اسلام تکس بانک مقالات اسلامی و پاسخ به شبهات
این جستار شامل 0 پاسخ ، و دارای 0 کاربر است ، و آخرین بار توسط 
-
نوشته ها
-
دهه اول محرم هر سال بزرگترین و شگفت انگیزترین مراسم جهانی و علنی اجرای حد تهمت و اهانت به اسلام
دوستان گرامی در سراسر جهان! با سلام و خسته نباشید خدمت یکایک شما موحدان و یکتاپرستان اهل سنت و طلسم شکن و شیعیان واقعی:
فرا رسیدن مجدد محرم موسم انتقام خدای حکیم و توانا از دشمنانش بر شما مبارک باد.خداوند متعال در حدیث قدسی می فرماید: »هر کس با یکی از دوستان من دشمنی کند من با او اعلان جنگ می کنم«.
طبق این وعده الهی؛ خداوند قطعا از کسانی که با دوستان او تعالی دشمنی می کنند انتقام می گیرد.
صحابه جان نثار رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم أعم از مهاجرین و انصار رضی الله عنهم و اهل بیت اطهار و در رأسشان امهات المومنین رضی الله عنهن پس از پیامبران الهی بهترین دوستان خداوند متعال هستند.
و شیعیان غالی و افراطی و مدعیان دروغین محبت و پیروی از اهل بیت علیهم السلام یا همان روافض که دشمنی با صحابه و زنان پیامبر گرامی را عبادت! می دانند! بدترین دشمنان صحابه و امهات المومنین و مهاجرین و انصار رضی الله عنهم هستند اینها دوستان خاص خداوند هستند که الله متعال از آنها راضی شده و به آنان مژده بهشت جاویدان داده است.
پس چون خداوند غالب و حکیم و توانا این دوستانش را به شدت دوست می دارد و از آنها اعلان رضایت و خشنودی نموده و به آنها در قرآن عزیزش وعده بهشت جاویدان داده و چون وعده داده که از آنها در برابر دشمنانشان دفاع کند لذا دفاعی فرموده که علنی و دردناک و جهانی جاودانه و رسواکننده است!این انتقام از نوع انتقام از نمرود است که با دست خودش 400 سال بر سرش پتک می کوبید! و از نوع انتقام از یهود است که در دنیا خوار و ذلیل و در آخرت رسوا و معذب خواهند شد.
پس همه کسانی که به نوعی به ام المومنین عایشه صدیقه رضی الله عنها و ابوبکر و عمر و عثمان و سایر مهاجرین و انصار و اهل بیت رضی الله عنهم تهمت و اهانت کرده اند خود را برای اجرای حد با قمه و زنجیر و کارد و نیزه و مشت و حد اقل سیاه پوشی و تلقین غم و اندوه آماده کنند و از اول تا دهم محرم در هر جایی که میسر شد حاضر شوند و خودشان با دست خود حد خدا را که عذاب دنیوی از سوی الله متعال است بر خود جاری کنند.
هر کس که توبه نکند این اجرای حد بر او لازم است. لطفا اطلاع رسانی کنید تا از متهمان کسی بی خبر باقی نماند.
ضمنا کسانی که هرگز تهمت و اهانت نکرده اند یا توبه نموده اند هرگز به این اماکن اجرای حد نزدیک نشوند چون جای نزول عذاب است و تماشای عذاب طوری که در حدیث صحیح آمده کار مناسبی نیست کسانی که به قصد تماشا می خواهند بروند فقط از طریق تلویزیون تماشا کنند.
اهل سنت و طلسم شکنان و توبه کنندگان این دعا را حتما بخوانند:
»الحمدلله الذی عافانی مما ابتلاک و فضلنی علی کثیر من الخلق تفضیلا«
خدا را شکر که مرا از این عذابی که ترا به آن مبتلا کرده نجات بخشید و مرا بر بسیاری از مخلوقاتش برتری عنایت فرمود.
الحمدلله رب العالمین.عبدالله حیدری 9 آبان 92 .
هر بستی بگذاری مثل سایه دنبالتمبا این روضه های امام زمانی سر خود را شیره نمال
کدام وحشی آمازونی قمه زنی در دینش عبادت است؟؟
گفتی یعضی قبول دارند بعضی ندارند . اصلا شیعه چه چیزی داره صحیح باشه ؟؟ نه قرآن را سالم میدانند نه حدیث را .
بفرما بیا برای سوالاتم جواب علمی بده بعد برو رو قمه و سینه زنی
http://www.islamtxt.net/?q=content/forum/1989
همین جعفر صادق شما میگه سه امر از جاهلیت است
فيه
ثلاث من أمر الجاهلية: الطعن في الانساب، والنياحة، والانواء-جامع الخرافات شیعه بحارالانوار جلد32 ص 254
وبقیه کتب روافض
نوحه خوانی و روضه خوانی و این جور چیزها مورد قبول نیست در مذهب عفیریه
قمه زنی هم بدعتی بسیار قبیح از نوادگان ابن سبا است
اصلا شماها احکامتون همه اش تناقض است و نمیتوانی اصلا دم از قبول یا عدم قبولش بزنی . بلکه هر جا دلتون بخواد قشنگه و هرجا نخواهد قبول نیست
جمع کن مذهبتو که اساسش ب هوا و هوس است
تا این حد هم فرار نکن ازم
هرجا بست بزاری دنبالتم
اوربـــــــــــــــان -قاهر الرافضه-خادم الاهل السنه
منتظر رود بعدی باش ای اخوند نرسو . که فعلا در بحث اولی لامر و مقایسه زنان با عایشه صدیقه گیر افتادی و فقط داری دست و با میزنی و روضه و سفطسه اب قوره میکنی
اگر برای یک عمل و رفتاری، دلیل عقلی بر نفی و اثبات آن وجود نداشته باشد، به معنای آن نیست که آن عمل یا رفتار غیر مشروع است، چنان که از نظر شرعی، نبودن دلیل، موجب غیر مشروع بودن نیست، وگرنه می‌بایست بسیاری از رفتارهایی را که در صدر اسلام نبود و بعداً به وجود آمد، غیر مشروع دانست. همچنین است که بسیاری از امور که در آیات قرآن، به طور صریح نیامده، در سنت پیامبر اسلام وجود داشته است.اما دلايلي وجود دارد که ثابت مي کنداقامه عزا براي امام حسين مخالف شرع نبوده ،بلکه مطابق شرع است.
ابتدا ببينيم در تاريخ اسلام ،غير از عزاداري براي حسين ،براي افراد ديگري نيز عزاداري و ماتم انجام شده يا نه؟ و عزاداري سنت بوده است يا نه؟
الف) سنت رسول خدا در اقامه عزا:
بارها رسول خدا براي شهادت يا فوت عزيزان و ياران خود گريه نموده و ديگران را به اين امر دعوت کرده اند.
1 ـ گريه پيامبر در شهادت حضرت حمزه
تاريخ طبري، ج 2، ص 210 ـ السيره النبويه لابن هشام، ج 3، ص 613
2ـ گريه پيامبر در شهادت جعفر بن أبي طالب
الاستيعاب، ج 1، ص 313 ـ أسد الغابه، ج 1، ص 241
3-گريه پيامبر در مرگ فرزند خويش ابراهيم
صحيح بخاري، ج 2، ص 85
4- گريه پيامبر بر عبدالمطلب
تذكره الخواص، ص 7
5- گريه پيامبر بر فاطمه بنت اسد
ذخائر العقبى، ص 56.
6-گريه رسول خدا پس از مرگ عثمان بن مظعون
المستدرك على الصحيحين، ج 1، ص 514
7- پيامبر، عمر را به خاطر جلوگيري از گريه زنان نهي مي‌فرمايد
المستدرك علي الصحيحين، ج 1، ص 381،ش 1406،كتاب الجنائز
ب)عزاداري صحابه :
در ميان صحابه نيز عزاداري و ماتم امري عادي وبديهي بوده است.
1- گريه يک پارچه تمام شهر بعد از وفات رسول خدا
اخبار مكه، فاكهى، ج3، ص 80.
2- عزاداري و به سر و صورت زدن عايشه بعد از وفات رسول
السيره النبويه، ج 4، ص 305
اما برسيم به روايات اصلي يعني سنت اقامه عزا براي امام حسين.
الف- رسول خدا در روز‌هاي اول تولد حسين براي او گريسته است : مستدرك الصحيحين، ج 3، ص 176
ب- گريه رسول خدا در يك سالگي حسين: مقتل الحسين خوارزمي، ج 1، ص 163.
ج- گريه رسول خدا در دو سالگي حسين: الفتوح، أحمد بن أعثم الكوفي، ج 4، ص 325
د- گريه رسول خدا به خاطر اظهار كينه‌هاي امتش در حق خاندانش: مجمع الزوائد، ج 9، ص 118
ه- حديث أمّ سلمه: مجمع الزوائد، ج 9، ص189
و- حديث أمّ سلمه : المعجم الكبير، طبراني، ج 3، ص109 ـ مسند ابن راهويه، ج 4، ص 131
ز- حديث عايشه: المعجم الكبير، طبراني، ج 3، ص107ـ مجمع الزوائد، ج 9، ص187
ح- گريه رسول خدا بعد از شهادت حسين: سنن ترمذي، ج 12، ص 195
ط- گريه حضرت علي براي حسين : مجمع الزوائد، هيثمي، ج 9، ص 187
ي- گريه حضرت علي براي حسين : الصواعق المحرقه، أحمد بن حجر هيثمي، ص 193
با اين همه روايات ( حتي اگر فرضا يکي دو تاي آنها ضعيف باشد ) قطعا نمي توان ادعا کرد اقامه عزا براي خصوصا براي حسين، سنت نبوي نيست.
شبهه :عزاداري و ماتم در زماني که عزيزي را از دست مي دهيم طبيعي است، ولي صرفا براي همان ايام .نه سالهاي بعد . وچنين رفتارهايي سنت رسول خدا نيست.
پاسخ:
ابتدا روايت گريه رسول خدا براي حمزه را بخوانيد:
ومر رسول الله صلى الله عليه وسلم بدار من دور الأنصار من بنى عبد الأشهل وبنى ظفر فسمع البكاء والنوائح على قتلاهم فذرفت عينا رسول الله صلى الله عليه وسلم فبكى ثم قال لكن حمزه لا بواكي له فلما رجع سعد بن معاذ وأسيد بن حضير إلى دار بنى عبد الأشهل أمرا نساءهم أن يتحزمن ثم يذهبن فيبكين على عم رسول الله صلى الله عليه وسلم
رسول خدا از كنار خانه‌هايي از أنصار (بنى عبد الأشهل وبنى ظفر) عبور مي‌كردند كه صداي بكاء و نوحه بر كشته‌گان خودشان را شنيدند. چشمان رسول خدا پر از اشك شد و فرمود: عمويم حمزه گريه كن ندارد. و چون سعد بن معاذ و أسيد بن حضير به خانه‌هاي بنى عبد الأشهل بازگشتند زنانشان را أمر كردند تا غم و اندوه خود را در سينه‌ها حبس كنند و ابتدا براي عموي رسول خدا عزاداري كنند.
تاريخ طبري، ج 2، ص 210 ـ السيره النبويه لابن هشام، ج 3، ص 613
حال روايت زير را بخوانيد:
فهن إلى اليوم إذا مات الميت من الأنصار بدأ النساء فبكين على حمزه ثم بكين على ميتهن.
از آن روز به بعد است كه انصار ابتدا براي حمزه وسپس براي كشته خود گريه مي‌كنند.
الطبقات الكبرى، ج 2، ص 4
دقت کرديد . پس از خواست رسول خدا براي اقامه عزا براي حمزه ،عزاداري براي ايشان به يک سنت تبديل شد که ادامه يافت.و منحصر در همان ايام نبود.
اما گريه وعزاداري رسول خدا براي امام حسين که داستان ويژه تري دارد.
رسول خدا در روز‌هاي اول تولد حسين براي او گريسته است : مستدرك الصحيحين، ج 3، ص 176
رسول خدا در دو سالگي حسين نيز براي او گريسته است : الفتوح، أحمد بن أعثم الكوفي، ج 4، ص 325-
ايشان بعد از شهادت حسين نيز به گونه اي خاص و شديدا عزاداري نموده است: سنن ترمذي، ج 12، ص 195
به عبارتي پيامبر خدا سالها قبل از شهادت حسين براي او عزاداري مي کردند حال چطور مي توان پذيرفت که ايشان پس از شهادت امام حسين عزاداري را منحصر به همان ايام شهادت ايشان بدانند و مصيبت را فراموش کند. رسول الله به هر بهانه اي ياد شهادت حسين مي افتادند ، چطور دهم محرم (سالگرد شهادت امام حسين)ايشان را به ياد فاجعه کربلا و طبعا عزاداري نمي اندازد.
بگذاريد طوري ديگر هم بگويم. اگر عزاداري و سالگرد گرفتن غير عقلاني وحرام است ، پيش از شهادت عزيزان، عزاداري کردن ،نامعقول تر و ديوانگي است، ولي مي بينيم رسول خدا براي حسين چنين کرد. پس هرگز در سنت رسول خدا يادآوري شهادت حسين ، نه تنها حرام نيست بلکه مقبول و سنت است.
شبهه : عزاداري مقبول ،سالگرد هم گرفتن قابل قبول ، ديگر به سر وسينه زدن و خود را مجروح کردن که حتما مردود است.
پاسخ:
ابتدا روايت مربوط به عزاداري عايشه در وفات رسول خدا بخوانيد:
عايشه مىگويد: و قمتُ التدم (اضرب صدرى) مع النساء و اضرب وجهى.
[بعد از وفات رسول خدا] بلند شدم و به اتفاق ساير زنان مدينه در عزاي آن حضرت به سر و صورت خود مي‌زديم.
السيره النبويه، ج 4، ص 305.
مي بينيد عايشه نيز در غم وفات رسول خدا بر سر و سينه زده است.
حال روايت عزاداري رسول خدا را در هنگام شهادت حسين بخوانيد:
حَدَّثَنَا أَبُو سَعِيدٍ الْأَشَجُّ حَدَّثَنَا أَبُو خَالِدٍ الْأَحْمَرُ حَدَّثَنَا رَزِينٌ قَالَ حَدَّثَتْنِي سَلْمَى قَالَتْ دَخَلْتُ عَلَى أُمِّ سَلَمَه وَهِيَ تَبْكِي فَقُلْتُ مَا يُبْكِيكِ قَالَتْ رَأَيْتُ رَسُولَ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ تَعْنِي فِي الْمَنَامِ وَعَلَى رَأْسِهِ وَلِحْيَتِهِ التُّرَابُ فَقُلْتُ مَا لَكَ يَا رَسُولَ اللَّهِ قَالَ شَهِدْتُ قَتْلَ الْحُسَيْنِ آنِفًا
سلمي مي‌گويد: بر ام سلمه وارد شدم در حالي كه ايشان گريه مي كردند، عرضه داشتم چرا گريانيد؟ ايشان فرمودند: رسول خدا را درخواب ديدم درحالي‌كه موهاي سر و محاسن ايشان خاك آلود بود، عرضه داشتم: يا رسول الله شما را چه شده است (چرا شما را به اين حالت پريشان وخاک آلود مي بينم)؟ ايشان فرمودند: هم اكنون شاهد كشته شدن حسين بودم.
سنن ترمذي، ج 12، ص 195
روايت داريم که پيامبر فرمود هرکسي من را در خواب ديد تريد نکند که خود من هستم چراکه شيطلن نمي تواند در هيئت من بر کسي ظاهر شود . (خصوصا اينکه اين خواب را ام سلمه ديده است)
بنده هرگز قمه زدن و مجروخ کردن خود را در عزاداري تاييد نمي کنم . و آقاي خامنه اي وجمهور علماي شيعه اين اعمال را جايز نمي دانند . ولي آيا ترديدي وجود دارد که اين پريشاني وخاک سر و محاسن مبارک رسول خدا ، بخاطر نحوه وشدت غزا و ماتم براي حسين بود .بدور از جاهلاني که قمه زني مي کنند ، آيا عزاداري شيعيان براي حسين با عزاداري رسول خدا براي حسين شبيه نيست؟
اما بدانيد که اقامه عزا براي امام حسين صرفا گريه وعزاداري ناشي از اندوه نيست امام سجاد که در دوران خفقان اموی به سر می برد، برای حفظ واقعه خونبار کربلا و انتقال آن به نسلهای بعد از ابزار گریه بهره گرفت. از عملکرد امام سجاد و سفارشهای ایشان و سایر ائمه درباره گریه بر امام حسین و یارانش برمی آید که برگزاری مجالس عزاداری و گریه از مؤثرترین ابزاری بوده که می توانسته با توطئه های بنی امیه برای محو آثار مادی و معنوی قیام کربلا مقابله کند. ابو ریحان بیرونی می نویسد:«بنی امیه در این روز لباس نو پوشیدند و زیب و زیور کردند و سرمه به چشم خود کشیدند و این روز را عید گرفتند و عطرها استعمال کردند و مهمانیها و ولیمه ها دادند و تا زمانی که ایشان بودند، این رسم در توده مردم پایدار بود» (ابوریحان بیرونی، آثار الباقیه، ترجمه اکبر داناسرشت- ص 524)
بدین سان شیعیان بنابر توصیه و تأکید ائمه طاهرین برای بزرگداشت عاشورا و حفظ آثار آن در کربلا از هیچ کوششی فروگذار نکردند، بدان معنی که ایام عاشورا را به سوگواری می پرداختند و امام حسین و یارانش را در کربلا زیارت می کردند. توابین که در سال 65ق قیام کردند، قبل از ورود به صحنه نبرد، به زیارت قبر امام حسین و یارانش رفتند و یک روز و یک شب گریه و زاری و تضرع بسیار نمودند، چنان که بنابر نقل طبری، کسی تا آن روز چنان گریه ای ندیده بود.
در ایام فترت پایان امویان و آغاز عباسیان بر تعداد زائران و عزاداران امام حسین و یارانش افزوده شد، چنان که به سرعت کربلا به کانون مبارزه علیه ستمگران تبدیل شد؛ مبارزانی که شیوه جهاد را در مکتب اهل بیت آموخته و از شهدای کربلا الگوهای عملی و عینی انتخاب کرده بودند. این وضع برای متوکل خلیفه عباسی که ضدّ شیعه بود قابل تحمّل نبود؛ از این رو دستور به ویرانی مشاهد و قبور شهدا داد امّا از آنجایی که نور خدا خاموش شدنی نیست، متوکل به سزای اعمال خود رسید و کربلا مجددا احیا شد و پناهگاهی برای عاشقان اهل بیت گردید که از اقصی نقاط به آنجا می رفتند.
اما همچنان گروهی از پیروان احمد بن حنبل که خود را سلفیه می نامیدند در گذرگاهها کمین می کردند و زائران و عزاداران شیعه را مورد آزار و اذیت قرار می دادند و احتمالاً این وضع تا سلطه آل بویه بر بغداد (332ق) ادامه داشت تا اينکه به سبب حاکمیت آل بویه ، مراسم عزاداری به صورت علنی در کوچه و بازار انجام می شد.
حضور امام رضا در خراسان و اهتمام آن حضرت در برگزاری مراسم عاشورا از مهم ترین عوامل انتقال فرهنگ عاشورا به ایران بود و متعاقب آن، سادات که به سبب حضور امام در خراسان به این خطه مهاجرت کردند و با شهادت آن حضرت، در اقصی نقاط در ویژه صفحات شمالی ایران؛ یعنی طبرستان و مازندران پراکنده شدند ،مردم ایران را با واقعه کربلا و مراسم آن آشنا نمودند. با تشکیل حکومت علویان در طبرستان (250ق) رفته رفته مراسم عاشورا به صورت یک فرهنگ بومی درآمد. در این میان نباید نقش شهرهای شیعه نشین از جمله قم ، ری، سبزوار و نیشابور را در انتقال و توسعه این مراسم در ایران نادیده گرفت.اهل سنت همین که دریافتند شیعیان در برگزاری مراسم عاشورا مُصر و جدی هستند و فشارها و اعتراضهای آنها به جایی نمی رسد، با آن به مقابله فرهنگی پرداختند و در مقابل روز عاشورا، روز هجدهم محرم، یعنی روز قتل مصعب بن زبیر را علم کردند. ابن اثیر در حوادث سال 389ق می نویسد: مردم باب البصره در رقابت با مردم کرخ، هشت روز بعد از روز عاشورا را به ماتم نشسته گفتند: مصعب بن زبیر در آن روز کشته شد( ابن اثیر، الکامل فی التاریخ، ج 15، ص 268)
بنابر روایت ابن کثیر در همین سال گروهی از جهال اهل سنّت، روز دوازدهم محرم که روز قتل مصعب بن زبیر بود همانند شیعیان برای او عزاداری می کردند و همانند شیعیان به زیارت او می رفتند.
از روایت ابن اثیر برمی آید که اهل سنت علاوه بر اقدامات یاد شده، برای مقابله با شیعیان از صحنه های نبرد مورد نظر خویش شبیه سازی می کردند. او در حوادث سال 363ق می نویسد:
«فتنه ای بزرگ میان سنّی و شیعه برخاست و اهل محله سوق الطعام که از پیروان تسنّن بودند، زنی را سوار شتر کردند و او را عایشه نام نهادند. یکی از آنان خود را طلحه و دیگری خود را زبیر نامید. این گروه با گروه دیگر (شیعه) به جنگ پرداختند و می گفتند ما با اصحاب علی بن ابی طالب جنگ می کنیم»( ابن اثیر، الکامل فی التاریخ، ج 15، ص44)
به احتمال زیاد، شیعیان محله کرخ صحنه های واقعه کربلا را شبیه سازی کردند و شبیه سازی جنگ جمل از سوی اهل تسنّن، واکنشی در برابر آن بوده است.
به واقع مخالفت اهل سنت با عزاداري امام حسين بيشتر از آنکه ريشه درآموزه هاي ديني داشته باشد ريشه در موضوع تبرئه سازي خلفاء داشت. وگرنه در اينکه اقامه عزا براي امام حسين سنت نبوي است ترديدي وجود ندارد.
علماء اهل سنت مي دانستند ومي دانند كه اگر يزيد لعن شود، لعن بعدي به كسي مي‌رسد كه يزيد را بر سر كار آورد، يعني معاويه و لعن بعدي به كسي مي‌رسد كه معاويه را بر سر كار آورد و به او قدرت داد.
در واقع نگاه به عاشوراء، بدون نگاه به سقيفه امكان‌پذير نيست؛ يعني تمام مسائل از آنجا شروع شد. أمير المؤمنين به عنوان خليفه منصوص و منصوب پيامبر اكرم كنار رفت و زمينه‌سازي شهادت ايشان و سپس وقوع حادثه کربلا، فراهم شد.
اقای محترم مثل اینکه شما بر کتب خود علم ندارید والکی کلاه اخوندی گذاشتن سرتقبل از رد دلایلی که از کتب ما دادی بزار از کتب خودتون دلیل بدم
1- سخن صلى الله علیه وسلم در حدیث: «و همانا شما را از نوحه و شیون نهی می کنم» (جامع احادیث الشیعة: ۳/۳۷۲).
2-دو صدا هستند که ملعونند و خداوند به آنه غضب می کند: شیون در مصیبت و صدا در حالت شادی یعنی: نوحه و غناء» (بحارالأنوار: 86 ص 136)3-نوشته ای که امیر المومنین رضی الله عنه به رفاعة بن شداد فرستاد: «در سرزمینی که صاحب قدرت هستی تو را به نوحه برای مرده هشدار می‌دهم» (مستدرک الوسائل جلد 1 ص 187)
4-از علی رضی الله عنه : سه چیز از اعمال جاهلیت می‌باشد و در بین مردم از بین نمی‌رود تا قیامت برپا شود: باران طلبیدن از ستارگان و توهین کردن به اقوام و نوحه سرائی در مرگ» (بحار الأنوار: ۸6ص 148)
5-محمد باقر مجلسی از علی رضی الله عنه روایت می کند: «وقتی ابراهیم بن رسول الله صلى الله علیه وسلم فوت کرد به من امر فرمود و من [نیز] او را غسل دادم, رسول الله صلى الله علیه وسلم او را کفن نمود و حنوط مالید و به من فرمود: ای علی او را حمل کن, او را حمل کرده تا به بقیع رساندم و بعد از آن بر آن نماز گذارد… و وقتی احوال او را دید رسول الله صلى الله علیه وسلم گریه کرد و از پس گریه ی او مسلمانان گریه کردند تا اینکه صدای [گریه] مردان از صدای زنان بلندتر شد و رسول الله صلى الله علیه وسلم به شدیدترین حالت آنها را نهی فرمود و گفت: چشم گریه می‌کند و قلب غمگین می‌شود و نمی گوئیم پروردگار بر ما خشم می آورد, و همانا ما توسط تو دچار مصیبت می شویم و همانا ما به اراده تو اندوهگین می شویم». (بحار الأنوار: ۸۲/۱۰۰-۱۰۱)
]اقای محترم مثل اینکه شما بر کتب خود علم ندارید والکی کلاه اخوندی گذاشتن سرت
]قبل از رد دلایلی که از کتب ما دادی بزار از کتب خودتون دلیل بدم
1- سخن صلى الله علیه وسلم در حدیث: «و همانا شما را از نوحه و شیون نهی می کنم» (جامع احادیث الشیعة: ۳/۳۷۲).
2-دو صدا هستند که ملعونند و خداوند به آنه غضب می کند: شیون در مصیبت و صدا در حالت شادی یعنی: نوحه و غناء» (بحارالأنوار: 86 ص 136)
-نوشته ای که امیر المومنین رضی الله عنه به رفاعة بن شداد فرستاد: «در سرزمینی که صاحب قدرت هستی تو را به نوحه برای مرده هشدار می‌دهم» (مستدرک الوسائل جلد 1 ص 187)-از علی رضی الله عنه : سه چیز از اعمال جاهلیت می‌باشد و در بین مردم از بین نمی‌رود تا قیامت برپا شود: باران طلبیدن از ستارگان و توهین کردن به اقوام و نوحه سرائی در مرگ» (بحار الأنوار: ۸6ص 148)
–محمد باقر مجلسی از علی رضی الله عنه روایت می کند: «وقتی ابراهیم بن رسول الله صلى الله علیه وسلم فوت کرد به من امر فرمود و من [نیز] او را غسل دادم, رسول الله صلى الله علیه وسلم او را کفن نمود و حنوط مالید و به من فرمود: ای علی او را حمل کن, او را حمل کرده تا به بقیع رساندم و بعد از آن بر آن نماز گذارد… و وقتی احوال او را دید رسول الله صلى الله علیه وسلم گریه کرد و از پس گریه ی او مسلمانان گریه کردند تا اینکه صدای [گریه] مردان از صدای زنان بلندتر شد و رسول الله صلى الله علیه وسلم به شدیدترین حالت آنها را نهی فرمود و گفت: چشم گریه می‌کند و قلب غمگین می‌شود و نمی گوئیم پروردگار بر ما خشم می آورد, و همانا ما توسط تو دچار مصیبت می شویم و همانا ما به اراده تو اندوهگین می شویم». (بحار الأنوار: ۸۲/۱۰۰-۱۰۱)
6-از صادق جعفر بن محمد که فرمود: «صبر و بلاء بسوی مؤمن شدن, پیش می برند [بطوری که] بلاء می آید و او صبور است, و بلاء و جزع بسوی کافر شدن پیش می‌برند و آن وقتی است که بلاء می‌آید و او جزء و فزع می‌کند». (الذکری: صفحه ۱).
7-دو صدا هستند که ملعونند و خداوند به آنه غضب می کند: شیون در مصیبت و صدا در حالت شادی یعنی: نوحه و غناء» (بحارالأنوار: ۸۲/۱۰۱).
8-کلینی همچنین ازصادق علیه السلام آورده است که فرمود: «فریاد زدن برای مرگ جایز نیست و لباس پاره کردن [نیز همچنین] جایز نیست» (الکافی: ۳/ ۲۵۵)
9-محمد بن مکی العاملی ملقب به شهید اول گفت: «شیخ در المبسوط و ابن حمزة نوحه را حرام کردند و شیخ ادعا کرد [این مسئله] اجماع است» (الذکری: صفحه ۲, بحارالأنوار: ۸۲/۱۰۷
این حدیث ضعیف است
خود تزمذی در ادامه حدیث می فرماید هذا حدیث غریب
در مشکاه المصابیح چنین آمده
6157 – [ 32 ] ( ضعيف )
وعن
سلمى قالت : دخلت على أم سلمة وهي تبكي فقلت : ما بيكيك ؟ قالت : رأيت رسول الله صلى الله عليه وسلم – تعني في المنام – وعلى رأسه ولحيته التراب فقلت : ما لك يا رسول الله ؟ قال : ” شهدت قتل الحسين آنفا ” رواه الترمذي وقال : هذا حديث غريب
و شیخ البانی در صحیح وضعیف ترمذی ذیل این حدیث می فرماید
( سنن الترمذي )
3771 حدثنا أبو سعيد الأشج حدثنا أبو خالد الأحمر حدثنا رزين قال حدثتني سلمى قالت دخلت على أم سلمة وهي تبكي فقلت ما يبكيك قالت رأيت رسول الله صلى الله عليه وسلم تعني في المنام وعلى رأسه ولحيته التراب فقلت ما لك يا رسول الله قال شهدت قتل الحسين آنفا قال هذا حديث غريب .تحقيق الألباني :
ضعيف ، المشكاة ( 6157 )
از این به بعد حق نداری به حیدثهای ضعیف استناد کنی . ولی من هنوز حدیثهایی که دادی بررسی نکردم ولی فرصت کنم به این جواب اضافه میکنم
والله مستعانبه اینجا ی http://www.islamtxt.net/question/345سری بزناما رافضی نادان . شما چرا سفسطه میکنی و همواره روسا میشوی .
گریه نزد اهل سنت نه گناه دارد وقت مصیبت نه خیری دارد . گریه کردن به شرطی حالت نوحه و شیون با صدای بلندا نداشته باشد مشکلی ندارد . ودر وقت مصیبت گریه کردن عادی و طبیعی است . من سند احادیثی که دادی بررسی نکردم ولی فرض را بر صحت تمامشان میگذارم و جواب راعرض میکنم .
بیامبر گریه نمود ولی ایا با صدای شیون و نوحه و زاری؟؟
بیامبر به ما دستور داده وقت مصیبت صبور باشبم
شما روافض حضرت حسین را شهید نمودید حالا کاسه داغتر از اش شدید و ادعای محبتش را میکنید .
حسین به تو گفت با صدای بلند نوحه بخوان و بر صورتت بزن و خودت را با قمه بزن؟؟
چرا از حرفها برداشت بد میکنی. مگر جز این است قلب مریضی دااری و خود را به کوچه امام زمان چب میزنی ؟؟
قمه زنی و وحشیگری به نام دین را از حدیث صحیح ثابت کن . گریه جایز است به شرطی با صدای بلند و به دور از شئون اسلامی نباشد و لیکن نه خیری دارد نه گناهی . ولی عملی که شما رافضیان غالی انجام میدید در سنت و قرآن جایگاهی ندارد . شیون و نوحه سرایی و بر سرو صورت زدن و جهالت عصر حجر . اخر کدوم دین آمازونی قمه زنی را قبول دارد . کدوم دین امازونی میگوید با صدای بلند زاری کن و اونم دسته جمعی . در حدیث بخاری ادامه اش نبی نهی نمود مردم را صدای بلند گریستن . همانطور که ملا بقره مجلسی هم گفته وسندش را ذکر نمودم
مکتب اهل بیتی ؟؟ یا مکتب خودساخته ابن سبایی ؟؟؟
اوربان قاهر الرافضه –
والله مستعان
اگر عربی بلد باشی من جواب عربی بهت میدم تا یاد بگیری چقدر جاهل و نادانی که کارت فقط تعابیر مغرضانه استفهذا الحديث يصدق ما سألت عنه، ولكن عائشة رضي الله عنها معذورة بما ذكرته عن نفسها من حداثة السن، وأنها نسبته للسفه وخفاء الحكم الشرعي عليها كما خفي على غيرها من الصحابيات، ففيه دليل على أنها تابت من هذا الفعل.
والله أعلم.
رافضی جان . تو که نادانی چرا دهن باز میکنی
بسته ی بی مغز چون لب وا کند رسوا شود/هههههههههههههه
حدیث درست است صحیح ولی جوابو به عربی گفتم تا بره تو اون عمامه نجست . تو که به قول خودت اگر در گوش خر یاسین میخواندیم در گوشش فرو میرفت ولیکن در گوش تو نمیره .ههههههههههه
گفتم عربی بگم شاید فهمیدی بالاخره
اخر تو که سواد نداری مجبوری سخن بگی ؟؟
اوربــــــــــــــــــــــــــان -قاهرالرافضه
اوربان مدعي گمان نمي کنم تو روايات بي شمار مربوط به استحباب عزاداري براي حسين را در کتب شيعه، نخوانده باشي
آنجايي هم که روايت داريم نوحه خواني حرام است اولا: بايد ديد سند صحيحي دارد يا نه.ثانيا: اين روايات مربوط به نوحه خواني جاهليت است که آميخته بود به دروغ و ذکر فضايل ساختگي براي مردگان فاسق.ويا ازخود بيخود شدن وبرزبان آوردن کفريات. : امام صادق (ع) حتي فرمود: «لا بأس بأجر النائحة التى تنوح على المیت»؛ پاداش دادن به کسانیکه مجالس نوحه براى میت بر پا مىکنند اشکالى ندارد.و شیخ صدوق روایت کرده است: «لا بأس بکسب النائحه اذا قالت صدقاً» تأمین معاش از راه برپایى مجالس نوحهسرایى و شیون و زارى در صورتى که همراه با سخنان حق و راست باشد مانعى ندارد.
ثالثا: اين حرمت هرگز براي نوحه خواني حسين ويارانش نيوده بلکه اقامه عزا ونوحه براي ايشان قطعا شعائر الله است. چرا که به طور مسلّم عزاداری برای اولیای الهی (که برای حفظ دین، جان خود را قربانی کرده‌اند) از بارزترین نشانه‌ها و شعائر دینی است، در این مراسم جز یادآوری شهامت‌ها و ایثارگری‌های شهیدان، دشمنی با دشمنان خدا و دوستی با دوستان خدا سخني نيست.
شما برای پاسخ به این جستار باید وارد تارنما شوید.
جناب مجاهد دين در سه پست “مقايسه نمودن عايشه با زنان اطراف يوسف توسط رسول خدا” و”ويژگيهاي اولي الامر در قرآن” وهمچنين” امام زمان عايشه که بود؟” کامنت گذاشته بودي ، ولي وقتي پاسخم را دريافت کردي، اثري از تو پيدا نشد( البته مي دانم چون چرت وپرت گفته بودم تو جواب ندادي!!!). اين سه پست همچنان در صفحه اول سايت است. چطور شد دوباره سر وکله ات پيدا شد.
و اما خودت مي داني که اين تصاوير و رفتارها مورد قبول جمهور علماي شيعه نيست. منتظر پاسخ کامل تر از طرف ما باش. هرچند بنده در اين باره با تومناظره داشتم و اميدوار بودم، منصف تر باشي و معقول تر رفتار مي کردي.