پاسخ به مقاله” ای ملت شیعه! چرا بر علی گریه می کنید؟”

اخيرا مقاله اي با عنوان ” ای ملت شیعه! چرا بر علی گریه می کنید؟” در سايت قرار گرفته است.نويسنده مقاله موضوع ازدواج حضرت علي با امامه را مستمسک قرار داده و مصائب حضرت علي را بي اساس دانسته و برعزاداري شيعيان طعنه زده است. در اينجا قصد دارم پاسخ دهم.
ابتدا عرض کنم که زمان ازدواج حضرت علي با امامه را فقط دو کتاب، هفت روز بعداز شهادت حضرت فاطمه ذکر کرده اند. و بقيه اشاره اي به آن ندارند يا خلاف آن مثلا 2سال نوشته اند( ابن جوزی ، المنتظم، ج 4 ، ص 112.). لذا اين زمان مورد ترديد است. ولي به هرصورت همين هفت روز را صحيح فرض کرده و پاسخ مي دهم.
1- نويسنده مقاله در نوشته خود قصد اثبات اين موضوع را داشت که امامه دختري کم سن و سال بود .چون خواهر زاده حضرت فاطمه بود.
پاسخ:
اولا:زينب اولين دختر رسول خدا وفاطمه آخرين آنها بود پس اگر اختلاف سني آنها را مثلا فقط شش هفت سال بدانيم و چون دختران در آن زمان بسيار زود ازدواج مي کردند، فرض کنيم که زينب امامه را در سن پانزده سالگي بدنيا آورده باشد، اختلاف سني حضرت فاطمه با امامه تنها هفت هشت سال مي شود. (پس امامه هنگام ازدواج حدود شانزده سال داشت)
ثانيا: چگونه است که شما ادعا مي کنيد که عايشه اي که پدر ومادر هم داشت 9 سالگي با پيامبر ازدواج کرده و آن را خدشه اي به رسول خدا نمي دانيد( وافتخاري براي عايشه مي دانيد) ولي کم سن بودن امامه محروم از پدر ومادر را اينقدر تاکيد مي کنيد.
ثالثا: مگر نه اينکه ازدواج حضرت علي با امامه وصيت فاطمه بود. آيا شما بهتر از ايشان مي دانيد که امامه کم سن بود!
2- در آن زمان مهد کودک نبود که حضرت علي ، چهار کودک خود را به آنها بسپارد. لذا وجود همسر در خانه ايشان کاملا ضروري بود.
3- توجه کنيد که ابتدا وفات پدربزرگ مهربان کودکان فاطمه ، بعد از آن حوادث فدک و حمله به خانه آنها و سپس شهادت ايشان ، کودکان حضرت فاطمه را شديدا آزرده و غمگين کرده بود. با اين اوضاع فرض کنيد حضرت علي يک سال بعد ازدواج مي کرد آيا فاطمه نمي بايست شکايت مي کرد که من به تو سفارش کردم زماني که کودکانم به محبت نياز دارند ، امامه را به خانه بياور نه زماني که آنها بزرگتر شده اند و به محبت کمتري نياز دارند.(تازه اگر امامه ازدواج نکرده بود)
لذا حضرت علي بهترين زمان را براي انجام وصيت زهرا انتخاب کرده بود.و با هنجارهای فرهنگی آن زمان نيز مطابقت داشت.
4- حضرت علي در زندگى مشتركى كه با فاطمه زهرا داشت نه تنها به فکر ازدواج نيافتاد ، بلكه هر كارى كه موجب ملال خاطر ايشان مى‏شد اجتناب كرد.
از ابوذر آمده است كه در حبشه به جعفر طیار (برادر امیرالمؤمنین) كنیزى اهدا شد كه ارزش بیشترى داشت، جعفر پس از ورود به مدینه آن را به حضرت على اهدا كرد، كه از وجود او در كارهاى جزیى خانه استفاده شود.
على علیه‏السلام احساس كرد؛ ممكن است حضور او در خانه‏ براى فاطمه‏ زهرا ملال‏آور باشد، از این جهت او را آزاد ساخت….
5- با همه اينها مگر شيعه مصيبت علي را نداشتن زن بعد از فاطمه زهرا ء مي داند . واقعيت اين است که همچنانکه موقعيت اجتماعي و محترم خديجه، براي رسول اکرم بسيار غنيمت بود، و با وفات ايشان هيچ زني نتوانست آن خلاء را پر کند، دخترش فاطمه نيز بخاطر نسب و موقعیت اجتماعى فوق العاده اي که در ميان مردم داشت، پشتيبان و دل گرمي زيادي براي حضرت علي بود و از دست دادن فاطمه ، صدمه شديدي بر ايشان بود.
در تأييد محوريت فاطمه زهرا در تبيين مقام ولايي حضرت امير، بجاست سخني از ابن ابي الحديد را ذکر نمايم: کانت وجوه الناس اليه (علي) و فاطمة باقية فلمّا ماتت فاطمة عليها السلام النصرفت وجوه الناس عنه. (ابن ابي الحديد، 1425ق، ج16، ص28)
رفتن فاطمه، يعني رفتن صبر و شکيبايي علي؛ همان طور که در مرثيه شب دفن فاطمه خود اين کلام را بر زبان جاري کرد:قل يا رسول الله! عن صفيک صبري و رقّ عنها تجلّدي … . (نهج البلاغه، خطبه 92)

اما برخي ديگر مصائب حضرت علي :
اتهام شرکت امام علی در قتل عثمان-

شبهه در عدم توافق عمومی مردم در بیعت با ايشان-
شبهه و اتهام عدم مشورت با اصحاب-
شبهه در شایستگی ايشان در امر خلافت-
فریب‏کاری و تظاهر به اسلام در مقابل ايشان-

نافرمانی سپاهیان-

سستی در اندیشه و عمل اصحاب-
تفرقه در صفوف مردم و نافرمانی-
شایعه پراکنی و ایراد تهمت علیه علی-
6- نويسنده مقاله در چند جاي آن، رسول خدا وحضرت علي را با عنوان پادشاه نام برده است. لطفا اين عنوان را براي خلفاء خود استفاده کنيد. که با مسماتر است.