جهاد زنا یا صیغه ؟

سلام

در پست زیر

http://www.islamtxt.net/?q=content/forum/2328

که مجاهد دین برگشتش را از سوریه و عراق تایید کرده بود و به خودش یه جوری خوش امد گفته بود . و فارغ شده بود از سربریدن و تجاوز و هتک حرمت ناموس شیعه و سنی گفتم :

سلام

قصد توهین ندارم ها ولی داشتی ناموست رو برای جهاد نکاح برای مجاهدین داعشی آماده میکردی تا راحت تر این وهابی های کثیف سر کردهای اهل سنت را ببرند ؟

که جواب دادند :

علیک سلام.

بنده نیز قصد توهین ندارم اما فعلا شما برو لاشه خسته و کوفته و افتاده مادرت و خواهرت و همسر گرامیتون از قحبه خانه (ببخشید خانه عفاف) جمع کنید چون فکر میکنم آنقدر صیغه شدند که دیگر نای نفس کشیدن نداشته باشند. (برگشتنی یه خدا قوت هم به برادران بسیجی بگو)

البته از ولد المتعه ای مثل شما چنین درخواست داریم که حد اقل به مادر و خواهر و همسرت بگی حد اقل این عده رو نگه دارن.

فقط این نکته رو هم محض اطلاع بگم که عده مقعد 45 شبه عزیز دل و جان برادر.

http://islamtxt.net/?q=content/forum/1807

——————————————————————————————————————————-

سلام

( عزیزان اهل سنت طرف سخن من با این شخص است نه شما )

خداوکیلی مگر من حرف ناحقی زده ام که شما اینچنین براشفته شده اید و هر چه شایسته خودتان است را به من گفته اید ؟

خیلی از علمای وهابیت زن و دخترشان را برای این کار فرستاده اند ( در اینترنت جستجو کنید ، هرچند شما استادید ! ) حال شما هم به حکم پیروی از این صالحین اگر همچین کاری کرده باشید گناهی نکرده اید !

اما در مورد صیغه همسرم : شما که با الفبای اسلام اشنا نیستید بیجا میکنید گُه فشانی میکنید ؟ زن شوهردار را مگر میشود صیغه کرد ؟ این کار از گناهان بزرگ است وحرمت ابدی می آورد.

طبق قوانين اسلامي، ازدواج با زن شوهر دار ممنوع و حرام است و اگر زن شوهرداري با فردي رابطه نامشروع برقرار كند، خيانتي بزرگ به شمار مي آيد كه مجازات دنيوي آن سنگسار است كه در نوع خود بدترين نوع مجازات به شمار مي رود و مجازات اخروي آن بسيار مضاعف مي گردد. از طرف ديگر، خداوند در قرآن كريم سوره نور آيه31 زنان مسلمان را از نگاه به نامحرم منع مي كند. وقتي يك نگاه ساده به نامحرم مورد نهي خداوند قرار مي گيرد به طريق اولي هر گونه رابطه با نامحرم از قبيل، ارتباط تلفني، ارتباط حضوري، لمس بدن، رابطه جنسي مورد نهي و غضب شديد خداوند مي باشد و وعده عذاب به آنها داده شده است.

اما این حرف بیشتر در مورد شما صدق میکند ( دادن زنتان به افراد دیگر ) تا ما شیعه ها

مگر نه اینکه أبو حنيفه وثورى گفته اند كه اگر ازدواج ( با محارم ) همراه با عمل زناشويى صورت گرفت موجب حد نمى شود، چون ممكن است نزديكى بجهت شبهه باشد يعنى خيال مى كرده است همسر خودش است ولى اشتباه كرده است. ( فکر کرده طرفداران هم مثل بزرگشون تو 12 سال یه سوره رو حفظ میکردن که این چنین فتوا داده اند . چرت و پرتهای این سایت را در جواب نیاری)

(فصل ) ولا يجب الحد بالوطئ في نكاح مختلف فيه كنكاح المتعة والشغار والتحليل والنكاح بلا ولي ولا شهود ونكاح الاخت في عدة اختها البائن ونكاح الخامسة في عدة الرابعة البائن ونكاح المجوسية وهذا قول أكثر أهل العلم لان الاختلاف في إباحة الوطئ فيه شبهة والحدود تدرأ بالشبهات، المغني:10/155-152.

رجل تزوج امرأة ممن لا يحل له نكاحها فدخل بها لا حد عليه سواء كان عالما بذلك أو غير عالم في قول أبى حنيفة رحمه الله تعالى ولكنه يوجع عقوبة إذا كان عالماً بذلك وعند أبى يوسف ومحمّد رحمهما الله تعالى إذا كان عالما بذلك فعليه الحد في ذوات المحارم. المبسوط: 9/85.

تزويج المحارم

(ومن تزوج امرأة لا يحل له نكاحها فوطئها لم يجب عليه الحد)، لشبهة العقد، قال الإسبيجاني: وهذا قول أبي حنيفة وزفر، وقال أبو يوسف ومحمد: إذا تزوج محرمة وعلم أنها حرام فليس ذلك بشبهة وعليه الحد إذا وطئ، وإن كان لا يعلم فلا حد عليه، والصحيح قول أبي حنيفة وزفر، وعليه مشى النسفي والمحبوبي وغيرهما، تصحيح.

( اللباب في شرح الكتاب للشيخ عبد الغني الغنيمي الدمشقي الميداني / كتاب الحدود / ج1 / ص540 / ط دار المعرفة )

أقول : أعوذ بالله ، أي فقه وأي دين هذا؟ إنه دين فرويد الذي لا يعرف إلا الجنس !

و هناك المزيد !

( رجل تزوج امرأة ممن لا يحل له نكاحها فدخل بها لاحد عليه سواء كان عالما بذلك أوغير عالم في قول أبى حنيفة رحمه الله تعالى ولكنه يوجع عقوبة إذا كان عالما بذلك )

( المبسوط للسرخسي / ج 9 / ص 85 / ط دار المعرفة 1406 ه )

( حدثنا سليمان بن شعيب عن أبيه عن محمد عن أبي يوسف عن أبي حنيفة بذلك حدثنا فهد قال ثنا أبو نعيم قال سمعت سفيان يقول في رجل تزوج محرم منه فدخل بها قال لا حد عليه )

یا اصلا : مالك و به تبع او شافعى در حلال بودن ازدواج پدر با دخترش كه از طريق غير مشروع يعنى زنا به دنيا آمده باشد و همچنين با خواهر و دختر پسر و دختر دخترش كه به همين روش به دنيا آمده باشند از فتواهاى نادر روزگار است و دليلى كه بر جواز آن نيز آورده است نادر تر از خود حكم و شنيدنى است.
وى مى گويد: به اين دليل نكاح جايز است كه اين پدر و دختر شرعاً با يكديگر نسبتى ندارند و بيگانه هستند و چون از راه غير مشروع متولّد شده است ارث نمى برد و نفقه او هم واجب نيست.

حلية الزواج مع البنت من الزنا

(أفتى المالك) بحلية الزواج من بنته من الزنا ، ومن أخته وبنت ابنه ، وبنت بنته، وبنت أخيه وأخته من الزنا ، مستدلا بأنها أجنبية منه ، ولا تنتسب إليه شرعا ، ولا يجري التوارث بينهما ، ولا تعتق عليه إذا ملكها ، ولا تلزمه نفقتها ، فلا يحرم عليه نكاحها كسائر الأجانب.

المغني لابن قدامة 7 / 485 .

و أفتى الشافعي بحلية الزواج من بنته من الزنا ، ومن أخته وبنت ابنه ، وبنت بنته ، وبنت أخيه وأخته من الزنا ، مستدلا بنفس دليل الإمام مالك في هذه المسألة كما مر آنفا.

المغني لابن قدامة 7 / 485 .

وهذه المسألة ذكرها الفخر الرازي في مناقب الشافعي مسلما بها ومدافعا فيها عنه.

مناقب الإمام الشافعي ،ص 532 .

إليها أشار الزمخشري في الأبيات المتقدمة بقوله : فإن شافعيا قلت قالوا بأنني أبيح نكاح البنت والبنت تحرم.

المغني لابن قدامة 11 / 34، المحلى 6 /

وما ذكره عن الشافعي من أنه يقول : إن البنت من الزنى لا تحرم ، هو مراد الزمخشري بقوله :
وإن شافعيًا قلت قالوا بأنني *** أبيح نكاح البنت والبنت تحرم
أضواء البيان في إيضاح القرآن بالقرآن ج 6 ص 68، اسم المؤلف: محمد الأمين بن محمد بن المختار الجكني الشنقيطي. الوفاة: 1393هـ. ، دار النشر : دار الفكر للطباعة والنشر. – بيروت. – 1415هـ – 1995م. ، تحقيق : مكتب البحوث والدراسات.

و زمخشري هم که مفسر سني مذهب است كه در فقه حنفي و در عقائد معتزلي بوده است و ذهبي در سير اعلام النبلاء ، ج20 ، ص191 با تجليل و تكريم از او ياد كرده و لقب علامه را به او مي‌دهد.

ابن اثير در جامع الأصول در مورد او مي گويد: «أبو القاسم محمود بن عمر الزمخشري الخوارزمي، الحنفي مذهبا، صاحب التصانيف العجيبة، و التأليفات الغريبة، مثل: الفائق في غريب الحديث، و الكشاف في تفسير القرآن، و الأمثال، و المفصّل في النحو. و له اليد الباسطة و اللسان الفصيح في علوم الأدب، لغتها و نحوها و شعرها و رسائلها، و علم البيان» ( این را گفتم که زیر سوال نبریش مثل بقیه دوستات )

سرود : « حنفی ها شراب خواری را حلال می دانند و مالکی ها گوشت سگ را مباح می شمارند و شافعی ها ازدواج مرد با دخترش را حلال می دانند و حنبلی ها حلولی مذهب هستند و خدا را جسم می دانند » ( الکشاف ، ج ۲، ص ۵۷۳)

حالا اصلا پدرتو کیه با این همه شوهر برای مادرت ؟ ( سن و سالت اگر میرسد تو را به ابوبکر البغدادی یا بن لادن به وسیله جهاد نکاح ملحق میکردم و مادرت را عایشه 15 ساله عربستانی که قهرمان جهاد نکاح شده ! )

فتواي ابن حزم :
إذا كان في سفر و معه زوجات و جميعهن في خيمة واحدة أو على فراش واحد فإنه يجوز ، و لكن يكره أن يطأ إحداهن أمام الأخرى و هي مستورة العورة ، أما إن كانت مكشوفة فإنه يحرم ، إذ لا يحل النظر إلى العورة ،
…الفقه على المذاهب الأربعة للجزيري / كتاب النكاح ج هل للزوج أن يجمع بين زوجاته في بيت واحد وفي فراش واحد؟ / ص947 / الطبعة الأولى لدار ابن حزم ج بيروت.
فتواي ابن عبد البر:
ويكره للرجل أن ينام بين أمتيه أو بين زوجته وأمته وأن يطأ إحداهما بحيث تسمع الاخرى وأن يطأ الرجل حليلته بحيث يراه أحد صغيرا أو كبيرا
الكافي في فقه أهل المدينة لابن عبدالبر ج 1 ص 612 ، اسم المؤلف: أبو عمر يوسف بن عبد الله بن عبد البر القرطبي الوفاة: 463 ، دار النشر : دار الكتب العلمية – بيروت – 1407 ، الطبعة : الأولى

یا باز أبو حنيفه گفته است: اگر مردى بيست سال دور از همسرش زندگى کند و در اين مدّت رابطه اى با وى نداشته باشد و افرادى هم شهادت دهند که در مدّت بيست سال از جمع آنان جدا نشده، سپس همسرش باردار شود فرزند در رحم متعلّق به همان مرد است. همچنين اگر پس از بازگشت از سفر بچّه اى يکساله يا بيشتر در آغوش همسرش ديد، آن بچّه فرزند خود او خواهد بود. الايضاح – الفضل بن شاذان الأزدي ص 92

یا أبو حنيفه نيز گفته است: اگر مردى در برابر قرار داد ده درهم با مادرش ازدواج و نزديکى نمايد زناکار نخواهد بود و حدّ زناکار هم بر وى جارى نمى شود، و اگر مردى آلتش را در پارچه اى به پيچد و با زنى همبستر شود زناکار نيست و حدّ بر او جارى نمى شود. الايضاح – الفضل بن شاذان الأزدي ص 92.

یا ابوحنیفه و بقیه گفته اند : اگر زني براي کاري اجير شود و با او عمل زنا صورت گيرد و يا از اول براي زنا اجير شود حدي بر هيچکدام از زن و مرد نيست ! (المحلي ابن حزم 12/196)

اصلا برادر خواهرات کین ؟ شاید گوساله یا بره ها باشن ( بخاری اینو میگه ها )

به ياد داشته باشيد كه اگر چند نفر از شير يك گوسفند استفاده كنند خواهر و برادر رضاعى مى شوند و داستان محرميّت و حرمت ازدواج دامنگيرشان خواهد شد.

شايد در آغاز از شنيدن و خواندن اين مطلب تعجّب كنيد و به دنبال گوينده و صاحب اين فتوا باشيد، و او را شخصى مجهول و بى اطلاع از احكام و دستورات شرع به ناميد.

ولى وقتى كه گوينده اين سخن شخصى مانند محمّد بن إسماعيل بخارى صاحب و نويسنده كتاب صحيح باشد تعجّب شما بيشتر و بيشتر خواهد شد.

اين فتوا را سرخسى در كتاب مبسوط از قول بخارى نقل كرده و خودش به جنگ وى رفته و مى گويد: اگر دو پسر بچّه ازگوسفند و يا گاوى همزمان شير به خورند حرمت رضاع و شير خوارگى محقّق نخواهد شد، زيرا در رضاع و شيرخوارگى نسب شرط است و بين انسان و حيوان نسبتى وجود ندارد.

بنا بر اين خوردن شير حيوان موجب تحقّق رضاع و حرمت چيزى نخواهد شد.

سپس مى گويد: همين فتوا سبب اخراج و تبعيد بخارى از بخا را شد.

لبن البهيمة ينشر الحرمة ويوجب الأخوة

وأفتى محمد بن إسماعيل البخاري صاحب الصحيح بأن لبن البهيمة ينشر الحرمة ، فلو شرب اثنان أو أكثر من لبن شاة واحدة صاروا إخوة أو أخوات من الرضاعة.

قال السرخسي في المبسوط : ولو أن صبيين شربا من لبن شاة أو بقرة لم تثبت به حرمة الرضاع ، لأن الرضاع معتبر بالنسب ، وكما لا يتحقق النسب بين آدمي وبين البهائم فكذلك لا تثبت حرمة الرضاع بشرب لبن البهائم.

وكان محمد بن إسماعيل البخاري صاحب التاريخ رضي الله عنه يقول : تثبت الحرمة .

هذه المسألة كانت سبب إخراجه من بخارا ، فإنه قدم بخارا في زمن أبي حفص الكبير رحمه الله ، وجعل يفتي فنهاه أبو حفص رحمه الله ، وقال : لست بأهل له .

فلم ينته ، حتى سئل عن هذه المسألة فأفتى بالحرمة ، فاجتمع الناس وأخرجوه. المبسوط 30 / 297 ، 1 / 139 .

اصلا شاید مادرت به ابوبکر البغدادی شیر داده باشد که تو اینچنین سنگش را به سینه میزنی . ( خداوکیلی کار مابه کجا رسیده که میخواهیم ثابت کنیم ابوبکر البغدادی ادم نیست . بابا ماست سفیده به خدا سیاه نیست)

اما در مورد صیغه خواهر و مادرم : چرا نام اینان را به ميان مي آوري اي احمق ؟ آن كسي كه در كتابش متعه را حلال شمرده و براي بندگانش مباح قرار داده ، از تو و آن كس كه بي جهت از متعه نهي مي كنيد غيرت مندتر است . ثانیا : آنها هم اگر این کار را کنند احتمالا از اسماء دختر ابوبکر یاد گرفته اند که اولین فرزند صیغه ای را در اسلام به دنیا اورده اند : ابن زبير به ابن عباس گفت : چرا فتواي به حليت متعه مي دهي ؟ پاسخ داد از مادرت (أسماء) بپرس که چگونه تو را حامله شد . پس سوال کرد ؛ وي پاسخ داد تو را به دنيا نياوردم مگر از متعه.

همين مطلب به صورت خلاصه در کتب ذيل آمده است :

زاد المعاد ج2 ص206 چاپ موسسة الرسالة بيروت و التمهيد لابن عبد البر ج8 ص 208 و الاستذكار ابن عبد البر ج4 ص61 چاپ دار الکتب العلمية بيروت و..

حدثنا يونس قال حدثنا أبو داود قال حدثنا شعبة عن مسلم القرشي قال دخلنا على أسماء بنت أبى بكر فسألناها عن متعة النساء فقالت فعلناها على عهد رسول الله صلى الله عليه وسلم

مسند الطيالسي ج 1 ص 227 ، اسم المؤلف: سليمان بن داود أبو داود الفارسي البصري الطيالسي الوفاة: 204 ، دار النشر : دار المعرفة – بيروت

پس تو که ادعای پیروی از اینها را داری خواهر و مادرت را یه صیغه نمیدهی ؟ تا مجبور نشوی با خواندن یک حمد آنها را به ازدواج گله ای بربر دراوری ! (فقط نگو که صیغه توسط خدا یا کسی که در چند ده مورد موافقات در برابر پیامبر دارد !! نقض شده )

و صيغه داراي شرايطي است كه يكي (به گفته بيشتر علما) اجازه پدر است براي زوجه، لذا لازم بوده ( همانند ازدواج دائم )

البته میدونم در بین عده ای بربر عقده ای شده ای که این چنین حرف مفت میزنی و میخواهی صیغه را به زنا بچسبانی . وگرنه متعه اي که قرآن آن را حلال کرده و فرموده: فَمَا اسْتَمْتَعْتُمْ بِهِ مِنْهُنَّ فَآتُوهُنَّ أجُورَهُنَّ فَرِيضَةً ، آيا خدا در قرآن امر به زنا که کار حرامي مي باشد، کرده است؟! آيا خدا اين را نفهميد که بين زنا و متعه فرق وجود دارد؟! آيا اين تهمت به قرآن نيست که بگويي بين آن دو فرقي نيست؟! پس متعه کار حرامي بوده است که نعوذ بالله قرآن آن را تاييد کرده است؟!

و آيا اين حرف شما توهين به صحابه پيامبر (ص) که خود متعه را انجام داده و يا حلال مي دانستند، نيست؟! يعني صحابه فرق بين زنا و متعه را نمي دانستند و کار حرامي را انجام مي دادند!! آيا اسما دختر ابوبکر که متعه کرد ،کار حرامي را مرتکب شد آيا اين را قبول مي کند؟!

ازدواج موقت مانند ازدواج دائم نيازمند اجراي صيغه است ( نه خواند سوره حمد ) که احکام خاص خود را دارد. بر خلاف زنا که در آن، هيچ يک از اين احکام وجود ندارد نه صيغه اي (تا چه رسد به قصد انشاء) نه ايجابي و نه قبولي. از آنجا که برخي اين عقد را که در زمان کوتاه و آسان اجرا مي شود، به آن اهميت ندانده و آن را ناچيز مي شمارند ما از شما مي پزسيم آيا واقعا فرقي بين رعايت يک قانون و رعايت نکردن آن نيست؟ براي مثال، شما رئيس بانک هستيد. کسي به شما مراجعه کرده و تقاضاي چند ميليون وام مي کند. شما هم با تقاضاي او موافقت مي کنيد به شرط آنکه وي شرايط و تعهداتي را که بانک از او مي خواهد در عرض چند دقيقه امضاء کرده و بپذيرد؛ اما او از شما مي‌خواهد تا بدون گذراندن مراحل قانوني، خواسته او را اجابت کرده و پول را به او تحويل دهيد. او اين جمله را به شما مي گويد:«چه فرقي مي کند من اين چهار تا برگه را امضاء کنم يا نه؟ اصل آن نقل و انتقال پول است.»شما چه جوابي به او مي دهيد؟ حق را به او مي دهيد و فورا پول را در اختيارش مي گذاريد؟ يا به او مي گوييد درست است که چند دقيقه بيشتر طول نمي کشد؛ اما کار بايد طبق قانون باشد؛ اگر قانون اجرا نشد اين نقل و انتقال ديگر نامش پرداخت وام نيست؛ اختلاس است. با همين چند دقيقه، کار به آن خوبي، به کاري به اين بدي تبديل مي شود بي آنکه تغييري در ظاهر آن پديد آمده باشد.گذشته از اين که در اين مثال، قانون، قانون اعتباري انساني است؛ ولي اجراي عقد براي ازدواج، قانون واقعي الهي است.
آيا شما بين عقد موقت با زنا فرق نمي گذاريد؟ اگر فرق نمي گذاريد در عقد دائم که با چند لفظ اجرا مي شود نيز بايد فرق نگذاريد؟

همچنين تمام احکام محرم و نامحرم که در ازدواج دائم وجود دارد در ازدواج موقت نيز لحاظ مي شود. براي مثال مرد به محض اينکه زني را صيغه کرد ديگر حق ازدواج با مادر او را نخواهد داشت؛ آن زن هم ديگر حق ازدواج با پدر اين مرد را ندارد و بسياري از احکام ديگر. اما در زنا که سراسر بي بند و باري و عدم رعايت قوانين شرع است؛ اين احکام از اساس معنا ندارد.

در ازدواج موقت پس از آنکه دو طرف از هم جدا شدند زن بايد «عده» نگه دارد. و تا پايان مدت عده، حق ازدواج و ارتباط زناشويي با مرد ديگري را ندارد اما در زنا اين طور نيست.

اما اینکه گفته اید : عده مقعد 45 شبه عزیز دل و جان برادر

جواب : من برادر تو نیستم . برادر من اهل سنت هستند که عشق و مودت به اهل بیتی دارند که در کنار قران در حدیث ثقلین آمده و شرط رهایی از اتش شده ( در مورد شما : خداوند از خیانت چشمها و اندیشه پنهانی دلها آگاه است ) نه به ابن تیمیه و محمد ابن عبدالوهاب . و من در این منبع همچین چیزی ندیدم . در سایت فارسی و عربیشان هم جستجو زده ام و نیافته ام و در گوگل هم جستجو زدم و نیافتم . پس یا داری دورغهای شبکه کلمه را که از سایتهای عربی دیگر برداشته شده میگویی یا باید این مطلب را از سایت دقیقا بیاوری .

حالا فرض کنیم که اوردی . چه میشود ؟ دوباره بخوانید : بله در دخول کردن در دبر عده وجود دارد و میزانش 45 روز است. ( ایا این عمل یعنی وطی در دبر را تایید کرده که اینچنین شما نتیجه گرفته اید ؟ اینجا گفته اگر وطی در دبر نیز شده باشد یا فرج باید عده 45 روزه عقد موقت نگه داشته شود )

احکام عدّه عقد موقت

پرسش: دختری بعد از ازدواج و دخول از دبر ، طلاق داده شد و بدون عده با کس دیگر ازدواج کرد حکم آنرا بیان کنید ؟

پاسخ: عده بر او واجب بوده است اگر بمقدار ختنه گاه داخل شده باشد ، ولی اگر معلوم نیست به این مقدار داخل شده باشد عده واجب نیست . و بنا بر وجوب عده اگر با علم آنها به اینکه عده واجب است و ازدواج در عده حرام است ازدواج کرده اند ، ازدواج دوم باطل است و آن زن بر او حرام ابدی شده است ، و اگر نمی دانستند و عقد خوانده اند عقد باطل است ولی اگر دخول نشده باشد حرام ابدی نشده است و می توانند دوباره عقد بخوانند و اگر دخول شده باشد حرام ابدی هستند .

http://www.sistani.org/persian/qa/0971/page/2/#13285

یا

سوال اول :زمان نگهداشتن عده در ازدواج موقت چقدر است؟

پاسخ: 1- عده ازدواج موقت بعد از تمام شدن مدت در صورتی که عادت ماهانه می بیند، به مقدار دو حیض کامل است و اگر عادت نمی بیند چهل و پنج روز تمام است.

http://portal.anhar.ir/node/2711/?ref=sbttl#gsc.tab=0

حالا سوال من از تو این است که

1 : عده كسى كه با تمام بدنش داخل فرج و عورت زن شود چقدر است ؟

أحمد بن محمّد صاوى از فقيهان گروه و فرقه مالكى فتوا مى دهد: اگر شخصى با تمام بدنش داخل عورت زنى بشود نزد ما نصى بر حكم و وظيفه او نيست، ولى جناب شافعى گفته است: اگر اوّل با آلتش داخل شود بر هر دو غسل واجب است و گر نه واجب نيست.

حاشية الشرح الصغير على أقرب المسالك للصاوي / ج2 / ص 164 / ط مصر1392 ه / كذلك في حاشية الدسوقي على الشرح الكبير / ج1 / ص5

2 : عده اینها چقدر است : اگر مردى آلتش را در آلت مرد ديگرى داخل نمايد بر هر دو نفر غسل واجب مى شود.

حواشي الشرواني – دار الكتب العلمية / ج1 / ص 259 / كذلك في حاشية السجا – دار الفكر / فصل في موجبات الغسل .

3 : عده اینها چقدر است : اگر كسى زنى را به خدمت (اجاره) گرفت تا با وى زنا كند يا از زنان محرم خودش كام بگيرد و بداند اين عمل حرام است حدّ زنا بر وى واجب مى شود.

ولى اگر از زنان محرم خودش يكى را به كنيزى بگيرد و با وى نزديكى نمايد فتواى درست آن است كه حدّ بر وى واجب نمى شود.

محيي الدين النووي ينقل لنا المزيد

(فصل ) وإن استأجر امرأة ليزني بها فزنى بها أو تزوج ذات رحم محرم فوطئها وهو يعتقد تحريمها وجب عليه الحد لانه لا تأثير للعقد في إباحة وطئها فكان وجوده كعدمه ، وإن ملك ذات رحم محرم ووطئها ففيه قولان ( أحدهما ) أنه يجب عليه الحد لان ملكه لا يبيح وطأها بحال فلم يسقط الحد ( والثانى ) أنه لا يجب عليه الحد ، وهو الصحيح )

(المجموع – محيى الدين النووي / ج 20 / ص 20 / ط دار الفكر )

4 : عده اینها چقدر است : اگر مردى آلتش را دو نيم نمايد يعنى از وسط آن را با وسيله برّنده اى نصف كند سپس هر كدام را داخل فرج زنى نمايد بر آن مرد غسل واجب مى شود ولى بر زنها واجب نيست.

رجل شق ذكره نصفين و أدخله في إمرئتين!

لو شق ذكره نصفين فأدخل أحدهما في زوجة ، والآخر في زوجة أخري ، وجب عليه الغسل دونهم. ( حواشي الشرواني على تحفة المحتاج لعبدالحميد الشرواني / ج 1 / ص 260 / كتاب الطهارة / ط دار إحياء التراث.

لو أدخل أحدهما في قبلها ، والأخرى في دبرها ، وجب الغسل. المصدر السابق

5 : عده اینها چقدر است : اگر مردى از قسمت پايين بدن همسرش داخل شكمش شود آيا غسل بر وى واجب است، يا نه؟

جواب داده اند: اگر از پاهايش داخل شده باشد غسل واجب است و اگر با سرش داخل شده باشد واجب نيست.

نبوغ را مى بينيد، گويا پاسخ دهنده حتّى يك لحظه هم به خودش اجازه انديشيدن نداده است كه آيا چنين عملى اساساً امكان دارد يا نه؟

حكم رجل دخل في بطن امرئته

و أن رجلا دخل بطن امرأة من أسفل ، فهل يجب عليه الغسل أم لا؟ فأجاب : إنه لو دخل من رجليه وجب عليه الغسل ، وإذا دخل من جهة الرأس فلا يجب عليه الغسل. ما لا يجوز فيه الخلاف لعبد الجليل عيسى / صفحة 90.

اما در باره بحث وطي دبر با همسر:

علمای ما فتوا به كراهت شديد آن داده‌اند ، اما علما شما آنرا انجام داده اند ( برخلاف احادیثی که اورده اید و گفته پیامبر نهی کرده اما این علمایتان با خودشان احتمالا نعوذ به اله گفته اند پیامبر هذیان ! گفته ) ، نه تنها انجام داده اند ؛ بلكه روش انجام آن را نيز به پيروان خود آموزش داده اند :

قرطبي ، عالم مشهور اهل سنت در تفسير خود مي‌نويسد :
وذكر ابن العربي أن ابن شعبان أسند جواز هذا القول إلى زمرة كبيرة من الصحابة والتابعين وإلى مالك … .
الجامع لأحكام القرآن ، قرطبي ، ج3 ، ص93 .
ابن عربي گفته است كه ابن شعبان ، جواز اين عمل [وطي دبر زن] را به جماعت بسياري از صحابه ، تابعين و مالك بن أنس نسبت داده است .

و انچه به آن استدلال كرده ايد ، به نظر اهل سنت سندش ضعيف است ( برای همین عده ای از صحابه به ان عمل کرده اند ! )، و آنكس كه براي شما چنين روايتي را خوانده‌ است ، باز هم سر شما را كلاه گذاشته است :

في كراهية إتيان الحائض

76 حدثنا محمد بن بشار حدثنا يحيى وعبد الرحمن قالا حدثنا حماد بن سلمة عن حكيم الأثرم عن أبي تميمة الهجيمي عن أبي هريرة عن النبي صلى الله عليه وسلم قال من أتى حائضا أو امرأة في دبرها فقد كفر بما أنزل على محمد صلى الله عليه وسلم # سألت محمدا عن هذا الحديث فلم يعرفه إلا من هذا الوجه وضعف هذا الحديث جدا

علل الترمذي الكبير ج 1 ص 59 ، اسم المؤلف: أبو طالب القاضي الوفاة: 279 هـ ، دار النشر : عالم الكتب ,‏مكتبة النهضة العربية – بيروت – 1409 ، الطبعة : الأولى ، تحقيق : صبحي السامرائي , أبو المعاطي النوري , محمود محمد الصعيدي

حال عده ای که به ان عمل کرده اند :

ما جاء في كم تمكث النفساء

ابن أبي مليكه و عملي كردن آن:
ابن أبي مليكه از فقهاي نامدار اهل سنت است كه نه تنها نزديكي از پشت را جايز مي‌دانسته؛ بلكه آن را علمي كرده و حتي روش انجام بهتر آن را نيز به مقلدانش ياد داده است.
محمد بن جرير طبري و جلال الدين سيوطي در تفسيرشان مي‌نويسند:
عن قتادة قال سئل أبو الدرداء عن إتيان النساء في أدبارهن فقال هل يفعل ذلك إلا كافر قال روح فشهدت بن أبي مليكة يسئل عن ذلك فقال قد أردته من جارية لي البارحة فاعتاص علي فاستعنت بدهن أو بشحم.
از ابو درداء در مورد نزديکي کردن از پشت با همسر سوال شد؛ پس گفت: آيا غير از کفار کسي اين کار را انجام مي دهد ؟
روح مي گويد: پس در نزد ابن ابي مليکه حاضر بودم که در اين زمينه از او سوال شد؛ پس پاسخ داد: ديشب مي خواستم با کنيزي از کنيزکانم چنين کنم؛ اما برايم سخت بود؛ به همين جهت از روغن يا دنبه استفاده کردم!!!

الطبري، أبو جعفر محمد بن جرير بن يزيد بن كثير بن غالب (متوفاي310)، جامع البيان عن تأويل آي القرآن، ج2، ص395، ناشر: دار الفكر، بيروت – 1405هـ؛
السيوطي، جلال الدين عبد الرحمن بن أبي بكر (متوفاي911هـ)، الدر المنثور، ج1، ص638، ناشر: دار الفكر – بيروت – 1993.

مالك بن أنس و عملي كردن آن:
مالك بن أنس، پيشواي مذهب مالكي‌ها از كساني است كه اين عمل را جايز مي‌دانسته و حتي عملي نيز كرده است.
جصاص حنفي در احكام القرآن، بدر الدين عيني در عمدة القاري، قاضي صيمري در اخبار ابوحنيفه و جلال الدين سيوطي در الدر المنثور مي‌نويسند:
حدثنا أبو حفص عمر بن إبراهيم قال ثنا مكرم قال ثنا علي بن صالح البغوي قال سمعت عبد الله بن العباس قال سمعت أبا عبد الله أحمد بن مؤمل قال سمعت أبا سليمان الجوزجاني قال سألت مالك بن أنس عن وطىء الحلائل في الدبر فقال لي الساعة غسلت رأسي منه وأومأ بيده إلى رأسه.

ابوسليمان جوزجاني مي‌گويد: از مالک بن انس سوال کردم که آيا مي توان با حليلة (همسر يا کنيز) از پشت نزديکي کرد ؟ پاسخ داد: همين الان از همين کار غسل کردم و سپس به سرش اشاره كرد.

الجصاص الرازي الحنفي، أبو بكر أحمد بن علي (متوفاي370هـ) ، أحكام القرآن ، ج2، ص40، تحقيق: محمد الصادق قمحاوي ، ناشر: دار إحياء التراث العربي – بيروت – 1405هـ؛
العيني الغيتابي الحنفي، بدر الدين ابومحمد محمود بن أحمد (متوفاي 855هـ)، عمدة القاري شرح صحيح البخاري، ج18، ص117، ناشر: دار إحياء التراث العربي – بيروت؛
الصيمري ، القاضي أبي عبد الله حسين بن علي (متوفاي436هـ) ، أخبار أبي حنيفة وأصحابه ، ج1، ص92، ناشر: عالم الكتب – بيروت ، الطبعة: الثانية، 1405هـ – 1985م؛
السيوطي، جلال الدين عبد الرحمن بن أبي بكر (متوفاي911هـ)، الدر المنثور، ج1 ، ص683 ، ذيل آيه نساؤكم حرث لكم ، ناشر: دار الفكر – بيروت – 1993.

و بسياري از بزرگان اهل سنت نقل كرده‌اند:
وروى أصبغ بن الفرج عن ابن القاسم عن مالك قال ما أدركت أحدا اقتدى به في ديني يشك فيه أنه حلال يعني وطء المرأة في دبرها ثم قرأ «نساؤكم حرث لكم» قال فأي شيء أبين من هذا وما أشك فيه.

اصبغ بن فرج از ابن قاسم از مالك نقل كرده است كه گفت: نمي‌بينم فقيهي را كه در دينم از او تقليد كرده باشم كه در حلال بودن اين عمل شك داشته باشد.

الطحاوي الحنفي ، ابوجعفر أحمد بن محمد بن سلامة (متوفاي321هـ)/ الجصاص ، أحمد بن علي الرازي أبو بكر (متوفاي370هـ) ، مختصر اختلاف العلماء، ج2، ص344، تحقيق: د. عبد الله نذير أحمد، ناشر: دار البشائر الإسلامية – بيروت ، الطبعة: الثانية، 1417هـ؛
الجصاص الرازي الحنفي، أبو بكر أحمد بن علي (متوفاي370هـ) ، أحكام القرآن ، ج2، ص39، تحقيق: محمد الصادق قمحاوي ، ناشر: دار إحياء التراث العربي – بيروت – 1405هـ؛
العيني الغيتابي الحنفي، بدر الدين ابومحمد محمود بن أحمد (متوفاي 855هـ)، عمدة القاري شرح صحيح البخاري، ج18، ص117، ناشر: دار إحياء التراث العربي – بيروت؛
السيوطي، جلال الدين عبد الرحمن بن أبي بكر (متوفاي911هـ)، الدر المنثور، ج1، ص638، ناشر: دار الفكر – بيروت – 1993؛
الشوكاني، محمد بن علي بن محمد (متوفاي1255هـ)، فتح القدير الجامع بين فني الرواية والدراية من علم التفسير، ج1، ص227، ناشر: دار الفكر – بيروت.

و اين شعر در مورد مالک بن انس مشهور است که گفت:

فحاولها من خلفها فتمنعت
وقالت معاذ الله من فعل ذلك
فقال لها جازت على قول مالك
فقالت رماك الله في يد مالك
خواست با زنش از پشت نزديکي کند اما آن زن مانع شد
و گفت: پناه بر خدا چه کسي چنين کاري کرده است ؟
به او پاسخ داد که اين کار بنا بر نظر مالک جايز است.
پس گفت خدا تو را به دست مالک دچار کند. (تا او با تو چنين کند)

.

.

.

در انتها هم خواستم انچه شایسته ات را نثارت کنم . ولی مراد من علیست که میگوید :

و لا تتكلموا بالفحش، فإنه لا يليق بنا و لا بشيعتنا.

فحش ندهيد؛ چون فحش دادن نه زيبنده ما است و نه زيبنده شيعيان ما.

مستدرك الوسائل ميرزا نوري، ج 12، ص 82 ـ جامع أحاديث الشيعة للسيد البروجردي، ج 13، ص432

و باز هم اگر حرف مرادم نبود ، به حکم زیر این کار را نمیکنم :

سگی پای صحرا نشینی گزید

به خشمی که زهرش ز دندان چکید

شب از درد بیچاره خوابش نبرد

به خیل اندرش دختری بود خرد

پدر را جفا کرد و تندی نمود

که آخر تو را نیز دندان نبود؟

پس از گریه مرد پراگنده روز

بخندید کای مامک دلفروز

مرا گر چه هم سلطنت بود و بیش

دریغ آمدم کام و دندان خویش

محال است اگر تیغ بر سر خورم

که دندان به پای سگ اندر برم

توان کرد با ناکسان بدرگی

ولیکن ز مردم نیاید سگی

.

جواب خواستی بدهی لطفا نه سفسطه کن نه به احادیث ضعیف استناد کن ، نه تکذیب و تضعیف کن

و من با توجه به مشغله هایم و همچنین نقدهایی که در مورد مطالب شخص ابن تیمیه 72 دارم اگر جوابی ندادم بدانید که در اینده جواب داده خواهد شد و اگر سکوت هم کردم دلیل بر ابکی بودن استدلالات است.