۱۰ فضیلت حضرت علی(ع) یکجا

+عمرو بن میمون مى‏ گوید: پیش ابن عباس نشسته بودم كه نه گروه نزد او آمدند، گفتند: ابن عباس! یا همراه ما بیا و یا اطرافت را خلوت كن كه با تو سخن داریم! ابن عباس گفت: همراه شما مى‏آیم. ابن میمون مى‏گوید: ابن عباس آن روز هنوز سالم بود و بینائى خود را از دست نداده بود. آنها كنارى رفتند، شروع به صحبت كردند، ما ندانستیم چه گفتند. (پس از مدتى) ابن عباس آمد، در حالى كه لباسش را تكان مى‏داد، مى‏گفت :
اف، تف، بدگوئى مردى را مى‏كنند كه بیش از ده فضیلت دارد كه احدى آنها را دارا نیست.
بدگوئى شخصى مى‏نمایند كه پیامبر (ص) درباره‏اش فرمود: كسى را به جنگ خواهم فرستاد كه خدا هرگز او را خوار و رسوا نمى‏كند، خدا و رسول را دوست مى‏دارد، خدا و رسولش هم او را دوست مى‏دارند (در این هنگام) گردنها كشیده شد (هر كس مى‏خواست این فضیلت نصیب او شود.) فرمود: «على» كجاست؟ «على» آمد در حالى كه چشمش درد مى‏كرد، نمى‏توانست ببیند، آب دهان را در چشمانش ریخت، سپس پرچم را سه بار به اهتزاز درآورد، آنگاه آن را به «على» داد، «على» (رفت و پس از پیروزى و كشتن مرحب خیبرى) با اسیر گرفتن صفیّه فرزند حیى بازگشت.
ابن عباس گفت: پیامبر (ص) «فلانى» را براى خواندن سوره توبه بر مكّیان روانه ساخت، ولى «على» را به دنبال او فرستاد كه از او بگیرد و فرمود: این سوره را مردى باید ببرد كه او از من و من از او باشم.
ابن عباس گفت: و پیامبر (ص) به عمو و عموزادگانش گفت : كدامیك از شما در دنیا و آخرت با من همراهى و دوستى مى‏كند؟ همه امتناع كردند؛ «على» برخاست و گفت: من در دنیا و آخرت همكارى و دوستى با تو خواهم نمود؛ پیامبر (ص) فرمود: تو ولىّ من در دنیا و آخرت خواهى بود؛ سپس او را رها كرد و باز به آنها رو نموده فرمود كدامیك از شما در دنیا و آخرت حاضر است همراهى و دوستى مرا به عهده گیرد؟
همه امتناع كردند، ولى «على» برخاست و گفت: من در دنیا و آخرت به شما كمك و دوستى خواهم نمود؛ حضرت به او فرمود: تو ولىّ من در دنیا و آخرت خواهى بود. ابن عباس گفت: «على» نخستین كس پس از «خدیجه» بود كه ایمان آورد.
ابن عباس گفت: پیامبر (ص) عباى خود را بر «على، فاطمه، حسن و حسین (ع)» افكند و فرمود: «خداوند اراده كرده رجس و ناپاكى از شما «اهل بیت» را بزداید، و شما را به خوبى پاكیزه و تطهیر سازد
ابن عباس گفت: «على»، جان خود را به خاطر خدا در معرض فروش قرار داد، لباس پیامبر (ص) را پوشید و در جاى او خوابید، مشركان به او سنگ مى‏زدند …
تا آنجا كه گفت: پیامبر (ص) براى «جنگ تبوك» حركت كرد؛ مردم نیز همراه او از مدینه خارج شدند. «على» عرض كرد: من هم با شما بیایم؟ فرمود: نه! «على» گریه كرد. پیامبر (ص) به او فرمود :
«اما ترضى أن تكون منّى بمنزلة هارون من موسى، إلّا أنّه لیس بعدى نبىّ، انّه لا ینبغى أن أذهب الّا و انت خلیفتى» (آیا راضى نیستى كه تو نسبت به من همچون هارون نسبت به موسى باشى؟ با این تفاوت كه پس از من پیامبرى نیست. سزاوار نیست من بروم مگر اینكه تو خلیفه و جانشین من باشى.)
و پیامبر (ص) به او فرمود : «انت ولىّ كلّ مؤمن بعدى و مؤمنة» (تو ولىّ تمام مؤمنان، پس از من خواهى بود).
ابن عباس گفت: پیامبر (ص) تمام درهائى را كه به مسجد باز مى‏شد مسدود ساخت غیر از در خانه «على»، و او داخل مسجد مى‏شد در حالى كه جنب بود و غیر از آن راهى نداشت.
ابن عباس گفت: و پیامبر (ص) فرمود : «من كنت مولاه فانّ مولاه علىّ»
هر كس من مولا و سرپرست اویم، سرپرست و مولایش على است