُمْ أَرْبَابًا مِنْ دُونِ اللَّهِ وَالْمَسِيحَ ابْنَ مَرْيَمَ وَمَا أُمِرُوا إِلَّا لِيَعْبُدُوا إِلَهًا وَاحِدًا لَا ‏إِلَهَ إِلَّا هُوَ سُبْحَانَهُ عَمَّا يُشْرِكُونَ*‏ ‏ «عالمان و زاهدان خويش و مسيح بن مريم را به غير از خداوند براي ‏خويش تبديل به ارباب كردند در حاليكه به آنها دستور داده نشده بودند كه جز الله كه معبود يگانه مي ‏باشد را برگزينند. خداوند از آنچه نسبت به او شريك قرار مي دهند پاك و منزه است.»‏
وصلي الله وسلم علي محمد وعلى آله وأصحابه والتابعين لهم بإحسان إلى يوم الدين

[سعدیکاربر]

بسمه تعالی
به نظر من حتی آیه 64 سوره نساء که به آقایان شیعه به آن تمسک میکنند باز این آیه مخالف عقیده ایشان است چرا که خداوند شرط توسل به پیامبر(ص) توسط صحابه را آمدن پیش پیامبر(ص) میداند زیرا خداوند فرموده که به پیش پیامبرص بروند و نفرموده که در خانه بشیینند و به او توسل کنند و اگر پیامبرص همه علم غیب را میداشت خداوند شرط آمدن را در توسل کردن ذکر نمیکرد
و ثانیا حتی سیره تمامی پیامبران و امامان نشان داده که آنها عالم الغیب نبوده اند مگر آنمقدار که خداوند راضی بوده و حتی امام حسن اگر علم غیب میداشت جام زهر را نمینوشید
و اصلا در قرآن آیه واضح که دلالت بر توسل کند آنهم توسل به مرده یا شخص غایب در قران موجود نیست

[rrwکاربر]

1- نوشته ايد:” فکر کنم آيه اي که از قرآن آورده ايد(64نسا) مهم ترين سندتان باشد”
پاسخ : خير اينطور نيست. از جنابعالي تقاضا دارم تمامي مستندات بنده را نقد نماييد. نه آنچه که گمان مي کنيد برايش پاسخي داريد.
2- نوشته ايد:”اذ ظرف زمان گذشته است و ظرف براي آينده نيست…”
پاسخ: واضح است که زماني که آيه نازل شد رسول خدا يک گذشته داشتتند، يک حال و يک آينده.
شما مي فرماييد (اذ) در اين آيه ظرف گذشته است. پس طبق فرمايش شما به محض نزول اين کريمه ديگر استغفار رسول خدا براي مردم نمي بايست نافع باشد چراکه قرآن فرموده (اذ- گذشته) روشن است که اين تعبير پذيرفتني نيست.
دوست عزيز درست است اينجا ظرف زمان گذشته بکار رفته ولي اين ظرف زمان ،براي منافقان و فرصت سوزي ايشان است( اگر زماني که ظلم کردند پيش تو مي آمدند….. خداوند را توبه پذير ومهربان مي يافتند) چه بسا ديگر دستشان از رسول خدا کوتاه شده و نمي توانند از اين امکان بهره ببرند.
اما شما اين فرصت سوزي را به پيامبر نسبت داده ايد که اين درست نيست. مثالي مي زنم:
اگر زيد دستش را درون آب کرده بود آن را مرطوب مي يافت (ماضي) آيا اين بدين معناست که اگر کسي دستش را در آينده درون آب کند،آن را مرطوب نخواهد يافت؟
دوست عزيز اين آيه فضيلت قبول استغفار را براي رسول خدا بصورت عام تصريح نموده ومحدود به زمان نکرده است.
3- همانطور که در مقاله عرض شد، در برخي آداب زيارت شما نظر ما تاييد شده است.
4- آيا هيچ وسيله اي از عذاب دنيا و آخرت بالاتر از دعا و استغفار رسول خدا وجود دارد؟ حال اين با عدل الهي سازگار است که گناه منافقان هم عصر رسول خدا ،چون نزد ايشان مي روند بخشوده شود ولي من وشما که نمي توانيم بطور فيزيکي چنين کنيم، سرمان بي کلاه بماند؟ مگر رسول خدا رحمة للعالمين نيست؟

[سيدنا عمرکاربر]

جناب rrw شما اصحاب پيامبر به جز 5 نفر را قبول نداريد و معتقد مي باشيد كه
آن ها نعوذبالله مرتد شده اند.چطور براي اثبات توسل از آن ها حديث نقل مي كنيد آن هم چه كساني سيدنا ابوبكر و عمر(رضي الله عنه) به قول شما شيعه غاصبان حق حضرت علي (كرم الله وجه) خب ما حرف هاي شما را قبول كرديم درباره جواز توسل به پيامبر(ص) چه جوازي است به توسل ديگر امامان؟ يك روايت بياوريد خود پيامبر به قبر كسي توسل جسته اند؟خب چرا به خدا توسل نمي جوييد چرا ميگوييد يا علي مدد نمي گوييد يا الله مدد اشتباه شما همينجاست شما ميداند چندتا امام زاده در ايران وجود دارد؟
و ما در هر نماز اين آيه را ميخوانيم:إِيَّاكَ نَعْبُدُ وإِيَّاكَ نَسْتَعِينُ
ما بايد خدا را بشناسيم نه مردگان نه قبرها

والله اعلم

وصلي الله وسلم علي محمد وعلى آله وأصحابه والتابعين لهم بإحسان إلى يوم الدين

[نویسنده]

نوشته ها